These green eyes and curly hair (Harry Styles fanfiction)

Chapter 9

Μπήκα στο σπίτι χλωμή. Δεν είχα συνειδητοποιήσει τι είχε γίνει. Κάτι μέσα μου βαθιά μου έλεγε ότι τίποτα δεν είχε τελειώσει. Αντιθέτως, μόλις άρχισε. Θα τον ξανά έβλεπα πολύ σύντομα… Ήμουν σίγουρη!
Λίγη ώρα αργότερα χτύπησε το κουδούνι. Έτρεξε με χαρά στην πόρτα νομίζοντας ότι είναι εκείνος αλλά έκανα λάθος. Οι φίλες μου μπούκαραν μέσα στο σπίτι κάνοντας μου μια τεραστίας διάρκειας αγκαλιά.
<<Βλαμμένη δεν ξέρεις πόσο τρομάξαμε>> είπε η Alice. <<Γιατί δεν σηκώνεις το κινητό σου;>>
<<Σου έκανε τίποτα εκείνος; Σε ακούμπησε;>> συνέχισε η Sam
Εγώ δεν έβγαλα άχνα.
<<Anna, σου μιλάμε! Που είναι τώρα; Είναι εδώ;>> ρώτησαν.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και είπα <<Κορίτσια ηρεμήστε, δεν μου έκανε κακό… αντιθέτως! Καθίστε πρέπει να σας μιλήσω>>
Γρήγορα βρεθήκαμε στο δωμάτιο μου κι εγώ ξεκίνησα την αφήγηση από εκείνη την περίεργη συνάντηση στο πάρτι μέχρι και το σημερινό απρόοπτο στο σχολείο και τι ακολούθησε μετά. Δεν σους έκρυψα τίποτα απολύτους. Εκείνες με κοιτούσαν σιωπηλές. Η Sam είχε ανοίξει και το στόμα της από το σοκ.
Ώρα αργότερα όταν πια είχα πει τα πάντα ήταν η στιγμή που έπρεπε να με κατσαδιάσουν.
<<Anna δεν πας καλά! Είναι επικίνδυνος. Έχω ακούσει για αυτόν στο παρελθόν!>> είπε η Alice.
<<Μείνε μακριά το, δεν θα έχει καλό τέλος όλο αυτό το νιώθω>> μου είπε η Sam.
<<Έτσι κι αλλιώς προς το παρόν μου είπε ότι δεν θα με ξανά ενοχλήσει>> τους ανακοίνωσα.
<<Προς το παρόν;>> ρώτησαν και οι δύο απορημένες.
<<Ναι… ξέρετε εκείνος μου είπε ότι θα εξαφανιστεί από την ζωή μου, αλλά κορίτσια δεν ξέρω! Κάτι μέσα μου, μου λέει ότι μόλις τώρα αρχίσαμε>>
<<Anna, θα σου κάνω μια ερώτηση και το καλό που σου θέλω είναι να μου πεις όχι>> είχε γρυλίζοντας η Alice. <<Σου αρέσει;>>
<<Τι εννοείς;>> είπα κάνοντας την ανήξερη. Γνώριζα πολύ καλά την απάντηση.
<<Τον γουστάρεις παιδί μου;>> ξανά ρώτησε.
<<Alice λυπάμαι αλλά η απάντηση μου δεν είναι αυτή που θέλεις να ακούσεις>> ξεκίνησα δειλά. <<Νομίζω ότι μου αρέσει περισσότερο από όσο χρειάζεται>>
***
Και οι μέρες περνούσαν και τίποτα δεν γινόταν. Στον Max είπα τα τελείως απαραίτητα και ηρέμησε προς το παρόν. Είχαν περάσει 4 μέρες και δεν είχα κανένα νέο του… Για να πω την αλήθεια είχα απογοητευτεί λίγο! Ίσως τελικά να μη σήμαινα τίποτα για αυτόν. Μπορεί να ήμουν τελικά μια ακόμα κοπέλα στις εκατό ή και εγώ δεν θέλω να ξέρω πόσες.
Απόψε κανονίσαμε με τα κορίτσια να πάμε σε ένα πάρτι ενός φίλου εδώ κοντά, μιας που είναι Παρασκευή και αύριο δεν έχουμε σχολείο. 
Ντύθηκα αρκετά προκλητικά αποφασισμένη να τον βγάλω από το μυαλό μου έστω και για μερικές ώρες και δεν άργησα να βρεθώ με ένα ποτό στο χέρι και να χορεύω προκλητικά με τις φίλες μου.
--δύο ώρες μετά—
Η ώρα είχε περάσει. Είχα καταναλώσει άφθονη βότκα και πλέον ζαλιζόμουν. Όμως ήμουν καλά, είχα καταφέρει να βγάλω από το μυαλό μου τον σγουρομάλλη και να διασκεδάσω. 
Εκείνη τη στιγμή κρατούσα στο χέρι μου το 19ο ή μήπως το 20ο ποτήρι βότκας; … όταν τα μάτια μου έπιασαν έναν νεαρό να με κοιτάει να χορεύω. Αμέσως σταμάτησα και προχώρησα προς το μέρος του. Ήταν καστανόξανθος με σταρένιο δέρμα και γαλάζια μάτια.
<<Γεια, είμαι η Anna>> είπα ζαλισμένα.
<<Nick>> είπε και χαμογέλασε. <<Χορεύουμε;>> συνέχισε
Δεν χρειάστηκε απάντηση τον έπιασα από το χέρι και ξεκινήσαμε να χορεύουμε. Αμέσως με κόλλησε πάνω του και αρχίσαμε να χορεύουμε και οι δύο προκλητικά. 
…
Δεν κατάλαβα το πότε ούτε το πώς βρέθηκα να φασώνωμαι μαζί του σε ένα από τα δωμάτια του σπιτιού. Καθόμουν πάνω του και αυτός με χούφτωνε στο στήθος και στον ποπό. Ήμουν τόσο ζαλισμένη που δεν καταλάβαινα ακριβώς κι έκανα. Κάποια στιγμή κοίταξα μέσα στα μάτια του. Ήταν πολύ όμορφα, αλλά όχι σαν τα άλλα, τα σμαραγδί που με κοιτούσαν με στοργή… γεμάτα προστατευτικότατα!
Όταν ξεκίνησε να μου κατεβάζει τη φούστα που φορούσα συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να προχωρήσω άλλο! Σε διαφορετική περίσταση δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Δεν θα ήταν τον πρώτο one night sand μου, αλλά κάτι γινόταν! Και μόνο στην ιδέα ότι κάποιος θα με άγγιζε μου ερχόταν αναγούλα. Ξαφνικά ένιωσα απέχθεια προς τον νεαρό αυτόν! Σηκώθηκα απότομα λέγοντας ένα ‘’συγγνώμη, φεύγω’’ και τον παράτησα προχωρώντας προς τα έξω… Τι μου συνέβαινε; Στο μυαλό μου ξανά εμφανίστηκε ο σγουρομάλλης μου! Τόσο όμορφος… Τι να έκανε τώρα; Που να ήταν; Θα με θυμόταν ή θα με είχε ξεχάσει; Πιθανόν το δεύτερο… 
…
Βγήκα έξω από το σπίτι και αμέσως ένιωθα τον κρύο αέρα της νύχτας να με χτυπάει στο πρόσωπο. Ποιος ξέρει τι ώρα ήταν; Δεν είχα το κουράγιο να κοιτάξω ούτε το κινητό μου. Ζαλιζόμουν και είχα αναγούλα. Πόσο πολύ παίζει να είχα πιει; Ξαφνικά άρχισα να μη νιώθω τα πόδια μου. Κρατήθηκα από κάπου αλλά μάταια, γρήγορα κατέρρευσα στο πάτωμα… Πριν χάσω τελείως τις αισθήσεις μου νομίζω ότι είδα κάποιον να με πλησιάζει, αλλά δεν είμαι και σίγουρη.