zombie ✕ c.h ✔️

chapter 79

CALUM.

Erin schud haar hoofd. "Niemand zal dat ooit geloven. Je krijgt niet eens de kans om ze dat te vertellen. Zodra ze je zien schieten ze je hoofd er af,"

Voor ons knikt Viola triestig met haar hoofd.

"Maar wacht even. Zei je 'we'?" Herhaalt Erin me vervolgens langzaam.

"Velen van ons veranderen..," breng ik moeilijk uit. "D-dromen."

Erin haar mond valt open. "Dat gebeurt met jou?"

Ik knik. "We moeten opschieten."

"Wat bedoel je?"

"Boonies jagen op mij, op ons." Leg ik langzaam uit.

Erin vergroot haar ogen en vervolgens draait ze zich om naar Viola. "We moeten naar mijn vader."

"No shit Erin. Dat is een heel erg slecht idee." Viola schud met haar hoofd.

"Nee, hij is heel redelijk. Geloof mij nu maar."

"Erin, je bent in de war schat. Dat was je moeder. Zij was redelijk. Weet je nog? Je vader gaf je een jaar straf voor het verkopen van perzik likeur. Je vader hóúd er van om zombies door hun hoofden te schieten."

Zodra ik het woord 'zombies' hoor, schiet er een steek door mijn borstkas heen.

Ik ben nog steeds een zombie.

"Welke keuzen hebben we anders? Als we als normale mensen door de stad gaan gaan ze hem vast opmerken." Erin zucht en legt even kort haar hand op de mijne.

Mijn hand begint te gloeien.

Erin kijkt me even goed aan, en haalt haar hand weer weg.

"De tijd raakt op." Mompel ik zacht.

"We kunnen hem wat opknappen." Viola kijkt ons ineens bloedserieus aan.

Opknappen? Wat?

"Wacht, wat bedoel je?" Erin haar ogen worden weer groot.

"Ik heb wat make-up gespaard voor een speciale gelegenheid die nooit zou komen."

"O my god, ja dat kunnen we doen," Erin draait zich om naar mij. "Een laag foundation,"

Foundation? Wat was ook al weer foundation?

O ja, dat spul wat meisjes altijd op hun huid smeren als ze pukkeltjes hebben of als ze het niet egaal genoeg vinden.

"Misschien een beetje blush.."

"Ja héél véél blush." Knikt Viola meestemmend.

"Mooi.. niet." Stamel ik, waardoor Viola en Erin breed beginnen te grijzen.

"Echt wel."

------

Yeh Yeh Yeh Yeh Yeh