Albertin Kayıp #wattys2019

Albertin Kayıp -21-

Satırlarıma Albertinin beni üzdüğü yıprattığı bir günden bahsederek başlamak istiyorum.

23.05.2016/ Salı

Çıkmaz bir yoldayım artık dayanamıyorum şükür ederek başladığım sabahlara lanet okuyarak devam ediyorum yine ağlıyorum yine boş bir umudun peşindeyim ve artık dayanamıyorum kaldırabilecek güç yok artık nefes alabilecek bir durum yok, nefesim dedigim insan boğuyor beni, boğuluyorum lanet okuyorum buraya geldiğim gelmeyi düşündüğüm her ana oysa küçük şehirler huzurdu benim için huzuru ifade ederdi ailemin şiddetinden kaçıp huzur bulmaya gelmiştim azıcık ya azıcık huzur çok istemedim gözüm yükseklerde olmadı hiç, az şey ile yetindim ama artık senin tarafından bir mutlu bir mutsuz olmak paramparça ediyor beni çıkmazlarım çoğalıyor sürüklediğin o çıkmaz beni artık boğuyor, mutlu etmiyor etmeyecek sen beni hiç bir zaman sevmeyeceksin çünkü ben sevilecek değil eğlenilecek biriyim yoksa niye hep üzülen taraf ben olayım ki, neden bir kere de mutlu olan içi içine sığmayan, sürekli etrafa gülücükler saçan neden ben olmayayım seni eğlendiriyorum hakkımı yeme olur mu? Çünkü çoğu erkek bunu dedi sen demesende olur belli ediyorsun...

Ben yine seni mutlu ettiğim için mutluyum öyle ya da böyle mutlusun ben mutlu ediyorum seni...

Yazacak hal bırakmadın, bırakmayacaksın ama hala seviyorum seni, ömrümün sonuna kadar da seveceğim bahanesi yok insan sevilmemek için bahane üretir sevmek için değil sevmek nedensiz olur sevmek birden bire olur sevmek gözlerine bakmakla olur, sevmek nasıl olur sana söyleyeyim uğruna öleceğin insan şimdi sevdiği insan ile görüntülü konuşup birbirlerine sevgi sözcükleri söylüyorlaraa ve sen bunu bule bile hala seviyorsan onu, sadece tek bir kelime beni ifade eder APTAL!!
Aptalım sana karşı koyamadığım her an içinde pişmanım geçmiyor artık sarılsam daha büyük yaralar açıyordun kalbimde,ruhumda her yerimde...

Artık yaralar bırakıyorsun dokunduğun her yerde,yaralar kabul bağlayamıyor her gün üst üste açılan yaralar kabul bağlanamıyor artık bağlansa dahi kanatıyorsun içimi, artık bugün nasıl mutlu edecek beni diye düşünürken şimdi acaba bugün ne yapacakta beni mutsuz edecek diye düşünüyorum.

Hala yoksun oysa ben seni görmemeye bile razıydım sevseydin.
Sevmeyi denemedin.
Çünkü sen seni sevmeyen birini seviyorsun.
Ben beni sevmeyen birini.
Bu bir sınav, Rabbim doğru yola çıkarsın..

Ne kadar çok şey yaşamış değil mi Efilya? Bu sadece bir gün ya da diğer günler tam bir felaket....