Love On The Halal Way

levenslang?

De dagen gingen voorbij. En Anouar was nog steeds niet vrij. Vandaag zou zijn rechtszaak plaatsvinden. Ik had me nog nooit zo zenuwachtig gevoeld. Ik was bang. Ik was bang dat hij levenslang zou krijgen. Dit is geen kleine diefstalletje, dit is een moord. Ik heb mijn broer Youssef uiteindelijk alles verteld. Hij was in het begin best boos en teleurgesteld in me. Hij had dit zeker niet verwacht van zijn beste vriend. Maar zo zie je maar dat niet iedereen te vertrouwen is. Ik en Youssef moesten samenwerken om Anouar hieruit te krijgen. We haalden de beste advocaat van Tetouan om hem helpen. Maar ik vrees dat dit niet voldoende zal zijn. Er is niemand die kan getuigen dat dit geen opgezet spel is door mij en Anouar om Hamza te vermoorden. Youssef en ik zijn een paar keer terug naar dat strand gegaan om te kijken of we iets of iemand konden vinden als bewijs dat Anouar onschuldig is en enkel wou helpen. Maar walou. We vonden nooit wat nuttigs. Ik maakte me klaar om naar de rechtbank te gaan. Ik moest er zijn om hem te steunen. Hij heeft dit tenslotte allemaal voor mij gedaan. Ik voelde me zo slecht en schuldig. Ik zakte neer op de grond en liet mijn tranen hun vrije loop gaan. Ik hoorde Halima binnenkomen. Ze zette zich naast me op de grond en omhelsde me stevig.

Waarom? Waarom a Halima? Dit is allemaal mijn schuld.
Zei ik door mijn tranen heen.

Sttt.. zeg dat niet. Jij kon toch niet weten dat Hamza een gekke psychopaat was. Dit was mektab. Het leven zit vol beproevingen lieverd. Blijf vertrouwen op Allah.

Ze had wel een punt. Mijn vertrouwen in Allah is groot en met zijn wil zal alles goed komen. Ik veegde mijn tranen weg en samen met Halima ging ik naar beneden. Ik zag Youssef nog in zijn pyjama met zijn handen in zijn haren. Ik zag aan hem dat hij het ook moeilijk had met dit. Anouar was in een korte tijd een goede vriend geworden. En buiten dat was het ook nog zijn toekomstige schoonbroer.

Youssef, kom je niet mee?

Hij keek me met een treurige blik aan.
Ik wil niet toekijken hoe Anouar zijn leven wordt verpest.

Hij hield met veel moeite zijn tranen in. Zijn blik deed me echt pijn. En zijn woorden kwamen als een steek in mijn hart. Hij had gelijk. Ik heb Anouar's leven verpest. Ik keek verdrietig naar de grond en vertok samen met Halima richting de rechtbank.

Ik zag heel zijn familie daar al zitten. Ik voelde alle ogen op mijn lichaam prikken. Ik hoorde zijn tantes en nichten stilletjes tegen elkaar fluisteren over me. Ik zag hoe gebroken zijn ouders en zus er bijzaten. Zijn moeder keek me met veel woede aan. Meriam was de enigste die me een gebroke glimlach gunde. Ik zag de tranen in haar ogen. Ik voelde me zo slecht en ongemakkelijk. Halima legde haar arm om me heen uit teken dat ik me er niets van aan moest trekken.

Ik zag hoe Anouar naar binnen werd gebracht. Hij was vermagerd en zijn baard was hard gegroeid. Maar in mijn ogen was hij nog even knap. Hij keek niemand aan en ging meteen op zijn plaats zitten. Hij keek even achter zich en keek me verbaasd aan. Hij had me zeker niet verwacht. Ik probeerde naar hem te glimlachen door mijn tranen heen. Hij glimlachte gebroken terug. Zijn glimlach deed wat met me.

Moge Allah het voor je vergemakkelijken.
Zei ik stilletjes in mezelf.

De rechtzaak ging slecht. We hadden geen bewijs en geen getuigen. Ik moest mijn woede inhouden. Ik kan niet tegen valse beschuldigingen. We moesten even wachten op de uitspraak van de rechter. Maar iedereen wist al dat het niet goed zou komen. Anouar keek verslagen naar de grond. Totdat mijn broer Youssef de zaal opeens binnenliep....

Alle blikken waren op hem gericht. De rechter keek hem boos aan.

Wat heeft dit te betekenen?
Zei hij streng in het Arabisch.

Ik heb iets interessants bij me dat alles zal veranderen.

Hij gaf iemand teken dat die naar binnen mocht komen. Er kwam een oud vrouwtje in een Marokkaanse jellaba naar binnen. De hele zaak keek hen verbaast aan. De vrouw sloeg haar blik neer en ging meteen van voor staan.

Youssef nam het woord.
Dit is onze getuige. Zij heeft een huisje daar aan de zee en heeft alles gezien en zelfs gefilmd.

De vrouw nam het woord en vertelde alles wat ze had gezien. Later lieten ze ook de video zien. Ik kreeg tranen in mijn ogen bij het zien hoe hard Hamza me had gemarteld. Heel de zaal keek me met veel medelijden aan. Ik keek beschaamd weg. Na het zien van de video bleef de rechter even stil.

Anouar Kasbouri is vanaf vandaag officieel vrij.

Ik kon mijn oren niet geloven ik hoorde gejoel en geklap. Ik huilde van blijdschap. Ik zag hoe zijn ouders en zus hem een omhelsden. Wat een mooi moment. Ik ging meteen naar Youssef toe en omhelsde hem zo hard ik kon.

Ik hou van je bradaaaa inooo..♡

Ja saaf het is al goed. Je verstikt me haha.

Ook die oude vrouwtje kreeg een dikke knuffel van me.
Alhamdoulilah voor alles.♡

Ik zag Anouar vanuit mijn ooghoeken naar me kijken. Hij glimlachte breed naar me. Het liefst wou ik naar toe lopen en hem omhelzen. Maar dat kon natuurlijk niet. Ik feliciteerde hem nog netjes en bedankte hem voor alles. Zijn ouders kwamen er ook bij staan. Iedereen was superblij voor hem. We verlieten met veel gejoel en geklap de zaal. Het leek meer op een stoet dan op een rechtszaak. Ik zag het geluk in zijn ogen. Zijn mooie kuiltjes waren nog harder zichtbaar dan normaal. Pff...Iemand als Anouar kom je zelden tegen dacht ik in mezelf.

                             ♡♥♡