Albertin Kayıp #wattys2019

Albertin Kayıp -12-

Gözlerini açtı ve karşısında yoktu yine beyninin ona oynadığı oyunlardan biriydi bu Efilya artık kabullenemiyordu kafayı yiyecek gibi oluyor durmadan ağlıyordu bu kadar acıyı küçücük vücudu nasıl kaldırabilirdi ki? Ruhu ayrı yaralı, kalbi ayrı yaralıydı üstüne üstün birde kendine zarar vermeye başlamıştı Efilya, upuzun kestane renginde saçları vardı dalgalı aynı zamanda parlak uzun zamandır kesmiyordu çünkü uçlarına Albertin dokunmuştu eline aldığı makas ile geçti aynanın karşısına bir yerden başlamalıydı değişime o değişim diyordu kendi içinde aslında unutmaya çalışmaya başlamalıydı bir yerden ilk hafif kesmeye başladı belki vazgeçer umudu ile  sonra biraz daha kesti omuzlarında olmuştu saçları son bir kez daha kesti ve boynuna geliyordu artık saçları artık bağlama gereği duymayacak kadar kısaydı üstüne yağmurluğunu geçirip dışarı çıktı sanki herkes ona bakıyormuş gibi hissetmesi gayet normaldi aylar sonra ilk defa normal insanlar gibi hissediyordu ama bilmedikleri bir şey vardı Efilya ölüyordu.

Yol nereye gittiyse o da oraya gitti pek bir hayat düşkünü değildi zaten bu yüzden gidiyordu aynı Barış Ayaz gibi korkanların kaçış yoluydu intihar ama artık Efilya kendinden korkuyordu kendine yapacaklarından bu yüzden onun için tek kaçış yolu ölümdü belki huzuru bulurdu gideceği yerde kim bilir.

Kollarını açtı bir kelebek gibi kelebeğin ömrü kısa olur derler ve Efilya uçurumun ucunda tüm sesiyle haykırdı vazgeçtim gözlerinden diye son sözleri Sezen Aksu'dan olmuştu ve kendini bıraktı denizin derinliklerine ne onu gören vardı ne de gelip kurtaracak biri Efilya son nefesinde vazgeçmişti Albertinden sahi şimdi Albertin gelse ne fayda Efilya gittikten sonra?

Ve bir ses yükseliyor Vazgeçtim gözlerinden 
Vazgeçtim sözlerinden 
Bir ah de yeter 
Sessizce, kimsesizce gönderdim dudaklarımı 
Öpme, al yeter 

Ve bir ses daha yükseliyor duyabiliyorum kız atladı kız atladı o kadar uzaktı ki bu ses bana denizin dibinde kurtulma şansım varken vazgeçtim yaşarken binlerce kez ölüyordum şimdi sadece bir kez ve genzim yanıyor tuzlu sudan dolayı ve artık yolun sonu o ışığı gördüm o parlak beyaz ışığı...

Yüreğim bilmezdi yüreğini be adam şimdi yok olma zamanıdır belki ...