chapter 81

186 22 2
                                    

ERIN.

We lopen langs verschillende tenten waar tegenwoordig de mensen wonen die nog leven.

Calum loopt naast me. Zijn ogen schieten alle kanten op, alsof hij ergens bang voor is.

Ik voel een kleine glimlach weer rond mijn lippen sieren. Hij ziet er goed uit, dat hebben Viola en ik toch eens goed gedaan.

Blijkbaar heeft Calum gezien dat ik naar hem keek want hij begint te praten.

"Wat is er?"

"Niets," Zeg ik, maar mijn glimlach verdwijnt niet. "Je ziet er gewoon goed uit,"

Ik zie een kleine zwakke glimlach rond Calum zijn lippen verschijnen.

"Trouwens, mijn vader kan gek worden. Hij word altijd gek wanneer het op mijn veiligheid gaat." Leg ik voorzichtig uit.

Calum knikt en vervolgens staat hij stil en pakt mijn hand vast. Hij trekt me een beetje naar zich toe, zodat we erg dicht op elkaar staan.

"Hoe dan ook, we blijven samen," Fluistert hij en verstrengeld zijn vingers weer in de mijne.

Zijn huid voelt nog steeds droog, maar ik kan het me ook verbeelden – maar ook zijn handen voelen warmer.

"Dit zal alles veranderen Erin."

"Ik weet het." Fluister ik zacht terug.

Calum knikt en knijpt even kort in mijn hand.

"We blijven bij elkaar. Beloof het." Hij kijkt me doordringend aan.

"Dat beloof ik."

----

#CalinIsReal

#WattpadIsKutWantWattpadUpdatePas2UurNadatHetHoofdstukGeupdateIs

#KutWillemijn

zombie ✕ c.h ✔️Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu