Locker 246

Thirty-sixth - The Night That Changed Everything

This chapter is dedicated to JavieRay, iloveyoupepe and TheEmpressQueen. Hope you guys will like this chapter! 💙💙

***

Tyrone's POV

(28 days earlier..)

Hindi ko na naman napigilang mapangiti nang makita ang sobrang nakakapanggigil sa kakyutan kong boyfriend na unti-unting naglalakad palapit sakin. Kanina ko pa siya hinihintay dahil yayayain ko siyang kumain sa labas. Another date namin.

Ewan ko ba. Basta gusto ko palagi siyang kasama at cliché mang pakinggan pero makita ko lang talaga siya, gumaganda na yung araw ko. Sa klase nga, palagi akong lutang kakaisip sa kanya. Madalas kakalabitin na lang ako ni Leo para tanungin kung bakit ako nakangiti. Hindi niya pa kasi alam yung tungkol samin ni Mico. Hindi ko pa nasasabi sa kanya. Tsaka na siguro.

This amazing person..

I love how he makes me feel like I can do anything, like everything in this world is possible.

He brings out the best in me.

He is the wind beneath the wings I didn't even know I possess.

So far, siya yung masasabi kong the best na nangyari sa buhay ko. Like, for once, may nagawa akong magandang desisyon.

At habang papalapit siya sakin ngayon at magkatitigan kami, para kong nahuhulog sa isang sobrang lalim na balon—but for me, it's the sweetest downfall someone could experience, ito yung uri ng pagkahulog na hindi mo na gugustuhin pang umahon.

This guy..

He was just once my stalker.

But now..

He's become my miracle....my angel...my light...my Mikmik...

Para kong tangang kinikilig mag-isa. Pucha baklang bakla na ko.

Para namang kunehong naglulundag yung puso ko nung gumuhit sa mukha niya ang isang ngiti.

"Kain tayo?" pagyaya ko sa kanya nang nasa tapat ko na siya. Yung totoo, nanggigigil na kong yakapin siya at angkinin ulit yung matatamis niyang labi ngayon kaso magagalit yan dahil ayaw niya ng PDA.

One time nga, habang nasa library kami, ayaw niya kasi akong pansinin dahil busy siya sa kakadrawing niya kaya yun, ninakawan ko ng halik. Pero mas lalo niya kong di pinansin hanggang sa makauwi siya.

Pero nung nagsorry ako, pinansin niya na ko ulit basta wag ko na daw gagawin ulit yung ginawa ko.

Pero masisisi niyo ba ko kung hindi ko mapigilan yung sarili kong halikan tong ganitong kakyut na nilalang? Pero dahil ayoko rin nung feeling na hindi niya ko pinapansin, titiisin ko na lang. Kahit sobrang hirap magpigil.

"Busog pa ako, eh. Birthday nung prof namen kaya nagpapizza. Hehe." sagot niya.

"Ganun ba? Paano naman ako? Kanina pa kaya ako nagugutom pero hinihintay kita kasi gusto ko sabay tayo." pucha. Di ko alam may ganitong acting skills pala ko. haha.

"Aysus nagdrama pa siya. Tumigil ka hindi bagay sayo." tiningnan ko lang siya na may paawa epek at may kasama pang pagpout at paghimas ng tiyan.
"Fine!" pagsuko niya, "Cute ka na, sige na. Tara na sasamahan na lang kitang kumain." dagdag pa nito.

"Ayown. Bait talaga ng Mikmik ko."

"Ops," pagpigil niya sakin nung aakbayan ko sana siya, "Nasa school pa tayo."