These green eyes and curly hair (Harry Styles fanfiction)

Chapter 42

Ο πανικός επικρατούσε στο κεφάλι μου. Το μόνο που με ενδιέφερε εκείνη τη στιγμή είναι να βρεθώ όσο πιο γρήγορα γινόταν στο νοσοκομείο. Ούτε που θυμάμαι τι είπα στην Bella και έφυγα. Το μυαλό μου είχε κολλήσει, δεν μπορεί να ήταν αλήθεια.

Έφτασα στο νοσοκομείο έπειτα από περίπου 15 λεπτά. Μπήκα μέσα τρέχοντας και ρωτώντας στην γραμματεία για τον όροφο, πήρα τον δρόμο για τις σκάλες. Γρήγορα αντίκρισα το πρόσωπο της φίλης μου παραμορφωμένο.

«Anna» ψέλλισε και γρήγορα χώθηκε στην αγκαλιά μου

«Alice, σε παρακαλώ πες μου τι έγινε; Τι είπαν οι γιατροί, που την έχουν;» ρώτησα καθώς η φωνή μου μόλις και μετά βίας ακουγόταν.

«Παρά τρίχα πρόλαβε το ασθενοφόρο και ήρθε. Ο γιατρός πριν λίγο βγήκε από μέσα με το κεφάλι σκυμμένο και μου είπε ότι το καλύτερο θα ήταν να φωνάξουμε τους γονείς της. Anna, δεν ξέρω, αν πάθει κάτι…»

«Σςςς, όλα καλά θα πάνε, η Sam μας είναι δυνατή» της είπα χαϊδεύοντας της τα μαλλιά «Πες μου τι έγινε; Ποιος την πυροβόλησε;»

«Κορίτσια; Που είναι που την έχουν;» ακούστηκε μια φωνή από τον διάδρομο. Ήταν η μητέρα της Sam. 

Μόλις αντίκρισε τα πρόσωπά μας το δικό της χλόμιασε

«Που είναι η Samantha κορίτσια;» ρώτησε προσπαθώντας να δείχνει ήρεμη

«Μέσα, η κατάσταση της είναι πολύ σοβαρή miss Fox» απάντησα εγώ

«Ήσασταν μαζί της όταν την πυροβόλησαν; Τι έγινε; Ποιος το έκανε;» 

«Εγώ ήμουν μόνο, η Anna ήταν στο σχολείο» είπε η Alice

«Τι έγινε Alice;» ρώτησα εγώ αυτή την φορά

«Όλα έγιναν πολύ γρήγορα… Όπως ξέρετε εκείνη είχε έρθει μαζί μου στην παράσταση χορού που είχα.. Όταν τελείωσα με περίμενε έξω και ξεκινήσαμε να προχωράμε προς το αυτοκίνητο μιλώντας για το μπαλέτο» έκανε μια παύση κι εμείς την παροτρύναμε να συνεχίσει «Δεν ξέρω πως σκατά έγινε… Γύρισα την πλάτη μου για ένα λεπτό να ανοίξω το αυτοκίνητο όταν ακούστηκε ο πυροβολισμός και όταν γύρισα εκείνη ήταν στο πάτωμα…» μας απάντησε τοποθετώντας το σώμα της σε μια από τις καρέκλες εκεί.

***

Πέρασαν περίπου 2 ώρες από εκείνη τη στιγμή. Καθόμασταν έξω υπομονετικά περιμένοντας κάποιο νέο. Το κινητό μου είχε ξεμείνει από μπαταρία αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να γυρίσω στο σπίτι… Λογικά θα με έψαχνε και ο Harry. Ο Harry.! Ο ..ο πυροβολισμός… ο Alex! Όχι, όχι δεν μπορεί να συνέβαινε κάτι τέτοιο, έτσι; 

Χωρίς δεύτερη σκέψη άρπαξα το κινητό της Alice και προχώρησα λίγο πιο πέρα πληκτρολογώντας τον αριθμό του.

Μετά από δύο χτυπήματα το σήκωσε

«Anastasia που στο διάολο είσαι; Γιατί έχεις το κινητό σου απενεργοποιημένο;» 

«Harry άκουσε με γιατί δεν έχω χρόνο. Είμαι στο νοσοκομείο, κάποιος πυροβόλησε την Sam!»

«Τι;»

«Ναι, άκουσε με σε παρακαλώ-»

«Έρχομαι αμέσως, σε ποιο νοσοκομείο είσαι; Είναι καλά;»

«Όχι, όχι δεν μπορείς να έρθεις, είναι η μητέρα της εδώ! Άκουσε με λίγο… το ξέρω ότι ίσως φανεί παρανοϊκό αυτό που σκέφτηκα αλλά… δεν ξέρω.. ξέρεις, σκέφτηκα.. μήπως ήταν ο Alex; … Harry δεν ξέρω, ανησυχώ και κάνω διάφορες σκέψεις σε παρακαλώ προσπάθησε να μάθεις»

Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα χωρίς να μιλήσει

«Harry μ’ ακούς;»

«Ναι!» απάντησε κοφτά «Anna σου ορκίζομαι ότι αν είναι πάλι εκείνος πίσω από αυτό θα του ξεριζώσω τα αρχίδια και θα του τα δώσω να τα φάει!» φώναξε «Θα σε πάρω τηλέφωνο μόλις μάθω» είπε και μου το έκλεισε

Οι λέξεις που χρησιμοποίησε με ξάφνιασαν. Η ανάσα μου κόπηκε. Τι κι αν ήταν όντως εκείνος; Τι κι αν η Sam δεν τα κατάφερνε; … όχι, αυτό δεν μπορούσε να συμβει.