So, You Gotta Bae, Or Nah? {VOLTOOID}

I wanna write you a Song❤

Sarah POV

Ik word wakker en er kriebelt iets in mijn neus.

Volgensmij is het haar.

Als ik mijn ogen opendoe, zie ik inderdaad haren.

Maar het zijn niet Nash's donkerbruine haren.

Ze zijn blond. En dat kan natuurlijk maar een iemand zijn...

Maar waarom lig ik met Johnson in één bed?

Ik ga een beetje rechtop zitten, wat moeilijk gaat aangezien er iemand op mijn benen ligt, en die iemand is Gilinsky.

Achter me ligt Nash.

Nou heb ik weer met vier personen in één bed geslapen, alleen deze keer zijn het alle drie jongens.

"Hee Tijgetje, ook al wakker?" vraagt Nash met zijn ubersexy ochtendstem.
Damn hij klinkt zo cute!

"Nope, ik slaap nog steeds." en ik kijk hem heel dood aan. Dan begin ik te glimlachen en geef hem een kus.

"Sorry baby!"

"Ahw geeft niet, je hebt leuke humor hoor!" en hij kust me terug.

"Okee zo is het wel weer genoeg!" mompelt Johnson lachend in zijn kussen.

Gilinsky ligt nog steeds heel zielig op zijn bed en zegt niks.

"Eyh G, alles oké?"

"Wat denk je?"

"Uh..."

"Nee inderdaad, het is helemaal niet oké!"

Ik geef hem een knuffel.
"It's gonna be alright!"❤

"Wij gaan ontbijten oké?"

"Yaz is goed!" antwoord Johnson die nog steeds blijft liggen.

Ik en Nash lopen naar beneden.

Ik zeg niks, en ook tijdens het ontbijt niet.

Ik pak een rijstwafel met honing en een glas melk.
Ik heb geen trek.

Ik loop na het ontbijt weer naar boven, naar mijn badkamer en poets mijn tanden.

En de tranen rollen over mijn wangen.

Ik kan er niks aan doen.

Ik kan het niet stoppen.

Het gebeurt gewoon.

Er rolt een ruwe snik over mijn lippen.

Ik huil voor een ander.

Ik voel hoe hij zich voelt.

En ik voel de verschrikkelijke drang om met te snijden. Gewoon dat metaal op mijn pols zetten. Het opluchtende gevoel hebben. Het nare rode bloed zien.

In een waas ren ik naar mijn kast en pak ik een scheermesje dat ik tegen mijn pols zet.

Ik druk nog niet.

Ik kan het niet.

Ik geef een snikkende gil die mijn adem verstikt.

Op het moment dat ik wil drukken, komt Nash binnen rennen.

"SARAH NEE, GODVER SAAR, NIET DOEN JE MAG NIET!" Gilt hij geschrokken en hij grist het mesje uit mijn handen, waardoor het over zijn vinger schiet, en die begint te bloeden.

Hij lijkt zich geen zorgen te maken over zijn vinger want hij slaat gelijk zijn armen om me heen.

"Mijn god, Sarah laat me alsjeblieft nooit meer zo schrikken! En snijd jezelf niet! Je bent zo'n mooi mens! Shhh. Doe maar rustig." sust hij me. Ik hoor dat hij huilt.