Umudun tükenişi yüze çarpar ya rüzgar misali
Kalp kırığı cam kesiği gibi acıtır canı
Deniz dalgalanır, fırtına kopar
Savrulursun o lodosun içinde
Yeniden yeşermek kolay değil
Dal kırıldığında kökten medet bekleme...
04.07.2016 tarihinde yazılmaya...
Uzun bir bölümle yeniden merhaba. Daha önce belki okuyanlar vardır bu hikaye burada final yapmıştı. Şimdi bölümler düzenlenip araya yeni konular eklenerek ilerleyecek. Oylama ve yorumda bulunursanız sevinirim. Keyifli okumalar.
Bu arada benim en başından beri hayalimde canlandırdığım capslerim Defne için Demet Özdemir Ve Uras için Pedro Soltz dur.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastanedeki soğuk ayrılışımız üzerinden on beş gün geçmişti. O günün sonunda eve ulaştığımda Hale'yle sımsıkı kucaklaşmış ve ufak bir azar işitmiştim ondan. Ne derse hakkı vardı. Fakat beni hemen affetmişti. Hem ilaçlarımı zamanında almayı bir daha asla ihmal etmeyecektim. Zor bulduğum bu hayatı gerçekten hiçbir şey engel olmadan yaşayacaktım sonuna kadar.
Gece geç vakte kadar oturmuş birlikte hastanede olanları konuşmuştuk Hale'yle. Uras'ın kararını duyduğunda şaşırmamıştı. Onu iyi tanıyor ve analiz ediyordu. Üstelik hak da veriyordu. Uras gibi bir adamın yaşadıklarından sonra bulduğu sevgiye sahip çıkmasının bir açıklaması yoktu onun gözünde. O beni istiyordu ve hiç bir şey umurunda değildi.
Aslında Uras'a bende hak veriyordum. Bir karar istiyordu benden. Yoluna devam edebilmesi için bir netlik istiyordu hayatında. Aldığım karar sonrasında bunu ona verecektim. Okulun ilk döneminin sonuna kadar düşünme kararı almıştım. Şu an derslerime odaklanacak ve kafamın içini meşgul eden sorunlardan bir süre uzaklaşırken, hem de Uras'ın bekleyen cevabına sonunda bende karar verebilecektim. Eğer ki güz dönemi sonuna kadar kalbim halen Uras'ı arıyorsa ilişkimiz bir şansı daha hak edebilirdi. Yine de gerçekler bu kadar acıtırken ona evet desem bile sindirmem için bir hayli vakit geçecek gibiydi. Hiçbir zaman içimde şüphe olmasa dahi aklımda Cansu'nun izleri dolaşacaktı sorularla. Kafamı karıştıracaktı. Bu soruları işitmemeyi başarırsam o zaman tamamen yoluma devam ederdim. Bunu fazlasıyla istiyordum. Vicdan ve aşk sesim birbirine karışmışken içimde taşıdığım aşk Cansu'ya üzülmüyor değildi. Aynı adama âşık olmuştuk. Onun bıraktığı yola ben devam ediyordum şimdi. Hayatın sürprizi bizi bu şekilde kader ipiyle birbirine bağlamıştı. Belki de bu yüzen Uras'a tutulmuştum. Kaderin önüme çıkardığı oyunda Uras'la birlikte sahne almam gerekiyordu. Onun yaralarını sararken bende onda yaşıyordum hayatı.
