Forever with the Bad Boy

Chapter 15

Chapter 15

Favor

Mabilis ang mga naging pangyayari. Natapos ang ilang araw ng burol at isang araw ng libing. Nothing felt different in those days. All I felt was pain.

Sila Mommy at Daddy, pati na rin ang mga magulang ni Apxfel ang nag-aasikaso sa mga bisita. They explained everything sa Mama ni Apxfel. Iyak nang iyak si Tita, hindi ko alam kung papaano siya kumalma sa mga sumunod na araw.

I did not accommodate the visitors. I was so preoccupied, kaya naman wala akong panahon para sa kahit kanino. Kay Talia lang. Sa tingin ko ay naiintindihan naman nila iyon.

Lagi lang akong nasa isang gilid at pinagmamasadan ang maliit na kabaong. It's a torture... seeing her laying on a coffin.

Kahit na pinipilit akong i-cheer up nila Paui, hindi ko talaga kaya.

I spent those days with nothing but tears. Eating doesn't feel good. Nothing has been good.

Apxfel is always there for me. He never left at my side... It's just that I don't want him there. I hate to admit that I wanted to be alone right now.

"Wife, please. Kumain ka na." he said.

Nakahiga lang ako ngayon sa kama at nakabalot ng kumot ang katawan.

Iling lamang ang naibigay ko sa kanya.

"It's been days that you are eating less. Nung isang araw, halos soup lang ang kinain mo. Please, makinig ka naman sa akin." aniya.

Nagmatigas ako at tuluyan ng nagtalukbong ng kumot.

"Wala akong gana." sagot ko.

I guess he finally gave up when I heard the door slowly shut.

Inalis ko ang kumot at nakitang wala na nga siya. Iniwan na lang niya iyong dala niyang mga pagkain. I just really don't feel hungry...

Natulala na lamang ako sa dingding ng aming kwarto.

How can I be happy again? Do I have the right to be happy again? Should I even be happy again?

Para bang nakakatakot na rin na maging masaya. Na baka pag naging masaya ako ay babawiin rin agad. May masamang kapalit agad.

It always happen.

Hindi ko na alam... Gusto kong kausapin si Apxfel. Gusto kong sabihin lahat ng sakit na nararamdaman ko sa pagkawala ng Baby namin. Gusto ko siyang hagkan ng mahigpit... but I really don't have any idea why I'm pushing him away everytime.

Another week was spent in agony.

Para bang naging routine na ang araw araw na pagpupumilit ni Apxfel na kumain ako at lumabas na ng kwarto. Parehong sagot lang din naman ang naibibigay ko sa kanya...

"Ayaw ko." I told him.

Nakita ko siyang naupo sa gilid ng kama. Napahawak siya sa kanyang sentido.

Tumalikod na lamang ako sa kanya.

Sa aking pagtalikod ay wala na akong salitang narinig pa muli sa kanya.

Binalot ng katahimikan ang buong kwarto...

"Wife... I understand everything." saad niya na bumasag sa katahimikan. "I felt it too. Pareho tayong nawalan. Don't box me out on this. Wag mo solohin ang sakit. Isama mo naman ako."

I heard his voice cracked. Naramdaman ko na lamang ang luha ko na tumutulo nanaman...

Magsasalita na sana ako ngunit naramdaman ko na lang ang pagalis niya sa kama. Huli na nang makalingon ako dahil nakalabas na siya ng kwarto.

I took a deep breath.

How did this happened? Ang lahat ng ito? Ano pa ba ang maaaring mangyari sa buhay namin?

Bumangon na ako. Di bali, kakain na lang ako upang maibsan naman ang guilt na nararamdaman ko everytime na iniiwasan ko si Apxfel.

Napagdesisyunan ko na buksan na rin ang phone ko. I turned it off for the last few weeks...

I quickly scanned through my inbox.

Iilang text mula kay Paui, inspirational quotes mula sa mga iba naming kaibigan... what else...

I almost drop my phone when I have read Dominic's text.

May update na sa investigation, Frans. Text me or call me.

Agad na nanlaki ang mga mata ko.

Tama!

This is the way. This is the way on how I can regain myself back. Ang pagtulong ko sa inbestigasyon. Ang pagbibigay ng hustisya sa nangyari kay Baby Talia.

Ito na iyon.

I could be happy again. We could be... Apxfel and I.

Mabilis akong nagtipa ng mensahe para kay Dominic.

Dom, sorry for the late reply. I turn my phone off for weeks. Ano na ang nangyari?

Nagantay ako ng reply habang kinakain itong garlic chicken.

Ilang minuto lang at naka received na ako ng reply.

My friend, the investigator, coordinated to the hotel. Ang sabi ay nasa ibang bansa na raw iyong may ari, but they would let us on continuing the investigation in the place. Every possible angle should be looked at. Willing din naman magpa interview iyong mga staff doon.

Tumango naman ako sa message ni Dominic na tila ba nakikita niya ako mula roon.

Let's meet and talk about this in person.

Sunod na mensahe na ipinadala ko kay Dominic.

Hindi na ako nagantay pa ng reply niya. Nagtungo na ako sa restroom dito lang sa may kwarto para makaligo na at makapagbihis.

Nang nag-aayos na ako ng bag na dadalhin, doon ko lang tinignan muli ang reply ni Dom.

Okay. Let's meet at The Fireplace?

Nag reply ako sa kanya na doon na lang kami magkita. Magtataxi na lang ako papunta roon.

Lalabas na ako sa kwarto, when I type another text for him.

Dom... can I ask another favor?

Mabilis lang din ang kanyang reply.

Yeah?

Huminga muna ako ng malalim bago ako nag reply sa kanya at lumabas na ng kwarto.

Wag na muna natin ito sabihin kay Apxfel.