KAYIP YILDIZ #wattys2017

Orman

Sabaha kadar Loren'in ne yapacağını düşündüm. Loreni artık daha iyi tanıdığımı düşünüyorum. Ama içimdeki bir ses devamlı yanıldığımı iddia ediyor. O hala gizemli biri. Bunu bakışlarından anlayabiliyorum. Peter'ın kurtulmasını çok istiyorum. Peter beni seviyordu bunun için ona kızgın değilim ama ölürse tek sebebi beni seviyor olmak olacak ve bu çok adaletsiz. Peter iyi kalpli bir çocuk.

***

Eve döndüm. Mis gibi bohem kokan çarşafı kaldırdım. Ve uykuya daldım.
Sabah olduğunda burnuma mis gibi taze yumurta kokusu geliyordu. Yıldız teyze erkenden kalkmış ve bana harika bir kahvaltı hazırlamıştı. Öğleden sonra Tahsin amca işe gitmiş. Yıldız teyze tarlaya gitmişti. Bende köyü gezmeye karar verdim. Bugünden sonra evime dönmek zorundaydım, bir daha asla gezemeyebilirdim. Sokakları taşlı, balkonlarından çiçekler sarkan mis gibi yerlerdi. İnsanların oranın yerlisi olduğu çok belli oluyordu. Sokağı döndüğümde saç aksesuarları yapan bir kızla karşılaştım. Beni durdurdu ve "Buranın yabancısı olduğunuz belli meraklı gözlerle etrafa bakıyorsunuz, ama dikkatli olun buranın yerleri hep böyle taşlıdır."
"-Merak etmeyin, teşekkür ederim" dedim ve gülümsedim. Kız tezgahından uzattığı bir yıldız desenli saç aksesuarını saçıma taktı. Çok beğenmiş ve bu davranışını çok ince bulmuştum. Yürümeye devam ettim, az ileride bir deniz gördüm. Denizi her zaman çok sevmişimdir. Dokunabilirsiniz sonsuzluğa. Bunu herkes sever. Boş bir yerdi. Tahtadan bir kaç ev dışında insan yoktu. İskeleye gözüm takıldı. Tek başına bir adam oturuyordu. Biraz yaklaştım. Bu Peterdı! Koştum koştum ve birden duraksamama neden olan biri kolumdan tuttu. Lorendi. Loren Peter! dememe kalmadan ağzımı kapadı. Ve beni tahtadan evlerden birine götürdü.

-Mavi, o ölüm meleği! Bu bir tuzak. Peter'ı saklamış. Onun elinde olduğuna eminim. Daha dikkatli olmalısın. Ben onu bulacağım söz veriyorum.

Ellerini saçlarımda gezdirdi. "Seni sevmenin nasıl birşey olduğunu biliyorum" dedi. Loren sırlarla doluydu. Sanki bir hayaletti ve onu bir tek ben görebiliyordum. Ama bu dünyada benzeri olmayan birşeydi. Asla böyle sevemeyeceğimi zannederdim. Yeryüzündeki aşk kavramlarının sıradanlığında boğulmak istemediğimden bahsederdim. Bana göre bu dünyadaki en saçma şeydi. Küçük dostumla bir hayat istiyordum. Belki bir kaç kedi.. Lorenin gözleri dokunabildiğim sonsuzluğa benziyordu. Yere oturdu. Kafasını dizlerinin arasına koydu. Saçları yere düştü.

-Mavi, benim sana söylemem gereken birşey var.

-Loren, bana herşeyi söylemelisin. Açık olmalısın.

-Peter, bütün sırrı çözmüş olabilir. Onu aramak için gittiğimde kulübesinde pek çok araştırma amaçlı kağıt ve birde bunu buldum.

Loren arka cebinden küçük bir not defteri çıkardı.

-Bu Peter'ın günlüğü. Her gün küçük notlar almış. Tanıştığınız gün yazılanlara bak.

"Hey, bugün harika bir gün. Gökyüzüne hiç bu kadar yakın hissetmemiştim. Kulübeme bir yıldız kaydı. Bu güzel bir kız. Ama gözlerinde başka bir yıldız gördüm. Bu bakış gizemli, sırlarla dolu. Ve ben bunu çözeceğim"

-Bak bu son gün yazdıkları!

"Hey, lanet olsun kalemim bitti. İşte geldim. Bugün bana bir not bırakıp ortadan kayboldu. Sanırım herşeyi bildiğimi o da anladı. Sırları beni korkutmuyor, onu seviyorum. Yeryüzünden yıldızları izleyen küçük bir çocuk gibi. Şimdi ormana gitmeli ve onu bulmalıyım."

-Mavi, Peter' ın başına o ormanda birşey gelmiş olmalı.

-Loren, onu bul.

Loren kafasını kaldırdı. Her zamanki tuhaf bakışları üzerimde geziniyordu. Sanki kızgın ve sakindi. Böyle zamanlarda nasıl hissettiğini asla anlayamazdım. Ölüm meleğinin bizi bulmaması için ikimizde birer damla iksir içtik.