Liefde is een ziekte (voltooid)

~22~

Pov. Sophie

Nog twaalf dagen. De wind streek zachtjes langs mijn wang. Wind? Mijn lichaam voelde stijf en er prikte iets in mijn rug. Ik kneep mijn vingers samen tot een vuist en voelde ruwe zandkorrels over mijn handpalmen en vingertoppen wrijven. Kreunend probeerde ik mijn ogen te openen, terwijl ik op de tast rechtop ging zitten en onder me voelde. Verbaasd haalde ik er iets vanonder vandaan wat verdacht veel leek op een takje. Mijn ogen schoten nu open. Fel licht sijpelde tussen de ritselende bladeren van de hoge bomen door. Een strakke blauwe lucht stak af tegen groene struiken en bruine aarde. De geur van het bos drong mijn neusgaten binnen. Verschrikt keek ik naast me. Jace lag op zijn zij. Zijn ene arm om een denkbeeldige Sophie die al overeind zat en zijn andere op de grond. De hele zijkant van zijn hoofd begraven in wat vochtige aarde. Snel betastte ik mijn gezicht en veegde het bruine zand er haastig af. Korreltjes vielen uit mijn haren en grote klitten hadden zich opgehoopt. 'Jace,' fluisterde ik dwingend. Paniek in mijn stem. Wat moest mijn moeder wel niet denken? Hoe laat was het? Even sloom als ik probeerde Jace moeizaam te ontwaken, terwijl ik schichtig om me heen keek om er zeker van te zijn dat dit geen droom was. Ten einde raad kneep ik mijn arm. Met een van pijn vertrokken gezicht trok ik snel mijn hand terug toen een felle steek door mijn vel trok. 'Oh my god, Jace!' Mijn stem sloeg over. Gefronst kwam hij naast me zitten, krabde in zijn haren en keek lichtelijk verward in de verte. Toen keek hij me vragend aan. 'Zijn we... De hele nacht?' Begon hij ongelovig. Ik knikte haastig. Snel begon ik mijn sweater glad te strijken, stond op en klopte de rest van mijn kleren af. Ik deed nog een poging met mijn vingers door mijn haar te kammen, maar gaf op nadat ik een hele pluk meetrok doordat mijn vingers erin vastzaten. 'We moeten echt gaan, wat denkt mijn moeder wel niet? En hoe laat is het?' Jace pakte zijn mobiel terwijl ik nog wat overige spullen verzamelde en mijn fiets overeind zette. 'Het is elf uur,' zei hij stilletjes. Ik voelde hoe mijn ogen groot werden en een rilling liep over mijn rug. Hoofdschuddend sprong ik op mijn fiets en plaatste mijn voeten al op de pedalen toen Jace me tegenhield. 'Hoe laat staat je moeder meestal op?' Vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd, niet helder denkend. 'Eerder dan wij,' antwoordde ik. Ik zette me af tegen de grond en begon zachtjes te fietsen terwijl Jace naar me toe kwam hollen met zijn fiets naast hem. 'Sophie, wacht!' Geïrriteerd kwam ik tot stilstand. 'Sorry Jace, maar ik moet echt gaan, ik...,' wilde ik beginnen. Hij snoerde me de mond met zijn vinger. 'Hoe laat precies?' Vroeg hij kalm. Gefronst antwoordde ik hem. 'Rond negenen?' Hij knikte opgelucht, wat ik niet begreep. 'Ik kan haar bellen en zeggen dat ik je heb meegenomen naar het zwembad, al vanochtend vroeg,' stelde hij voor. Even sloeg de twijfeling toe, mijn moeder wilde me misschien ook nog wel veel zien voordat ik... Nee. Zij vond het belangrijkste dat ik gelukkig was mijn laatste dagen, en niet zij. 'Oké,' antwoordde ik zuchtend. Blij toetste hij haar nummer in, mijn instructies volgend, en niet veel later fietsen we onder de aarde en haren vol klitten richting het zwembad.

'We hebben geen shampoo,' merkte Sophie op. We stonden naast elkaar onder de gemeenschappelijke douche van het zwembad. Er liepen enkele kinderen rond maar vooral ouderen die banen hadden getrokken in het wedstrijdbad ernaast. 'True,' bevestigde hij. Hij keek even rond en stapte toen onder de douche naast die van een vrouw van middelbare leeftijd. Ze keek even verbaasd, maar trok zich er daarna niks meer van aan. Fluitend pakte ze haar flacon met shampoo, wreef een flinke hoeveelheid in haar haren en spoelde het uit onder het douchewater met haar ogen dicht. De shampoo stroomde over haar gezicht en drupte via haar schouders naar beneden. Snel, maar subtiel, pakte Jace haar flacon van de grond en sloop terug naar zijn douche naast mij. Zachtjes zette hij het flesje achter zijn benen neer en begon zich verder af te spoelen. Niet veel later keek de vrouw verbaasd om zich heen, haalde haar schouders op en verliet de douches. Lachend toverde Jace de flacon achter zijn benen vandaan. 'Madame, u had shampoo gewenst?' Hij bood me de fles aan. Hoofdschuddend pakte ik hem aan. 'Je mag niet stelen,' merkte ik totaal overbodig op. 'Er mag zoveel niet. Maar wel als je nog maar twaalf dagen te gaan hebt mag alles,' knipoogde hij. Lachend waste ik mijn haren.

'We doen een wedstrijdje.' Het wedstrijdbad was leeg. De banen vol water schitterden in het licht van de TL-buizen erboven. Ertussen lagen roodwitte lijnen en nummers van de banen. 'Goed, ik win toch,' zei ik lachend en ik stak mijn tong uit. Zogenaamd geconcentreerd ging Jace in een mislukte startpositie staan en strekte zijn armen voor zich uit. 'Ik tel af,' zei hij. Ik focuste me op het doorzichtige water met de blauwe tegels eronder en ging licht door mijn knieën. 'Drie...,' begon Jace. 'Twee...' Hij boog naar voren alsof hij elk moment over het randje kon vallen. 'Één, nul!' En hij sprong. Schreeuwend riep ik dat hij niet eerlijk was en dook toen achter hem aan. Het water streek langs mijn lichaam terwijl ik me lang maakte en met snelle slagen achter de nog snellere Jace begon aan te zwemmen. Ik wist al dat ik verloren had, tenzij ik zijn been pakte... Lachend en proestend kwamen we boven terwijl hij zich losmaakte uit mijn greep en me in zijn armen nam. 'Ik weet een beter wedstrijdje,' zei hij, waarna hij zijn lippen op de mijne drukte en me zachtjes maar vol passie zoende.

'Je bent wat wit,' merkte Jace op toen we bij de kleedhokjes aankwamen. 'Hoe voel je je?' Ik haalde mijn schouders op. Hoofdpijn was er altijd. Dus ik kon moeilijk zeggen dat ik me anders dan normaal voelde. 'Gewoon, goed,' zei ik. Hij keek me even bezorgd aan, maar knikte toen en stapte een hokje binnen. Ik wilde naar de meisjeskant lopen, maar hij hield me tegen. 'Ehm, zou je misschien in het hokje naast mij willen? Voor het geval dat,' vroeg hij. Ik speurde even met mijn ogen naar andere jongens op de mannenhelft, maar het zwembad was zo goed als verlaten. 'Fine,' zuchtte ik en ik gooide mijn tas op het bankje in het hokje naast die van hem. In stilte begonnen we ons om te kleden.

Mijn moeder was gisteren jarig :) Toch gemanaged om nog even een hoofdstukje te schrijven in de auto. Hoop dat jullie het leuk vonden! Wat vinden jullie tot nu toe van dit boek? Ik heb namelijk best veel lezers, maar niet zo veel comments :o Tot snel! Xx