chapter 18

266 30 6
                                        

CALUM.

Naast mij vallen alle lijken één voor één dood neer op de grond. Doodgeschoten door de mensen.

Nu pas kun je echt zeggen dat ze dood zijn, want ze zijn door hen hoofd geschoten.

Ineens voel ik iets tegen mijn borstkas aan komen.

Ik grom en draai mezelf om.

Een jongen met een wapen heeft zichzelf op mij gericht.

Hij heeft blond haar wat tegen zijn voorhoofd aan is geplakt en hij heeft zijn ogen samengeknepen.

"Lach maar naar het vogeltje, eikel." Lacht hij hard, waardoor ik boos word.

Ik stap naar hem toe en pak zijn been vast.

Ik trek hem naar voren waardoor hij met zijn hoofd op het steen van het bureau terecht komt. Hij gilt iets, waardoor ik alleen nog maar meer honger krijg.

Ik duw hem op de grond en pak zijn arm vast.

Mooi horloge, mate.

En vervolgens zet ik mijn tanden in zijn arm.

Weer gilt hij het uit, waardoor ik meer razernij voel opgloeien in mijn buik.

---

Jullie weten denk in wel allemaal wie die 'blonde jongen' is

i'm sorry xoxo

zombie ✕ c.h ✔️Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu