chapter 3

445 40 1
                                        

CALUM.

Ik kan me niet echt voorstellen hoe de wereld ten onder ging.

Misschien was het een oorlog, een virus of een radioactieve dinosaurus, ik weet het niet. Maar het maakt niets uit, dit is nu hoe we zijn en hoe we voor altijd zullen zijn.

Dit is een typische dag voor me; ik loop wat rond, soms bots ik tegen andere op.

Ik kan me niet excuseren, ik kan eigenlijk niets zeggen.

Je kunt wel degelijk zeggen dat ik aan spraakgebrek lijd.

Het moet hier vroeger zo veel beter zijn geweest. Een plek waar iedereen zijn of haar mening en gevoelens kon uitdrukken. En gewoon een plek waar mensen konden genieten van elkaars gezelschap.

Wij als 'lijken' leven met z'n allen in een luchthaven, of naja, de meeste van ons. Ze hebben van deze luchthaven hun thuis gemaakt. Ik heb geen idee waarom.

Ik bedoel, mensen wachten op luchthavens, maar ik weet niet waar wij op wachten.

zombie ✕ c.h ✔️Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu