Forever with the Bad Boy

Special Chapter III

Last

Christan Apxfel's POV

Panay ang tulo ng luha ko nang ini-aabot sa akin no'ng nurse ang baby namin ni Abigail.

Nanginignig ang aking mga kamay. Hindi mapaglagyan ang saya na aking nararamdaman.

"Shit. Baka malaglag ko." iyon ang unang lumabas sa aking bibig.

Ang kaba ko ay hindi mawala simula nang makarating ako rito sa opsital. Abigail had a normal delivery. I am really grateful that my wife and my son are both safe.

Maingat na ipinakarga sa akin ng nurse ang baby.

Nanginginig pa rin ako habang tinitignan ang aming baby sa aking bisig. Nakabalot siya ng puting tela.

He looks like me, but a bit angelic like his Mom. He's like a good version of me.

"Hubby, I want to see him." Abigail softly said. Nanghihina pa rin siya.

Dahan dahan akong lumapit at itinabi ang baby kay Abigail.

She smiled at first, and cried after. Lumapit ako sa kanya at hinalikan ang kanyang noo.

"Ang saya saya ko." she said.

"Me too." sagot ko rito.

"And I know Talia is happy as well. May baby brother na siya." ani Abigail. And I couldn't agree more.

I am sure that our little angel, Talia, is really happy.

"Kamukha mo siya." she laughed.

"Yeah, but he also has a subtle look of you." I said. "Look at his eyes."

Tumango tango naman si Abigail.

Abi and I named our baby boy. Buti na lang at hindi na ulit tumawag ang Mommy ni Abigail upang mag suggest ng pangalan. Hindi ko malimutan ang unang suhestiyon nito.

Prutensyo Edgar? How bad that is?!!

Hindi mawala ang tingin namin sa aming anak. It's like our first time.

"I hope that he's not bad boy. Don't teach him your ways, okay?" biro ni Abi.

Agad naman akong natawa. "Well, I can't promise that."

Tatlong araw ang lumipas ay pinayagan na rin kaming makauwi. Our parents planned a surprise party for us. Nalaman ko lang iyon kay Zimmer dahil madaldal siya.

Hindi ko na sinabi kay Abigail so that she will be surprised. I love that woman so much, and I know she loves surprises.

Pagdating sa tapat ng bahay ay pinilit kong huwag matawa. Talagang pinag-isipan nila ng mabuti ito, ah? Wala kasing nakaparadang kotse sa bahay. Saan kaya sila nagpark ng mga sasakyan nila?

Mukhang walang tao talaga sa loob ng bahay. Ang lupit!

Si Anton at Robert ang nag-asikaso ng mga dalahin namin. Inalalayan ko naman si Abigail habang buhat ang aming baby boy.

Pagpasok sa bahay ay madilim.

"Ang dilim naman, hub hub." Abi said.

Ilang saglit lamang ay umilaw na rin at nagsihiyawan ang mga tao. I immediately scanned them, I saw my parents, Abigail's parents, Zimmer, Paui, Dominic, Zoey at marami pang iba.

Abigail was so surprised that she even teared up a little. Aw, my lovely wife.

Agad akong lumapit dito at pinusan ang kanyang luha gamit ang kamay ko.  Tapos ay dahan dahan kong kinuha ang baby sa kanya para makakwentuhan niya ng maayos ang mga bisita.