So, You Gotta Bae, Or Nah? {VOLTOOID}

Onverwachts H.31

Isis POV

"IK HAAT JULLIE!! IK HAAT JULLIE ALLEMAAL!!!" gil ik. Met die woorden trek ik de deur open en ren weg. Weg van hier. Weg van alle ellende. Weg van Lenda. Weg van Nash. Dat deed pijn in mijn hart.

Waar moet ik heen? Ik kan nergens heen.
Ik ren naar waar mijn voeten me geen brengen.
Langs tientallen straten, parken, huizen, bomen, mensen, dieren.

De enige optie die ik zie is Matthew.
Hij is de enige die niet thuis was. Misschien wil hij wel naar me luisteren...

Ik houd mezelf in en loop naar Matt's huis. Of nou ja... Het huis van zijn ouders.
Ik klop aan.

Er doet eerst niemand open. Ik laat me jankend tegen de deur omlaag zakken. Ik wil zo graag dood op dit moment.
"Matt..." fluister ik huilend. Ik krab aan de deur.
"Alsjebliefft..."

Ik krabbel op als ik voetstappen in de gang hoor. De deur gaat open. Daar staat Matthew.

"MATT!" Gil ik, en ik sla mijn armen om hem heen.

"Hee!" sust hij. "Rustig maar! Kom maar mee naar binnen en vertel me wat er is!"

Ik kan niet meer. Ik zak in elkaar.
Hij draagt me in bridestyle naar binnen en legt me op de bank. Hij verdwijnt in de keuken. Even later komt hij weer binnen met een glaasje water. Hij geeft het aan mij en ik neem er een slokje van.

"Okee, Ies, what the hell is happened?"

Ik vertel het hele verhaal. Van het begin tot het einde.

Hij kijkt me met open mond aan. Dan slaat hij zijn armen om me heen. Ik voel zijn adem over mijn nek glijden en zucht. Er gaat een tinteling door me heen. Dit voelt zo vertouwd... Als ik Cam hugde was het een beetje akward, maar dit is gewoon fijn...

"Hee, ik geloof je wel!' fluistert hij in mijn oor.

"Dankje." zucht ik.

Hij pakt mijn hoofd vast en geeft me een kus op mijn haar.

"Je bent sterk Isis, houd dat zo! Je bent echt een geweldige meid!"

Ik leg mijn hoofd op zijn borst.
"Matt, je bent een schat." zucht ik in zijn shirt.

"Wil je terug naar het Magcon House?"

"Nee, dat kan ik nog niet aan..."

Op dat moment word ik gebeld.

Incomming call: PoohBearNash💏❤

"Ik kan het niet..." snik ik.

Matthew POV

"Ik kan het niet..." snikt ze.

"Hier, geef maar aan mij.

Ik pak de telefoon en druk op het groene knopje.

{N=Nash, M=Matt, I=Isis}

N: IES WAAR BEN JE IK BEN FK ONGERUST!!!

M: Nash, keep ur ass down! Ze is bij mij! En ze is veilig, er is niks aan de hand!"

N: Je was ineens weg, zonder te zeggen waarheen ens! Ik ben me kapot geschrokken... Wacht, ben jij dat, Matt??

M: Ja, ze kan het zelf allemaal nog niet aan. Eh... Is het goed als ze vanavond nog effe bij mij slaapt?"

N: Okee, is goed. I trust u bro. Mag ik haar nog even spreken?

Ik houd de telefoon naar Isis. Ze schud haar hoofd.

I: Sorry, ik kan het niet.

(Jongens, ik schrijf dit nu terwijl ik in de wachtkamer van de ortho zit en ik ben speciaal helemaal alleen op een plekje gaan zitten waar niemand op je telefoon mee kan kijken zodat ik in alle rust kon schrijven, KOMT ER EEN OF ANDERE VROUW NAAST MIJ ZITTEN, IN MIJN HOEKJE, TERWIJL DE HELE FK WACHTKAMER VOOR DE REST BIJNA HELEMAAL LEEG IS!!! van sommige mensen word ik zo moe...)