Adopted (VOLTOOID)

Hoofdstuk 3

                  ~P.O.V Kathleen~
Ik zing vrolijk mee met de radio, en ik ga helemaal los op de muziek. Oppeens schiet er een auto voor mij. Ik schrik ervan, en kan nog net remmen. Amai! wat een idioot! en ik toeter, ik ga de rechter rijbaan op want ik moet zo afslaan, ik sla af, en achter mij zie ik die auto rijden. Die bij mij net voorschoot, op de snelweg. Ik kijk in de spiegel, en ik zie er een rosse vrouw in zitten, die sprekend op Karen lijkt, ach het zal wel, en ik rij rustig verder, ik sla linksaf, en die persoon achter mij ook, huh? hoe kan dat nu? zal het dan toch Karen zijn? Ik sla af, naar de studio, en ja de auto achter mij doet hetzelfde. Ik parkeer de auto in de garage van de studio, en ook diegene achter mij doet het. Ik parkeer de auto, en die andere auto, komt naast mij parkeren. Ik zet mijn auto af, en stap uit en gooi de auto dicht, en draai hem op slot. Degene naast mij doet hetzelfde. KAREN! ben jij dat? vraag ik. Ja zeker ben ik het, en ze zet haar zonnebril af, KAREN! en ik gaf haar een dikke knuffel, en Karen gaf mij ook een knuffel. Deed je dat express op de snelweg net? dat tussenvoegen voor mijne auto? zei ik. Ja dat was ik, en ja ik deed het express, lacht karen. je had je gezicht moeten zien! mah zeg! flauwerik! ik was bijna dood geweest he! zeg ik irriterend tegen Karen. zeg! niet zo overdrijven Kathleen, ik weet heus wel wat ik doe, lacht Karen. die nog dubbel ligt van het lachen. Ik zucht, nou zo grappig was het niet he! zeg ik irriterend. Sorry schatteke, kom hier, het spijt me echt super erg, en Karen gaf mij een knuffel. Oehw! close hoor! horen wij een andere stem lachend zeggen. Ik en Karen schrikken, en komen los uit onze omhelzing, en draaien ons om. en daar staat een lange zwartharige vrouw voor ons neus. KRISTEL! zeggen ik en Karen tegelijk, en we rennen op Kristel af, Auw Auw voorzichtig, zegt kristel. Oei wat is er met jou? hoor ik Karen zeggen, en we laten Kristel los. Ik heb pijn, zegt Kristel. Oei hoe komt dat? vraag ik. Teveel gesport gister zeker? of niet dan Kristel, lacht Karen, en ook ik lach. Nee, nee dat is het niet, horen we Kristel zeggen. Het is wel serieus, horen we Kristel irriterend zeggen. Oei wat is er dan Kristel? vraag ik aan Kristel. Lang verhaal... zegt kristel. zullen we naar boven? ik hou het niet langer vol om te staan. Ik en karen knikken, en we lopen naar de studio. We pakken de lift naar boven. Tja trappen lopen gaat op dit moment niet werken, met Kristel. We lopen naar binnen, en laten ons personeelspas zien, en ze laten ons binnen, Kristel strompelt achter ons aan. kommaan Kristel, beetje doorlopen, hoor ik Karen roepen. Karen! sis ik, en ik geef haar een tik. Au moest dat nu! zegt karen geïrriteerd. Eindelijk, naar een paar minuten, is Kristel aangekomen bij de ingang, en ook zij laat haar pas zien. Het meisje knikt, en laat ons drie binnen. Gert en Axana zien ons al aanlopen. Wow lekker vrolijk! Karen en Kathleen zegt axana. Waar is Kristel? vraagt Axana aan ons. Ik ben hier! roept Kristel. Oei Kristel! wat is er aan de hand met jou? en Axana rent op Kristel af. Lang verhaal, zegt Kristel. Axana wilt Kristel helpen, maar kristel doet een gebaar van voorzichtig! alsjeblieft! Oei oei, zegt Gert, en hij loopt ook op Kristel af. We zien Axana en Gert Kristel helpen, en Kristel laat zich voorzichtig zakken op de zetel. Auw Auw Auw de tranen springen in Kristel haar ogen, eindelijk Kristel zit op de zetel. Ik, Karen, en Gert en Axana, gaan ook bij Kristel zitten. Het doet zo'n pijn! huilt kristel hardop. Wat is er dan gebeurt kristel?vraag ik. Het is een lang verhaal, huilt Kristel hardop, en ze Schokt van het huilen. Ik wil het liever niet vertellen, huilt Kristel. Kristel, je kan ons alles zeggen, en ik en Karen komen bij Kristel zitten. Doe voorzichtig, alsjeblieft. Huilt Kristel. Jaja doen we, zeg ik kalm. wil je het echt niet vertellen kristeltje? Hoor ik Karen vragen. Kristel knikt nee, en ze begint weer hardop te huilen. Moeten we jou even alleen laten? vraag ik lief. Kristel knikt ja, en we lopen met zijn vieren weg. Ik kijk Kristel na, ik vind het zo sneu voor haar, maar ik laat haar even alleen, en ik loop snel door, anders ga ik weer terug naar Kristel. Ik hoor Kristel nog huilen, en ik loop nog sneller. Ik word er zelf ook emotioneel van, en ik ga even op het balkon staan, en wat drinken.