Love On The Halal Way

reality

We waren ondertussen al een paar.weken verder. We hebben nog een maandje hier in Marokko en dan zou het tijd worden om weer naar Belgie te vertrekken. Ik had voor de rest ook niets meer gehoord over Anouar. Misschien is dat wel beter zo. Ik zat wat rustig voor de tv naar een bollywoodfilm te kijken. Mohim rustig, het is maar wat je rustig kan noemen. Youssef zat naast me aan de lijn met Meriam. En ik meskina moest hun hele gesprek aanhoren. Je kent het wel. Pas verloofd en hun gesprek gaat ongeveer zo...

"Ja hbiba, is goed hayati"
" Als jij maar gelukkig bent hubby"
" Nee hang jij op, ik wil niet ophangen"
"Hahah nee ik ga niet ophangen"
" liefie ben je er nog?"

Pff...ik vond ze leuker toen ze nog geen woord tegen elkaar durfden te zeggen en gewoon verlegen naar elkaar keken. Daar had ik in ieder geval geen last van.
Ik gooide een lading kussens tegen  Youssefs hoofd.

Ga ergens anders the gentleman uithangen...ka ik probeer hier een film te zien a dikkop.

Hij gooide zijn slippers mijn kant op.en ging uiteindelijk weg. Ik keek verder naar de film. Het was zo'n mooie film. Iets te mooi om waar te zijn. Pff waren mannen in het echt maar zo. Die man heeft haar maar 1 keer gezien in de souk en is meteen haar hand gaan vragen. Na een maandje zijn ze al getrouwd en smoorverliefd. En als ze ruzie maken komt hij thuis met een bos bloemen. Alles is weer goed en ze beginnen allemaal weer te zingen en te dansen.
Pfff waarom kijk ik nog naar deze rotzooi? Ik zette de tv uit en besloot mijn moeder wat te gaan helpen in de keuken. Terwijl mijn moeder aan het koken was, deed ik de afwas. We bleven een beetje praten over vanalles totdat we opeens bij het onderwerp huwelijk kwamen.
Ik besloot om het haar toch te vragen.

Yima hoe hebben jij en baba elkaar eigenlijk ontmoet.

Ik zag een brede glimlach op haar gezicht en ze begon met haar verhaal.

Ik kwam jouw vader altijd tegen onderweg naar school. Hij werkte namelijk in een garage niet ver van mijn school. We zagen elkaar dus bijna dagelijks, maar we hadden elkaar nooit echt aangesproken. Nadat ik klaar was met school zag ik hem dus niet meer. Twee jaar later stond zijn moeder opeens voor mijn deur om mijn hand te vragen. Ik wist natuurlijk niet wie haar zoon was, dus vroeg mijn moeder om een foto. Ik herkende hem meteen en ja. De rest kan je zelf wel raden he. We leven nu al 25 jaar samen en onze liefde voor elkaar neemt met de dag toe.

Waauww...dit noem ik pas een echte liefdesverhaal. Ik zuchte diep. Waarom zijn de mannen van tegenwoordig niet meer zo? Als onze ouders het konden dan kunnen wij het toch ook. De tijden zijn misschien verandert, maar de islam toch niet.

Ik besloot om even naar stah ( het dak) te gaan voor een beetje verfrissing. Onze airco deed het niet meer, dus het was binnen snikheet. Ik genoot van de heldere hemel en de prachtige sterren. Die zie je niet echt vaak in Belgie. Zou er ooit een dag komen dat ik hier zit, maar dan met een man aan mij zij. Een man met taqwa. Een man die van zijn gezin zal houden en er alles aan zou doen om hen gelukkig te houden, een harde werker die het ideale voorbeeld zal zijn voor onze kinderen? Ik zuchte diep en deed wat dua. Ik bleef nog naar de hemel staren totdat ik harde geklop hoorde aan onze deur. Dit herhaalde zich 3 keer, omdat niemand wou open doen. Pfff ik moet dan gaan zeker. Maar wie klopt er nu om 1 uur 'snachts bij mensen aan?