chapter 51

192 24 0
                                    

ERIN.

"Je zei een paar dagen. Het is nu al een paar dagen later Calum," Fluister ik zacht wanneer ik niet veel later een beetje ben bij gekomen, en kijk Calum even kort aan. "Ik moet naar huis."

"Samenblijven." Fluistert Calum zacht terug, en hij knikt even traag met zijn hoofd.

Ineens horen we een zacht gegrom waardoor Calum me een beetje opzij duwt.

"V-verzet.. je." Mompelt hij schor en vervolgens doe ik wat hij zegt.

Ik neem een paar passen achteruit.

Mijn ogen worden groot wanneer ik zie dat de zombie – die zombie die Ashton heet – opkrabbelt. Hij begint te grommen.

"Wat?!" Roept hij half – voor zover hij kan.

"Erin.." fluistert Calum.

"Levend?" Ashton zijn stem klinkt schor en droog, het is niet zoals ik zijn stem kan herinneren.

Het is al sowieso freaky dat hij hier nu is, op dit tijdstip en dat hij bevriend is met Calum.

"Eten," Gromt Ashton.

Calum schud zijn hoofd.

"Eten!"

Een rilling kruipt over mijn armen. Misschien is Luke nu ook wel zo, en wilt hij mij ook opeten. Misschien is hij hier ook wel vlakbij.

O lord.

"ETEN!" Schreeuwt Ashton.

Calum deinst abrupt naar achteren.

De tranen beginnen weer in mijn ogen te branden.

Ineens is er een luid gegrom te horen. Ik zie dat Calum verstijft. Als ik langs hem heen kijk verslappen mijn benen zich.

"O my- o my god."

In de verte is een dun geraamte te zien. Een skelet.

Een Boonie.

---

O no

zombie ✕ c.h ✔️Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu