STORM (POWER) Βιβλίο 3

19

Η Έμιλι πάρκαρε το αυτοκίνητο της στο πάρκινγκ του σχολείου και βγήκε βιαστικά. Είχε αργήσει.

Με τα κορίτσια είχαν υποσχεθεί στην Πένι ότι θα την βοηθούσαν με τον στολισμό του σχολείου για το πάρτυ του Halloween. Έφτασε λαχανιασμένη στο γυμναστήριο όπου βρήκε την Πένι, την Σέϊτζ, την Φαίη και την Ντέμυ μαζί με μερικά ακόμα παιδιά να στολίζουν.

«Σόρρυ.» είπε απολογητικά η Έμιλι αφήνοντας την τσάντα της στον πάγκο όπου θα έπαιζε μουσική ο Dj.

«Ευτυχώς που οι υπόλοιποι ήρθαν στην ώρα τους.» είπε λιγάκι ενοχλημένη η Πένι. «Ελπίζω να υπάρχει σοβαρός λόγος για τον οποίος άργησες.»

«Άλγεβρα, Καλλιτεχνικά και προπόνηση.» είπε η Έμιλι πηγαίνοντας δίπλα στην Πένι.

«Έμς αναλαμβάνεις τα φωτάκια.» είπε η Πένι δίνοντας της βιαστικά το κουτί με τα φωτάκια.

Η Έμιλι με την βοήθεια την Ντέμυ άρχισαν να βάζουν τα φωτάκια εκεί όπου τους υπέδειξε η Πένι.

«Τι συμβαίνει;» ρώτησε η Ντέμυ από την βάση της σκάλας.

«Τίποτα.» απάντησε διστακτικά η Έμιλι στηρίζοντας με χαρτοταινία ένα σημείο από τα φωτάκια.

«Αυτό το τίποτα πρέπει να είναι κάτι πολύ ανησυχητικό για να σε κάνει να είσαι σκυθρωπή.» της είπε ειρωνικά η Ντέμυ.

Η Έμιλι πήρε μια βαθειά ανάσα και μούγκρισε εκνευρισμένα. Η Ντέμυ την ξέρει τόσο καλά που με το παραμικρό καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. «Είναι απλά ένα προαίσθημα.»

«Συμβαίνει κάτι με τον Μάικλ;»

«Όχι. Με τον Μάικλ είμαστε μια χαρά. Απλά... φοβάμαι.»

Η Ντέμυ την κοίταξε με σκοτεινό βλέμμα. «Έχει να κάνει με τον Γκρέγκ, έτσι δεν είναι;»

Η Έμιλι έμεινε σιωπηλή για λίγα δευτερόλεπτα. Δεν ήταν μόνο ο Γκρέγκ που την απασχολούσε. Ήθελε να μιλήσει στην Ντέμυ για τους γονείς της αλλά δεν ήταν δικό της μυστικό για να το πει. Κατέβηκε από την σκάλα και κοίταξε την Ντέμυ με τον ίδιο βλέμμα μόνο που το δικό της ήταν πιο σκοτεινιασμένο και ανήσυχο. «Αποκλείετε να μείνει άπραγος. Όχι για τόσο καιρό. Είναι κάπου, κάπου κοντά. Παραμονεύει κρυμμένος και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή θα εμφανιστεί ξανά.»

«Όλοι οι Χαρισματικοί ζουν με αυτό τον φόβο. Δεν καταλαβαίνω γιατί το αφήνεις να σε επηρεάσει τόσο. Είμαστε ασφαλείς.»

«Είμαστε;»

«Έμς... είναι η τελευταία μας χρονιά στο Λύκειο... δεν γίνετε να ζήσουμε την κάθε στιγμή σαν φυσιολογικοί τελειόφοιτοι;»

«Δεν είμαστε φυσιολογικοί τελειόφοιτοι και το ξέρεις Ντι.»

«Έι!!!» φώναξε η Πένι από την άλλη άκρη του γυμναστηρίου. «Δεν έχουμε όλη την μέρα για να πιάνουμε κουβεντούλες. Τελειώνετε!!!»

«Έχε χάρη που είναι φίλη μας αλλιώς θα έκαιγα τα διακοσμιτικά.» είπε η Ντέμυ λιγάκι εκνευρισμένη μετακινώντας την σκάλα.

Η Έμιλι χαχάνισε και ανέβηκε στη σκάλα για μια ακόμα φορά.