STORM (POWER) Βιβλίο 3

1

Τώρα

Κατέβηκε βιαστικά στην κουζίνα προσπαθώντας να φανεί όσο πιο χαλαρή μπορούσε. Οι γονείς της δεν είχαν κατέβει ακόμα. Έβαλε τον καφέ να γίνετε στην καφετιέρα και έβγαλε μερικά πορτοκάλια από το ψυγείο για να στύψει χυμό. Κοίταξε ανυπόμονα το ρολόι. Ήταν 7 και 10! Σκέφτηκε να τους φωνάξει από τις σκάλες να ξυπνήσουν αλλά θα φαινόταν πολύ ύποπτο. Κάθισε και ενώ ήταν έτοιμη να τους φωνάξει άκουσε την πόρτα να ανοίγει.

Οκ Έμς, λίγο ακόμα υπομονή! σκέφτηκε.

Οι γονείς της κατέβηκαν φορώντας τα ρούχα της δουλειά τους.

«Έμς;» ρώτησε η μητέρα της ξαφνιασμένη. «Τι κάνεις ξύπνια τόσο νωρίς;»

«Σκέφτηκα να σας φτιάξω πρωινό αυτές τις μέρες γιατί από Δευτέρα αρχίζω σχολείο... ξανά.» απάντησε η Έμιλι.

«Καλημέρα γλυκιά μου.» είπε ο πατέρας της φιλώντας την στο μέτωπό.

«Μας έφτιαξες καφέ;» ρώτησε η μητέρα της κοιτάζοντας την καφετιέρα.

«Ναι. Είναι και για εμένα ο καφές, μην το πιείτε όλο.» είπε η Έμιλι βγάζοντας τα κουλουράκια από το ντουλάπι.

«Από πότε πίνεις εσύ καφέ;» ρώτησε ο πατέρας της.

«Από τότε που διαβάζω σαν τρελή για να περάσω στην Σχολή Καλών Τεχνών.» απάντησε η Έμιλι.

«Εσύ νεαρή μου θα πίνεις μόνο χυμό.» είπε ο πατέρας της. «Δεν είναι καλό να πίνεις καφέ από τώρα.»

«Είπε αυτός που άρχισε να πίνει καφέ από την Δευτέρα Λυκείου.» είπε η μητέρα της.

Ο Τζόρτζ κοίταξε θιγμένος την Αλίσια. «Δεν θα πάρεις το μέρος μου;»

«Όταν έχεις άδικο όχι.» είπε φιλώντας τον.

«Το ξέρετε πως έχετε δωμάτιο, έτσι;» είπε η Έμιλι.

«Πολύ αστείο.» είπε η μητέρα της γελώντας.

Κάθισαν όλοι μαζί για να φάνε πρωινό.

«Πως είσαι;» ρώτησε ο πατέρας της.

«Μια χαρά. Ειλικρινά δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για εμένα.»

«Έχει περάσει μόνο ένας μήνας και κάτι...» είπε η μητέρα της.

«Άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα. Έτσι είναι η ζωή. Και εδώ που τα λέμε με την Κέιτ δεν είχαμε και τις καλύτερες σχέσεις. Εντάξει, στενοχωρήθηκα, δεν της άξιζε να πεθάνει με αυτόν τον τρόπο... αλλά η ζωή συνεχίζετε.» την διέκοψε η Έμιλι.