Oczami Klary - Wakacyjna Miłość

Rozdział 11

- Cześć, możemy się spotkać ? - zapytałam przez telefon.
- Tak, będę po ciebie o 18 - powiedzał i się rozłączył.

*****

Zadzwonił do drzwi punktualnie.
Wyszłam do niego, zamykając za sobą drzwi.
- Cześć Klara - powiedział.
Mocno go przytuliłam. Poluźniłam uścisk, ale dalej trzymając ręce splecione wokół jego szyi powiedziałam :
- Cześć Mikołaj
Ruszyliśmy w stronę parku.
- Musimy coś chyba sobie wyjaśnić - powiedziałam.
- No słucham
- Zrozum on naprawdę się o mnie bał
Chłopak po moich słowach diametralnie zmienił wyraz twarzy.
- A co on ma do gadania ? Może to twój chłopak ? Grasz na dwa fronty ?!
Mikołaj zasypał mnie pytaniami. Głośno przełknęłam ślinę.
- Nie... to tylko kolega - odparłam wkurzona.
- Ach kolega... - prychnął ze złością.
- Zrozum go, on cię nie znał, naprawdę myślał, że zrobisz mi krzywdę... jesteś starszy, poza tym...
Przerwał mi :
- Boże - podniósł ręce do nieba - Tylko o rok ! To nie jest jakaś znacząca różnica
- Ale jednak jest
- Czyli jestem dla ciebie za stary - powiedział kpiąco na mnie patrząc.
Było mi smutno, że mnie nie zrozumiał. Zawróciłam w stronę domu i przyspieszyłam kroku.
Jeśli tak mamy rozmawiać to ja dziękuję.

*****

Po chwili dobiegł do mnie, bardzo mocno mnie przytulił i długo nie puszczał. Uśmiechałam się sama do siebie.
- On jest tylko kolegą - wyszeptałam mu do ucha.
Poczułam, że mnie puszcza, więc wtuliłam się w nigo mocniej.
- Udusisz mnie - wyszeptał mi do ucha.
Zachichotałam i go puściłam.

*****

Kiedy wróciłam do domu dostałam dziwnego sms'a z numeru którego nie znałam. Jego treść mnie przestraszyła.
" Albo przestaniesz się z nim spotykać  albo ten kochaś pożałuje, że mi ciebie zabrał ".
No tak anonim...
Nie miałam pojęcia od kogo był ten sms.
Nie dam sobą manipulować !
Napisałam do Eweliny czy zna ten numer, odpisała, że nie.
"A u ciebie wszystko w porządku ?" - dostałam sms'a od przyjaciółki.
"Tak, ale muszę z tobą pogadać" - odpisałam. Napisała, że zadzwoni wieczorem.