Secret Seduction | [R-18]

Chapter Nine

"Go Justin!" I cheered for him while he was busy playing basketball. Nasa World of Fun kami ngayon, palabas na kami actually kaso sabi nya magba basketball pa daw sya.

Mag 'iisang buwan' na kami ni Justin. Kahit na pagpapanggap lang, masaya parin ako. Lagi na siyang sumasama sa lunch namin nila Sierra at Cha kahit na hindi naman kami kumakain pareho.

Kulang nalang, ipagsigawan na niya na girlfriend niya 'ko.

Kahit na masaya ako, hindi ko mapigilang isipin. Kailan kaya niya tatapusin?

"Your boyfriend just beat the high score." he excitedly said habang nagpupunas ng pawis. Nakakailang laro na kasi sya at sabi nya hindi daw sya aalis hanggat di nabe beat yung high score. Sa wakas, tapos na!

"Congrats!" I smiled as I wiped some of the sweat he didn't wipe. "Now can we eat? Nagugutom na ko." sabi ko at ngumuso. Natawa nalang siya saakin. Kanina ko pa kasi sinasabing nagugutom na 'ko eh, di ako pinapansin. Puro 'last one' ang sagot saakin.

"Bakit mo pala ko inaya mag mall?" tanong ko habang naglalakad sa mall. Today was a Saturday, maraming tao sa mall. Halos puno lahat ng mga restaurant kaya inaya ko nalang siya sa food court. Mas marami pang pagpipilian.

"Malapit na tayo mag one month." casual niyang sabi pero kinilig ako. Ugh, asang asa ka naman? Tanga, nagpapanggap lang kayo.

"Eh wala namang teachers dito, kanino pa natin papakita nagda date tayo?" tanong ko para kunyari wala akong pakialam.

"Wala, hindi ba pwedeng tayo lang?"

Kami lang. Naglolokohan.

Natigilan ako, hindi ko alam kung dahil sa kilig o sa realidad na hindi naman 'to totoo.

"I'm kidding. Get your phone." I did what he commanded and he opened instagram. He placed his hand on my shoulder and took a boomerang of kissing my forehead.

"Here." he handed my phone back after he posted it in my story. Tuloy tuloy naman akong kumain habang tinitignan siyang ilabas yung cellphone niya. 

"Sorry, I reposted it lang. Let's eat."

"Uwi na tayo?" Tanong ko sakanya habang naglalakad lakad kami at may hawak na milktea. During moments like this, I actually remember to appreciate the fact that we're close enough even though we were pretending. Paano kung hindi kami close tapos kailangan naming gawin yung mga ginagawa namin? Sobrang awkward siguro.

"Hey, I'm talking to you." bigla niyang sabi.

"Sorry, ano ulit yun?" napakamot ako sa ulo at sumipsip sa milktea ko.

"I asked you if you wanted to go somewhere." sabi niya at hinawakan ang kamay ko.

Eto nanaman, kinikilig nanaman ako. It's fake, Andrea! Gumising ka nga. Jusko, paano ko ba to natiis ng isang buwan?