CHAPTER Twenty: Unwanted Visitor

112 4 3
                                    

LOVELY'S POV

Isang araw at kalahati. Ah hindi. Magdadalawang araw na since that day happened. At hindi niya ko pinapansin.

Noong nakauwi kami agad din naman siyang lumabas. Pinigilan pa nga siya ni Butler nun.

"Young Master. Ipabukas niyo na lang po." Pero sa halip na makinig siya ay dumiretso lang siya sa paglabas sa bahay.

"It's my fault Butler. Sundan niyo po si Hexter at baka lumusob siya ng mag-isa lang." At umalis din si Butler nun.

At buong Sunday ni hindi ko man lang narinig ang boses niya. Naisip ko. Ganun na lang ba talaga kalaki ang galit niya sakin?

I didn't want that to happen in the first place! I was just happy that day kasi nagkasundo kami.

Makita ko lang si Junior. I swear sasabunutan ko siya ng sobrang diin hanggang sa dumugo ang anit niya! I'll kill him using my nails!

Rot him to hell!

Wag na wag siyang magpapakita sakin kasi. UGH! Dahil sa kanya hindi ako kinikibo ni Pangit! At hindi ako sanay!

Someone snap in front of me. "Hey Lovely. Hindi ka ba lalabas?" Si Jarred lang pala. Napalingon naman ako sa kabuuan ng classroom.

"Where are the others?" Tanong ko.

Sobrang na space out ba ako at hindi ko alam na wala ng tao sa loob at mag-isa na lang akong nagmumuni muni dito?

Why Kahlan, Carlo or Mariela didn't call me?

"They are outside. May program kasi sa Audi." Sagot niya.

"Ibig sabihin. No Class?" Umayos naman ako ng upo. Tumango siya bilang ganti.

"I hate programs. I prefer here. Tahimik. Hindi maingay."

He smiled at me. Napatingin muli ako sa kawalan. "If you have a problem like the size of the ship. God will give you solutions to the size of the sea." I remember Jan teaching me about life.

"You can be a good preacher Jarred." I tried my very best to smiled at him.

"You had just flashed a fake smile. I miss the old Lovely now." Then he pout.

"Gaaa! I want to pinch your face! Sarap mong kurutin! Kagigil ka!" Gigil ko sa kanya. And this time I laugh. Not the fake one.

"Ikaw. Bakit hindi ka ba pupunta dun?"

"Sa labas?"

I rolled my eyes at him. "Hindi dito sa loob." Namimilosopo 'kong sagot. Pero I know it's only his way para mapangiti ako and he is succeeding.

"Nope. Kung hindi ka din lalabas."

"Walang hiyang bata. Ako pa ang idadahilan. O'sya ano bang program ang meron dun at nakalimutan ako ng mga pinakamamahal 'kong mga kaibigan?" Waaa. Magtatampo talaga ako sa kanila.

"Hindi ka nila iniwan. Kanina ka pa kaya namin tinatawag. Since hindi mo yata sila naririnig kaya nauna na sila dahil sabi ko ako na lang ang tatawag sayo."

Tumango naman ako. Yun naman pala ang nangyari eh. "Jarred. Give me a knock knock please. I need energy."

"Other than a knock knock may story ako sayo. Not really a story. Para kahit papano may alam ka saming mga Fraternity."

Na-curious naman ako. "You mean sa inyong mga Gangster?"

"Fraternity Lovely not Gangster. Since when are you going to say Fraternity and not Gangster?" Nalukot naman ang mukha niya.

Fraternity SweetheartTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon