KAYIP YILDIZ #wattys2017

Yenilgi

Başlangıçlar.. Bir hikayeye başladığınızda bilirsiniz bir konusunun olması gerektiğini. Her hikayenin bir girişi, bir gelişmesi, ve bir sonucu olur. Biz istesekte istemesekte hayat oyununu oynamakta ısrarcıdır. Ve Mavi için yeni bir başlangıç yapmanın zamanı artık gelmişti. Ama sonsuza dek kaybedilen bir gerçek aşkın üzerine temel atmak ne kadar kolay olabilirdi? Planlar yapmışlardı, kendilerine sonsuz inanmışlardı ve onlar tüm bunları yaparken hayat onlara en acımasız yüzünü göstermişti. Bu savaşta bir aşk ölmüştü.

Mavinin rengi buz mavisinden, kırmızıya ve sonra ten rengine dönmeye başlamıştı. Ölüm meleği, Lorenin ölü bedenini orada bırakmış ve Peter'ı kafesten çıkarmıştı. Anlaşma olduğu gibi gerçekleşmişti. Ölüm meleği kristal yıldızı almış ve, o gün gökyüzünden insansı özellikler taşıyan tek yıldız kaymıştı.

***

Gözlerimi açtım. Gökyüzünün buğulu havası, sessizlik ve bana öylece bakan Peter'ın burnunu çekişi dışında başka bir ses duyamıyordum. Neler olduğu, geri sarılan bir kasetin müzik çalar'a koyulduğu gibi tek tek hafızama geliyordu. Hatırladığım hersey icimde sonsuz bir endişeye ve korkuya dönüşüyordu. Ayağa kalkmak istedim ama bedenim sanki bir buz kütlesi gibiydi, kasılmıştım. Peter'a baktım. "Kurtulmuşsun" diyebildim. İçimden başardığım için sevinç çığlıkları atıyordum. Gülümsedim. Peter'da bir gariplik vardı, gülümsemiyordu, kurtulduğuna sevinmiş görünmüyordu. Neler oldugunu anlamakta güçlük çekiyordum. Biraz daha kalktım ve sonunda arkamda duran ağaca yaslanabildim. Peter, elimi tuttu. Gözlerinden yaşlar akıyordu. Mutluluk gözyaşları oldugunu düşündüm ve gülümsemeye devam ettim. Kurtarmıştık, Lorenle istediğimiz gibi, bu ormandan üç kişi dönecektik işte!

Peter;

-Mavi, ben..

-Evet, Peter sen! Kurtardık seni!.Biliyordum! Bizim aşkımız sana zarar vermemeliydi, sen ölümü haketmemiştin.

-Mavi, mavi o da haketmedi

Ağlamaya devam ediyordu. Sesimi zor çıkararak;

-Kim Peter? neden bahsediyorsun?

-Mavi, Loren..

-Loren? Ne oldu Peter? Loren nerede?

Etrafıma baktım.

-O öldü! Lanet olsun onu öldürdü!

Ayağa kalktım. Bedenimdeki tüm acıya rağmen o gücü kendimde bulabilmiştim. Ses ormanda yankı yapmıştı. O öldü! O öldü! O öl.. dü! Bu çok saçma geliyordu. Çünkü Loren beni izliyordu ve beni kurtarmıştı şimdi gelecekti. Peter, hayata döner dönmez kıskanmaya başlamış, hiç degişmemişti.

-Peter! Artık onu kıskanmayı bırak anladın mı? Loren, bizi izliyor! Eğer bu söylediklerini duyarsa sana çok kızar üstelik senin için bu kadar uğraşmışken! hayatını kurtardık! Bu hiç hoş değil!