Adopted (VOLTOOID)

Hoofdstuk 31 tijdsprong van 9 maanden

              ~P.O.V Kathleen~
Ik word wakker van hele erge steken in mijn rug, ik wil uit bed stappen, tot ik voel dat mijn bed vochtig is. Huh? hoe kan dat? ik sla het deken van mij af, en zie dat mijn bed nat is, en tussen mijn benen ook, heb ik in mijn bed geplast ofzo? Nee dat zal toch niet. En ik stap van schrik uit bed. MAM! KOM! AUW! ik zie mijn moeder aan komen stormen. Schat wat is er? hoor ik mijn moeder vragen. Ik barst in tranen uit, auw! weer zo'n steek. M-mijn b-bed i-is n-nat e-en i-ik w-weet n-niet h-hoe h-het k-komt, en ik slik. auw! weer een steek in de rug. E-en i-ik h-heb s-steken i-in m-mijn r-rug, huil ik hardop. Schat je gaat bevallen van je kindje! we moeten zo snel mogelijk naar het ziekenhuis, kom mee! hoor ik mijn moeder zeggen. Ik knik, mijn moeder pakt een paar spullen, en ik doe vast een jas aan. Mijn moeder komt ook naar beneden, en dan loop ik samen met mijn moeder mee naar de auto. Enkele minuten later, komen wij aan in het ziekenhuis(gelukkig is het ziekenhuis niet ver van ons vandaan) we lopen naar binnen, Auw! weer een steek in de rug, ik adem door de neus in en de mond uit. Ik zie dat mijn moeder bij de receptie staat, en ze verteld dat ik op het punt sta om te bevallen. De receptioniste belt gelijk naar de zuster. AUW! het doet zo'n pijn! huil ik. Enkele minuten later, is de zuster er, en ze neemt mij en mijn moeder mee naar de verloskundige afdeling. Ik lig op de verloskundige kamer, te verkrampen van de pijn, mijn moeder is bij mij, en Karen en Kristel zijn er ook inmiddels al. Gert(ja in mijn verhaal is Gert de manager van K3) wou ik niet bij mijn bevalling hebben. Alleen Karen, Kristel en mijn moeder. Auw! huil ik, het doet zo'n pijn! sssstt leentje rustig aan, in ademen door de neus, en uit door de mond, hoor ik Kristel zeggen. Enkele minuten later, komt de zuster binnen, ze wilt kijken hoeveel cm ontsluiting ik heb. Kathleen je hebt 4cm ontsluiting. Als je over 2uurtjes nog steeds 4cm ontsluiting heb moeten we een keizersnede doen, en als je wel over 2uurtjes meer ontsluiting heb mag je op de natuurlijke manier bevallen. oke? hoor ik de zuster zeggen. Ik knik en slik tegelijk, en dan zie ik de zuster weglopen. Ik lig helemaal te trillen, mijn moeder heeft mijn hand vast, en Kristel is een beetje aan het ijsberen in de kamer, en Karen is een tijdschrift aan het lezen met muziek in haar oren. Mam, ik ben zo bang! straks gaat het verkeerd ofzo, zeg ik met een trillende stem. Schatje je hoeft niet bang te zijn, het komt allemaal goed, zodra de baby er is, vergeet je alle pijn die je hebt gehad, hoor ik mijn moeder zeggen. Oppeens hoor ik gegil naast mij, in de kamer en ik schrik ervan, en de rest ook. Behalve Karen, tja die luisterd muziek. Goh daar word ook een kind geboren, waarom gillen mensen altijd zo, hoor ik Kristel zeggen. Geen idee, zeg ik. Omdat een bevalling pijn doet, hoor ik mijn moeder zeggen. Mam! ophouden hoor! ik lig hier anders straks ook te gillen! maak mij nou niet nog zenuwachtiger als wat ik nu al ben! zeg ik irriterend. Sorry, hoor ik mijn moeder zeggen. 2uur later komt de zuster weer binnen, hey Kathleen ik kom weer even kijken hoeveel cm je ontsluiting heb, hoor ik de zuster zeggen. Je hebt 8cm ontsluiting, dus je mag op de natuurlijke manier bevallen! ben je er klaar voor? hoor ik de zuster zeggen. Ik slik, en begin nog erger te shaken, alles word klaar gezet, en enkele minuten later is het zover, Kristel en mijn moeder houden mijn hand vast, en Karen maakt foto's, oke, klaar Kathleen? hoor ik de zuster zeggen. Ik knik, oke dan mag je beginnen met persen, 3, 2, 1 persen persen persen persen, ik doe zo goed mijn best als ik kan, maar het doet zo'n pijn, en ik begin te huilen. Oke klaar, 3, 2, 1, persen persen persen persen. Ja daar is het hoofdje! je doet het hartstikke goed Kathleen! hoor ik de zuster zeggen. en mijn moeder knikt ook. Oke, klaar Kathleen! 3, 2, 1, persen persen persen persen, hoor ik de zuster zeggen. AUW!! het doet zo'n pijn! huil ik. Je kunt het Kathleen! ik geloof in je! hoor ik Kristel zeggen. Oke de laatste keer Kathleen, 3, 2, 1, persen persen persen persen, nog 1x, JAAAA!! daar is de baby! ik zie Kristel huilen. en Karen ook, en mijn moeder ook. Ik hoor gehuil, is dat mijn kindje? mijn bloed eigen kindje? moeder van Kathleen wilt u de navelstreng doorknippen? hoor ik de zuster vragen. en ik zie mijn moeder door haar tranen heen lachen, en knikken. wat is het geslacht van de baby? vraag ik. Je hebt een meisje gekregen! hoe ga je haar noemen? ik huil, en ik zeg dat ik haar Elise ga noemen. De zuster glimlacht, maakt elise schoon, en legt haar dan op mijn borst neer, ze is zo prachtig, hoor ik Kristel zeggen die tranen in haar ogen heeft. en ze lijkt enorm veel op jou! zie ik Kristel glimlachen. ik knik, en huil zelf ook. Elise is geboren op 1 oktober 2016 om 1:00AM, Elise weegt 3348 gram, en Elise is 48cm lang, en ze lijkt enorm veel op mij. Ze is zo schattig en klein, en ik zweef over een rose wolk, net als mijn moeder, Karen, en Kristel, Kathleen? vraagt de zuster. Ja? vraag ik. Wie mogen Elise haar meters worden? ik glimlach. nou daar hoef ik niet lang over na te denken, en ik zeg: Karen en Kristel mogen de meters voor Elise zijn, zeg ik met een glimlach. en ik kijk Karen en Kristel aan, Kristel zie ik huilen, en Karen zie ik ook een traantje weg vegen, en enkele minuten later lig ik op een andere kamer, op een schoon bed met Elise op mijn borst.