These green eyes and curly hair (Harry Styles fanfiction)

Chapter 21

Ένιωσα δύο γνώριμα χέρια να μου χαϊδεύουν τα μαλλιά και έπειτα κάποιος να με φιλάει στο μέτωπο. Νυσταγμένα άνοιξα τα μάτια μου για να δω ποιος ήταν.
<<Μαμά>> ψέλλισα και αμέσως την αγκάλιασα. Εκείνη ανταποκρίθηκε αμέσως, φιλώντας με ξανά, στο κεφάλι 
<<Πότε ήρθατε; Τι ώρα είναι;>> ρώτησα καθώς σηκώθηκα ελαφρώς.
<<Πριν λίγο. Σήκω μωρό μου, ετοιμάσου και κατέβα κάτω να μιλήσουμε>> μου είπε στοργικά.
<<Μαμά…>> ξεκίνησα <<Συγγνώμη που σας ανάγκασα να έρθετε και να διακόψετε τις δουλειές σας>>
<<Όλα εντάξει. Θα υπάρχει μια λογική εξήγηση! Λοιπόν ντύσου και κατέβα να μιλήσουμε γιατί έχουμε να πάμε και στο σχολείο σου>> είπε και βγήκε έξω από το δωμάτιο
‘’Λογική εξήγηση;’’ σκέφτηκα.
***
Λίγη ώρα αργότερα αφού ετοιμάστηκα κατευθύνθηκα προς την κουζίνα που άκουσα έντονες ομιλίες. Μιλούσαν για κάποια θέματα της δουλειάς προφανώς και δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Μπήκα μέσα δειλά και αγκάλιασα τον πατέρα μου.
<<Καλημέρα>> είπα <<Πάλι για δουλειά μιλάτε;>> ρώτησα
<<Προέκυψε μια υπόθεση εδώ στο Λονδίνο και θα μείνουμε παρά πάνω Anna>> απάντησε η μητέρα μου.
<<Ας τα αφήσουμε αυτά όμως, Anna νομίζω ότι πρέπει να μας δώσεις κάποιες εξηγήσεις!>> είπε σοβαρά ο πατέρας μου.
Τράβηξα μια καρέκλα και κάθισα. Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να βρω τι θα πω
<<Λοιπόν…>> ξεκίνησα <<Καταρχάς να ξανά πω ότι, συγγνώμη που σας ανάγκασα να έρθετε και να διακόψετε τις δουλειές σας! Αν ήξερα αυτό που θα γινόταν δεν θα το επέτρεπα! Απλά… είχα μαλώσει με έναν φίλο μου και αρνήθηκα να του σηκώσω το τηλέφωνο και επειδή δεν ήξερε που μένω ήρθε στο σχολείο και με βρήκε>> είπα ψέματα
<<Φίλος; Από πού είναι αυτός ο φίλος;>>
<<Εεε να τον γνώρισα πριν ένα μιση μήνα μέσω μιας παρέας κοινών γνωστών…>> πάλι ψέματα
<<Πόσο χρονών είναι;>>
<<Στην ηλικία μου!>> βιάστηκα να απαντήσω… πάλι ψέματα…
<<Και που είναι τώρα;>>
<<Δεν θα με ξανά ενοχλήσει! Κατάλαβε την χαζομάρα που έκανε και τον καντίλιασα κι εγώ και νομίζω ότι δεν θα ξανά τολμήσει να μου μιλήσει>>
<<Και τι ήθελε; Γιατί ήρθε στο σχολείο;>>
<<Σας είπα… να… είχαμε μαλώσει για κάτι και επειδή δεν του σήκωνα το τηλέφωνο…>>
<<Έχουμε τον λόγο σου ότι δεν θα σε ξανά ενοχλήσει και ότι δεν θα ξανά γίνει παρόμοιο σκηνικό;>> ρώτησε ο πατέρας μου.
<<Τον έχετε>> 
<<Ωραία τότε το θέμα έληξε! Θα μιλήσω εγώ στον διευθυντή, μην ανησυχείς καθόλου και όλα μια χαρά>>
<<Σας ευχαριστώ και ξανά ζητώ συγγνώμη>> είπα δειλά.
<<Τον Θεό να ευχαριστείς που έχουμε να ασχοληθούμε με νέες υποθέσεις και δεν έχουμε χρόνο για περεταίρω ασχολίες>> απάντησε η πατέρας μου
…
Γρήγορα φτάσαμε στο σχολείο. Οι γονείς μου αμέσως κατευθύνθηκαν προς το γραφείο της διεύθυνσης και μου έκαναν νόημα να μην απομακρυνθώ. Έτσι κάθισα λίγο πιο πέρα περιμένοντας.
Τα κορίτσια με πλησίασαν.
<<Anna, τι έγινε; Ήρθαν οι γονείς σου;>> ρώτησε η Sam
<<Ναι, μέσα είναι…>> τις απάντησα δείχνοντάς τις την κλειστή πόρτα του γραφείου του διευθυντή.
<<Και; Πως το πήραν; Τι σου είπαν; …Βασικά τι τους είπες κι εσύ; Τους είπες για τον Styles;>> άρχισε τις ερωτήσεις η Alice
<<Τα μπάλωσα, είπα ψέματα πως ήταν ένας φίλος! ...>> έκανα μια παύση και συνέχισα <<Ρε κορίτσια ξέρετε τι συνειδητοποίησα; Οι γονείς μου με έχουν γραμμένη! Ούτε καν ενδιαφέρθηκαν να μάθουν παρά πάνω πράγματα για τον Harry, ούτε με φώναξαν, ούτε με μάλωσαν…>>
<<Ίσως ήταν κουρασμένοι από την πολύ δουλειά ή από το ταξίδι>>
<<Μπα, απλά δεν ενδιαφέρονται! Από την στιγμή που έκλεισα τα 16 μου λείπουν συνέχεια από το σπίτι και τους βλέπω μόνο κάθε γιορτές και αργίες… Και πριν έλειπαν, αλλά πότε για τόσο μεγάλα χρονικά διαστήματα>>
<<Μη το λες αυτό. Οι γονείς σου σ’ αγαπάνε!>>
<<Ακόμα και σήμερα το πρωί πριν μιλήσουμε τους έπιασα να μιλάνε για δουλειά! Το μόνο που κάνουν πλέον είναι να ασχολούνται με την δουλειά! Απορώ αν κάνουν σεξ πια!>>
Ένα πνιχτό γέλιο ξέφυγε από τα χείλη και των δύο, αλλά κρατήθηκαν.
<<Και τώρα πόσο καιρό θα μείνουν; Σου είπαν;>> ρώτησε η Alice
<<Μου είπαν ότι προέκυψε μια νέα υπόθεση εδώ στο Λονδίνο και θα καθίσουν λίγο παρά πάνω… Καταλάβατε; Δεν θα καθίσουν για ‘μένα, για να με δουν… θα καθίσουν->> δεν πρόλαβα να τελειώσω και η πόρτα άνοιξε. Οι γονείς μου ξεπρόβαλαν σοβαροί.
<<Γεια σας κορίτσια τι κάνετε; Καιρό έχω να σας δω!>> είπε γλυκά η μαμά μου
<<Καλά είμαστε κυρία Smith, εσείς;>> 
<<Μια χαρά! Λοιπόν, Anna, το θέμα λύθηκε, θα τα πούμε στο σπίτι, καλό μάθημα>> και με αυτά τα λόγια έφυγαν.
…
Η υπόλοιπη μέρα κύλησε ομαλά. Αν και ακόμα υπήρχαν τα περίεργα βλέμματα από κάποιους συμμαθητές μου.
Την τελευταία ώρα μισώ ώρα περίπου πριν χτυπήσει το κουδούνι για το σχόλασμα, έλιωσα τον κινητό μου να δονείτε. Το έβγαλα προσεκτικά από την τσέπη του παντελονιού μου χωρίς να με δει ο καθηγητής και διάβασα
‘Μήνυμα από Harry’ μου ανακοίνωσε το κινητό μου.
‘Γεια σου όμορφη, σήμερα το βράδυ να είσαι έτοιμη στις 9.00, θα περάσω να σε πάρω ΧΧ’
Γρήγορα άρχισα να πληκτρολογώ
Αποστολή: Και ποιος θα πω στους γονείς μου ότι είσαι;
Περίμενα λίγα δευτερόλεπτα και το κινητό μου δονήθηκε ξανά
Απάντηση: Θα παρκάρω στη γωνία του σπιτιού σου και δεν θα βγω από το αυτοκίνητο. Πες ψέματα.
Τέλεια! σκέφτηκα Κι άλλα ψέματα!