Adopted (VOLTOOID)

Hoofdstuk 7

~P.O.V Kathleen~
Ik loop naar de kantine, en ik ga rustig op de bank zitten, Karen zie ik al zitten, ze is aan het telefoneren met ik denk haar moeder ofzo. Hoe moet ik het tegen Karen vertellen, over Kristel. Wat ik enkele minuten geleden heb gezien bij haar. Ik laat mij rustig neervlijen op de bank, en pak een tijdschrift. Ondertussen dat ik het tijdschrift lees, hou ik Karen in de gaten om te kijken wanneer ze ophangt. Ja! Karen heeft haar telefoontje opgehangen, en ik loop op Karen af. Hey Karen, zeg ik. Kan ik je misschien onder 4 ogen spreken. Hey Kathleen, ja tuurlijk mag dat. Maar we zijn al met zijn tweeën, dus brand maar los! hoor ik Karen zeggen. Ik ga bij Karen zitten, en ik begin te vertellen. Ik maak mij zorgen om Kristel, zeg ik tegen Karen. Hoezo dat dan? vraagt Karen aan mij. Nouja kijk. Ik was net even op het balkon, om wat te drinken, en ik zag Kristel oppeens binnen lopen. Ze keek mij even aan, en haar ogen waren dik van het huilen. Ze liep snel de toiletten in. Ik durfde niet te kijken, maar ik was toch nieuwschierig, dus ik was wezen kijken om het hoekje van de deur. Ik zag dat Kristel haar shirt omhoog deed, en toen zag ik allemaal blauwe plekken op haar lichaam zitten, het leken wel stomp plekken ofzo, en ik heb het gevoel dat Kristel dus... mishandeld word thuis. Daarom moesten wij ook zo zachtjes doen met haar, zeg ik tegen Karen. Amai, dat is echt heftig. Dit moet met Gert en Axana, en heel het k3 team besproken worden. Maar. denk je echt dat ze mishandeld word Kathleen? vraagt Karen aan mij. Ja heel zeker, ze liep ook snikkend de toiletten uit. Ik ging haar stiekem volgen, en ze liep naar onze rust kamer, en ze ging voorzichtig liggen, en viel in slaap. vertel ik aan Karen. En ik word er emotioneel van, de tranen springen in mijn ogen. Ik wil Kristel gewoon helpen, huil ik hardop. Ik begrijp je Kathleen, hoor ik Karen zeggen. Ach schatteke toch, kom is hier. en Karen troost mij. Enkele minuten later. Vraagt Karen aan mij van, of Kristel nog in die kamer is. Ik denk het wel, zeg ik tegen Karen. en ik veeg inmiddels mijn tranen weg. We moeten er heen Kathleen! kommaan! en ik, en Karen lopen met zijn Tweeën naar de rust kamer van de studio.