49

181 27 0
                                    

Ήταν αργά όταν έφτασε στο Νοσοκομείο. Κάθε φορά ερχόταν περίπου την ίδια ώρα. Ήταν σίγουρος ότι δεν θα τον έβλεπε κανείς. Πέρασε τις πόρτες της Εντατικής και φόρεσε την πράσινη στολή μια χρήσης που φορούσε κάθε φορά. Είχε σχεδόν ξεχάσει τον λόγω που ερχόταν εδώ πέρα κάθε βράδυ. Αλλά όταν αντίκριζε την κοπέλα που βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι θυμόταν το γιατί. Ήταν η μόνη τους ελπίδα.

Και ζούσε με αυτό το βάρος.

Γιατί ήταν η ελπίδα όχι για ένα αλλά για δυο κοπέλες. Φτάνοντας έξω από τον θάλαμο σταμάτησε απότομα.

Τέτοια ώρα το δωμάτιο της ήταν άδειο. Κάθε φορά. Όχι όμως κι απόψε.

Η κοπέλα που καθόταν σιωπηλά στο δωμάτιο γύρισε και τον κοίταξε.

«Μέισον;» τον ρώτησε η Έμιλι.

Ο Μέισον μπήκε σιωπηλά στο δωμάτιο και κάθισε δίπλα της. «Δεν περίμενα ότι θα ήσουν κι εσύ εδώ.»

«Ούτε κι εγώ. Δεν περίμενα ότι θα με έφερνε εδώ ο δρόμος.»

Ο Μέισον έμεινε σιωπηλός. Καταλάβαινε πόσο συναισθηματικά φορτισμένη ήταν για να της πει το οτιδήποτε.

«Έχει περάσει ένας χρόνος... και αυτή είναι η πρώτη φορά που έρχομαι. Δεν ξέρω γιατί δεν το έκανα πιο πριν. Όλοι έχουν έρθει να την δουν. Ίσως... ίσως το ανέβαλα επειδή ήξερα πόσο άσχημα θα νιώσω. Ίσως με όλα όσα γίνονται να το είχα αφήσει στην άκρη. Ίσως καταβάθος φοβάμαι να μην ανοίξει ξαφνικά τα μάτια της αντικρίζοντας τον άνθρωπο που της κατάστρεψε την ζωή.»

«Έμς...»

«Εγώ της το έκανα αυτό. Είναι εδώ εξ' αιτίας μου. Και η ειρωνεία είναι ότι η μητέρα της μου έδωσε άδεια να την δω έκτακτα. Που να ήξερε.»

«Πότε θα σταματήσεις επιτέλους να κατηγορείς τον εαυτό σου;»

«Ποτέ.»

«Έμιλι...»

«Είναι εδώ εξ' αιτίας μου. Θα αποφοιτούσε απόψε και της το στέρησα. Όχι εσύ... όχι ο Μάικλ... όχι η Κέιτ... όχι η Σκάιλερ... ούτε καν ο Κρίστοφερ που είναι ικανός για διαβολικά πράγματα. Εγώ της το έκανα αυτό. Της στέρησα την τελευταία χρονιά στο Λύκειο. Τον Χορό των Αποφοίτων. Την Τελετή Αποφοίτησης. Όλη της την ζωή.»

Ο Μέισον έπιασε το χέρι της. «Θες να σου πω τι ξέρω εγώ; Ξέρω ότι το μετανιώνεις κάθε μέρα εδώ και έναν χρόνο. Ξέρω ότι πάλεψες με το σκοτάδι μέσα σου και νίκησες Έμιλι. Και ξέρω ότι δεν είναι δίκαιο να τιμωρείς τον εαυτό σου με τέτοιο τρόπο. Δεν είναι δίκαιο. Γιατί είσαι τέλεια.»

STORM (POWER) Βιβλίο 3Donde viven las historias. Descúbrelo ahora