47

184 25 6
                                    

Η Έμιλι κοιτούσε την αντανάκλαση της στην βιτρίνα με την πρόσφατα τραβηγμένη φωτογραφία από τον τελικό του Πολιτειακού Πρωταθλήματος όπου η ομάδα του σχολείου τους είχε κερδίσει.

«Μια τελευταία ανάμνηση.» ψιθύρισε κοιτάζοντας το πρόσωπο του Μάικλ στην φωτογραφία.

«Έμς;» φώναξε μια φωνή από το τέλος του διαδρόμου.

Η Έμιλι γύρισε και κοίταξε την Πένι. «Χμ;»

«Έχεις σκοπό να έρθεις; Σε λίγο ξεκινάει η τελετή.»

Η Έμιλι πήρε μια βαθειά ανάσα και πήγε προς το μέρος της Πένι.

Την κοίταξε μπερδεμένη και λιγάκι αγχωμένη. «Γιατί δεν φοράς την τήβεννο σου;»

Η Έμιλι κοίταξε την Πένι εκνευρισμένη. «Δεν είναι κρίμα να κρύψω το φόρεμα μου;»

«Φόρεσε την τήβεννο... σε παρακαλώ.» της είπε παρακλητικά σέρνοντας το "σε παρακαλώ" όσο πιο πολύ μπορούσε.

«Εντάξει.» είπε. Έδωσε το καπέλο της στολής στην Πένι και φόρεσε την τήβεννο. «Ικανοποιημένη;»

«Ναι. Τα παιδιά περιμένουν.»

Προχώρησαν προς την έξοδο και βρέθηκαν στο γήπεδο του λακρός όπου είχαν τοποθετηθεί καρέκλες και μια μεγάλη εξέδρα για την τελετή της αποφοίτησης.

«Κάθεσαι στην τρίτη σειρά δίπλα στον Μάικλ.» της είπε η Πένι.

Ο Μάικλ την κοίταξε εξεταστικά. «Που ήσουν;»

«Εδώ κι εκεί.» του απάντησε.

«Όλα καλά;»

«Ναι. Απλά... ήθελα να δω το σχολείο για μια τελευταία φορά.»

Ο Μάικλ πήρε το χέρι της στο δικό του. «Εσύ δεν ήσουν αυτή που ήθελες να τελειώνουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται;»

«Λοιπόν... ίσως τώρα... στο τέλος... να είμαι λιγάκι λυπημένη.»

Ο Μάικλ έφερε το χέρι της Έμιλι στα χείλι του και το φίλησε απαλά. «Δεν θέλω να στεναχωριέσαι.»

Ήθελε να του πει κάτι αλλά η φωνή του Διευθυντή τους διέκοψε. «Κυρίες και κύριοι. Γονείς και απόφοιτοι... αυτή είναι μια μέρα... μια συνηθισμένη μέρα. Κάθε χρόνο αυτή η συγκεκριμένη μέρα αποτελεί το τέλος και παράλληλα την αρχή. Για τρία χρόνια αυτά τα παιδιά που κάθονται ενώπιον μου με έκαναν τον πιο περήφανο Διευθυντή. Δεν θα πω πολλά. Συνήθως τις περισσότερες χρονιές έβγαζα μεγάλο λόγο για να καλύψω τον χρόνο καθώς ο αριστούχος που έπρεπε να βγάλει λόγο δεν είχε μπει στον κόπο να γράψει έναν. Όμως δεν μπορώ να πω το ίδιο και για φέτος. Χωρίς περιττά λόγια σας παρουσιάζω μια εκ των αριστούχων των φετινών αποφοίτων... την Πένιγουεδερ Γκάροους.»

STORM (POWER) Βιβλίο 3Donde viven las historias. Descúbrelo ahora