So, You Gotta Bae, Or Nah? {VOLTOOID}

the return of... (H. 28)

Isis POV

"Wat dafuq doe JIJ hier?" vraag ik met open mond.

Voor me staat Bella, huilend op de stoep.
"Ihhhk i-i-ik wil... ben..." snottert ze. Meer komt er ook niet uit...

"Hee, gaat het?" vraag ik een beetje van mijn stuk gebracht.

Dan valt ze neer. Slap, als een oude eierkoek.(niet dat die slap zijn but idc😂)

Ohhw Shit...

"Hee, help effe!! Er ligt hier iemand half dood te gaan!!" gil ik naar binnen.

"Hahaha, leuk hoor!!" roept Carter.

"Carter houd je bek, Bella ligt hier op onze stoep dood te gaan!"

"OHWMYGOSH BELLA IN DA HOUSE!!" Gilt Cameron.

Godver stelletje pannelappen...

Uiteindelijk komt Nash naar buiten.
"Ow shit, het was wel echt!"

Met zn tweeen tellen we haar naar binnen en we jagen de jongens van de bank, zodat Bella daar kan liggen.

"Wat zou er gebeurt zijn?" vraagt Taylor.

"Weet ik veel. Ze zei iets van ik wil ben. Meer weet ik ook niet."

"Wow, wat is er hier allemaal aan de hand?" Mahogany komt naar beneden gerend.

Als ze Bella op de bank ziet liggen betrekt haar gezicht.
"Wie is dat en wat moet ze hier?"

"Dat is Bella, mijn ex-beste vriendin. Zullen we haar naar mijn kamer brengt brengen."

"Oh ja hoor." we dragen haar met zn allen naar boven.

Als ze op mijn bed ligt vraag ik de anderen even uit mijn kamer te gaan. "Dan kan ik effe met haar praten u know."

Na een tijdje word ze wakker.

"Wow, waar ben ik?" vraagt ze wazig. Ze probeert omhoog te komen, maar ze valt weer op haar kussen.

"Je bent in Ohama, in het MagCon house, in mijn kamer."

"Ohw oke."

"Ja oke, wat doe je hier?"

"Liggen."

"No shit. Waarom ben je hier?"

"Eh ja..."

"Ja wat is er nou?"

"Eh..." er wellen tranen op in haar ogen. Ik geef haar een knuffel.
"Ik ben weggevlucht van huis want Arthur stalkte en mishandelde en ik had ruzie met pap en mam want ze gaan scheiden ens. Ik had je echt nodig... Maar jij was er niet... Ik had geen vrienden en stond op het punt om voor de trein te springen, maar toen hield iemand me tegen. Ik kende haar niet, en ik ben gelijk weggerend en ik... Ik..." ze begint nog harder te huilen.

"Wacht wat?! Arthur stalkte je??"

"Ja... Altijd, onderweg naar school fietste hij achter me aan en riep nare dingen naar me. Overal waar ik was, was hij ook. Elk klein, smal straatje waar we langs kwamen duwde hij me in en sloeg me, schopte me, schold me uit voor... Dingen die je niet eens wilt lezen... Pap en mam zijn constant aan het ruzien. Daar betrokken ze mij ook bij, en dan werd ik weer geslagen... Op een gegeven moment..." ze stopt even en haalt diep adem. "...Verkrachtte Arthur me. Dat was de druppel. Ik vluchtte weg. De enige die ik kon bedenken was jij. Ies, mag ik, alsje-alsje-alsjebleift hier wonen?" ze kijkt me smekend aan.

Ik zucht.

"We vragen het de jongens wel even... Maar eerst wil ik een hug van jou!"

~~