STORM (POWER) Βιβλίο 3

50

Περνούσε μέσα από τα χαλάσματα χαμένη στις σκέψεις της.

Δεν αναγνώριζε πλέον που βρισκόταν. Από τον διάδρομο κατάλαβε ότι η κατεστραμμένη αίθουσα στα αριστερά της ήταν η αίθουσα της Λογοτεχνίας.

Προσπαθούσε να καταλάβει αν αυτό ήταν ένα ακόμα όνειρο. Ή μήπως ένα ακόμα όραμα;

«Αν αυτό είναι ένα ακόμα από τα οράματα σου... σε παρακαλώ... καν' το να σταματήσει!!!» σκέφτηκε ευχόμενη να την ακούει.

Τα θρύψαλα έτριζαν κάτω από τα πόδια της καθώς πατούσε πάνω τους. Στο μυαλό της ηχούσαν τα τελευταία του λόγια.

«Σ' αγαπάω. Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό. Σ' αγαπάω... μην εγκαταλείψεις ποτέ.» της ψιθύρισε με κόπο λίγο πριν ξεψυχήσει στα χέρια της.

«Σε παρακαλώ... ας είναι ένα όνειρο. Θα κάνω ότι θες. Μπορείς να έχεις τις Δυνάμεις μου. Χωρίς κόλπα. Χωρίς καμία παγίδα... Απλά κάνε το να σταματήσει. Σε παρακαλώ... κάνε το να σταματήσει!!!»

13 ώρες πριν.

Η Έμιλι άνοιξε τα μάτια της κοιτώντας έξω από το παράθυρο. «Φτάσαμε;» ρώτησε.

«Ναι.» απάντησε ο Μάικλ.

«Γιατί δεν με ξύπνησες νωρίτερα;»

«Γιατί φαινόταν ότι χρειαζόσουν λίγο ύπνο.» της είπε απλώνοντας το χέρι του χαϊδεύοντας το μάγουλο της. «Κι επίσης μου αρέσει να σε βλέπω να κοιμάσαι. Είσαι τόσο όμορφη... τόσο γαλήνια.»

Η Έμιλι του χαμογέλασε και έσκυψε να τον φιλήσει. «Θέλω να περάσουμε τέλεια. Γίνεται;»

«Εννοείται.»

Βγήκαν από το αυτοκίνητο για να βγάλουν τα πράγματα. Ο Σάιμον τους είχε δανείσει το εξοχικό της οικογένειας για λίγες μέρες. Εκείνος και η Πένι θα έκαναν ταξίδι με το αυτοκίνητο και μετά θα μαζευόντουσαν όλοι μαζί.

Ο Μάικλ έβγαλε την βαλίτσα της Έμιλι και της έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. «Μόλις τακτοποιηθούμε θα κατέβουμε για μπάνιο;»

«Ναι.»

Άφησαν τα πράγματα τους στο δωμάτιο των φιλοξενούμενων.

Η Έμιλι έβγαλε το μαγιό της από την βαλίτσα. «Πάω να φορέσω το μαγιό.»

«Να έρθω κι εγώ;»

Τον κοίταξε μπερδεμένη. «Να κάνεις τι;»

«Να σε βοηθήσω να φορέσει το μαγιό.» της είπε πονηρά.