Adopted (VOLTOOID)

Hoofdstuk 2.

                   ~ Elise ~
Hoi ik ben Elise, en ik ben bijna 18jaar oud. Ik woon in Nederland, en ik heb hele toffe vriendinnen hier in Nederland. en ik ben best wel populair, omdat ik best wel op kathleen van k3 lijk als jong meisje, en ja ik vind dat zelf ook. Elise schatje kom je eten! ah bah ik heb eigenlijk geen zin om te eten, ik was net zo lekker muziek aan het luisteren, en aan het lezen. Ik ben dol op lezen. Ik stap zuchtend van mijn bed af, en ik loop naar beneden. Ik kom beneden aan, hey Elise zegt mijn zusje(Amy) en ze geeft mij een knuffel, wil je straks tekenen met mij? vraagt Amy aan mij. Ik denk er nog over na. Oke Amy zeg ik, en Amy knikt. Hoi mam en pap, en ik ga aan de keuken tafel zitten. Wat gaan we eten? vraag ik. We gaan je lievelings korstje eten! weet je het al hoor ik mijn moeder zeggen. Hmm, en ik denk na, nee sorry ik weet het niet, zeg ik. We gaan pannenkoeken eten! hoor ik mijn moeder zeggen. Echt waar? zeg ik. Ja echt waar! tada! en mijn moeder legt een pannenkoek op mijn bord. Oh lekker! lach ik. Amy kom je eten! hoor ik mijn vader roepen. En Amy komt aanrennen, en gaat naast mij aan tafel zitten. Ik lijk echt totaal niet op mijn zusje, en ook niet op mijn vader en moeder. Ik vraag mij af, of ze wel mijn echte ouders zijn. Ik zie iedereen van hun pannenkoek aan het genieten, tot dat ik er tussen door kom. Mam, pap mag ik wat vragen? tuurlijk zegt mijn moeder(of ja moeder?) Ik slik mijn pannenkoek door, zijn jullie wel mijn biologische ouders en zusje? vraag ik. Mijn moeder kijkt mijn vader aan, zullen we het zeggen Richard. Mijn vader knikt, en mijn moeder gaat het vertellen. Goh hoe moet ik dit nu zeggen, hoor mijn moeder zuchten. en ze kijkt naar haar bord. Elise wij ehm zijn niet jou echte ouders... en mijn moeder begint te huilen, zo zielig en ik kijk mijn moeder aan. Dus jullie zijn niet mijn echte ouders? zeg ik verlegen. Nee helaas niet, maar jou adoptie ouders, zegt mijn vader of mjah Richard. maar... wie is dan mijn echte moeder? vraag ik. en ik kijk mijn ouders aan. kunnen we niet zeggen, hoor ik Esther(mijn adoptiemoeder) zeggen. Waarom niet? is daar een reden voor vraag ik. Ja er is een reden voor, zegt Richard. Jou biologische moeder wou niet, dat we haar naam zeiden tegen jou Elise. Maar omdat je bijna 18 bent, kunnen we jou wel haar brieven geven, die ze voor jou geschreven heeft. en Esther stond op, deed een laatje open, en haalde er een stapel brieven uit, en gaf die aan mij. Ik greep naar de brieven, en las de eerste brief voor:
Lieve Elise
je bent zo lief en klein en jij lijkt sprekend op mij! ik hou van je, vergeet dat nooit. Maar ik kan niet voor jou zorgen vanwege mijn werk, en ik ben nog veelste jong voor een kindje, dus ik heb je voor adoptie opgegeven. sorry lieve Elise, maar ik hoop dat je lieve ouders gaat krijgen.
nogmaals ik hou van jou en ik zal je nooit vergeten
Xxx♡ K
ik slik even, en ik vraag of ik van tafel mag, om even van deze schrik bij te komen, Richard en Esther knikken. En ik loop van de tafel af, met de brieven in mijn hand. Mijn ogen vullen zich met tranen, en ik loop naar boven en ga op mijn bed zitten, en ik ga alle brieven rustig lezen.