Kapıların açılmasıyla ayağa fırladım
"Justin! " onu sedyeyle bir yere doğru götürdüklerinde Pattie doktora doğru konuşmaya başladı
"O nasıl? Lütfen iyi olduğunu söyleyin"
"Merak etmeyin kurşunu çıkardık biraz daha geç gelseydiniz işler daha da zorlaşabilirdi, uzun süre kendine gelemeyecek durumu izleyip göreceğiz ama maalesef hastanın hayati riski devam ediyor" Pattie göz yaşını sildi ve bana sarıldı bende ağzımdaki hıçkırığı serbest bırakarak kollarımı ona sardım. O yaşıyordu ve daha da iyi olacaktı.
"Onu görebilir miyiz?"
"Sadece 1 kişi 5 dakika" Pattie gülümsedi ve bana baktı
"Sen git benim kadar ihtiyacın olduğunu biliyorum"
"Teşekkür ederim" bana verdikleri kıyafetleri giydim ve onun olduğu odaya girdim yatakta öylece yatıyordu. Dudaklarımı ağlamamak için birbirine bastırdım ve yanına gidip elini tuttum
"Bak sevgilim ben geldim. Hadi aç gözlerini" elimi sarı saçları arasında gezdirdim ve morarmış dudaklarına bir öpücük bıraktım her zaman beni ısıtan elleri şimdi buz gibiydi ve bu sefer ben onu ısıtacaktım
"Yanında olduğumu biliyorsun değil mi? O zaman umarım bunu duyuyorsundur..seni seviyorum Justin ve sen gözlerini açana kadar da uyandıktan sonra da bir yere gitmeyeceğim sana söz veriyorum" gözümden bir damla yaş elinin üstüne düştüğünde kendime hakim olmaya çalıştım
"Simdilik gidiyorum ama hemen döneceğim tamam mı?" Elini istemesemde bıraktım ve odadan çıktım. Jeremy Pattie ve benim yanıma gelip konuştu
"Justin in kime çektiğini unutmayın bayanlar Justin tanıdığım en güçlü kişidir tabi benden sonra" herkes güldüğünde Pattie ye baktım hala gözleri dolu bir şekilde yere bakıyordu. Onu elinden tuttum ve koltuga oturmasını sağladım
"Merak etme o iyileşecek" korkak bir sekilde baktı
"Ya iyileşemezse ya oğlum bir daha uyanmazsa"
"Hayır hayır o asla bizi bırakıp gitmez uyanacak ve her zamanki gibi inatçılığına devam edecek göreceksin"
"Bunu ona yapan kişiyi geberteceğim asla yanına kalmayacak" sessiz kalmayi tercih ettim ve çocukların yanına gittim Emily ve Blake bir şey konuşurken Ryan tepkisiz bir şekilde tavani izliyordu gidip yanına oturdum
"Uyanacak.." korkulu gözlerle bana döndüğunde kendimi tutamadım ve içimde tuttuğum ağlamamı serbest bıraktım Ryan beni kolumdan tutup kendine çekti ve göğsüne yaslanmamı sağladı
"Iyi olacak değil mi Ryan?"
"T-tabiki olacak..onu tanımıyor musun?"
"Beni bırakmasını istemiyorum onsuz nefes alamıyorum. Sanki..sanki artık yaşamıyor gibi oluyorum Ryan o giderse ben ne yaparım? "
"Şşt sakin öyle düşünme anladın mı? Bir daha asla. Justin ne seni ne de bizi bırakıp gidecek o her zaman buradaydı ve burada kalacak" Yerimden yavaşça kalkarak camın yanına doğru gittim.
