Albertin Kayıp -27-

78 35 3
                                    

4 Mevsimi bir anda yaşattın bana.🌿
Yeri geldi çok güldük, mutlu olduk yeri geldi bir başka kız için akıttığın gözyaşlarını sildim omuzum da "nerde hata yapıyorum?" diye ağladığın da susmaktan başka yapabileceğim bir şey olmadığında anlamıştım çaresizliği, her şeyi eksiksiz yaşattığın bu kız seni tarafsızca sevmekten başka hiç bir şey yapmadı istenmediğim dile getirildi oysa en kötü zamanların da yanında olmuştum ailenin ve senin hani derler ya " iyilik yap denize at, balık bilmezse Halik bilir" diye aynen öyle tamam buna da kabul dedim istenmiyorum ailesi bile istemiyor ama bir umut ışığı yaksa yolumu bulurum diye düşündüm hep ama ben karanlıkta da buldum yolumu hastalık bırakmadı peşini tekrarladı ikinci kez yine yanında oldum eğitim hayatı vardı ama hep sözde sonra yine onu bir enkaza sürükleyen olay oldu.

Aldatıldı.

Bir insan ne yaparsa yapsın ihaneti haketmez hele ki ailesini karşına almışsa bu ihaneti ben ona söyledim çünkü gözlerim gözlerim gördü onları sevdiğim adamın sevdiği başka biriyle el eleydi ve kalbime bir hançer saplandı nasıl olabilirdi? Değil mi? Sebep olarak sunduğu bahanelerden bazıları şunlar bir okuyun da gülelim az " mesafeler, ailem zaten onaylamazdı, babamla zaten aram kötü olumlu bakmazdı, vakit geciremiyoruz " bunlar ihanet etmek için bahane? Oysa ben ona başından beri söylüyordum o kızın onu sevmediğini, aldattığını...
Kanıt istiyordu kanıtın alasını sundum ona, sonra içim de bir umut daha yeşerdi " belki bana bir şans verir" diye malesef o umut yeşerdiği yerde kaldı sevdiğim adam hayatına birini aldı ne çabuk değil mi? Bu da geçer dedim bu da geçer bunların hepsi geçti şimdi bir girdaba sürükleyip gidiyorum umut ışığı olmayan karanlıklara doğru...
Sevmesini beklemedim benim kadar azıcık olsaydı ben tamamlardım üstünü, bir ekmek bölüştük ömür mü paylaşamayacağız sanki dimi ama olmayınca olmuyor diyorlar canım sıkılıyor ben aylardır görmediğim adama karşı sevgim eksilmemiş üstüne üstün artmış bunun üstüne alınacak olan okul kaydını öğrenmişim yıl tabi 2015 mesafeler artmazdı  neden artsın bir insan sevmiyorsa sevmiyordur mesafeler işin bahane kısmı ben sevdim seviyorum da bu hikaye nerde nasıl biter bilmiyorum ama onunla mutlu bitsin.

Hayata hiç iyi açamadım gözlerimi kapamakta bilemedim şayet, onu tanıdığım da yıllardır nefret ettiğim şu hayattan bir an haz almaya başladım inanır mısınız?  Gülmeye başladım, çünkü ilk gülüşünü görmüştüm hayat ne garip değil mi? Rastgele koridora çıkıyorsunuz ve onun gülüşü ile karşılaşıyorsunuz ve bir bakıyorsunuz ki o kişi sizin sınıfınızda.
İlk aşkımı bir üniversitenin koridorunda tanımak nasip oldu ek yerleştirme ile gelmiş hayatımın tam ortasına oturmuştu.

Kalbime.

Hayat bazen hiç olmadık anlarda size mucizelerini gösterebiliyor ve o benim için bir mucizeydi, aslında ama ne mucize, serin ve yağmurlu bir sonbahar ayının 11 Kasımında onu yakından tanımak nasip oldu derdimi dinleyecek bir insanoğlu bulamamıştım ve o zamana kadar selam dahi vermediğim konusamadığım ama sesini duyunca kalbimin yerinden çıkacak bir şekilde attığı bu adama mesaj atmıştım ne kadar güzel değil mi? Bana olduğu yeri tarif edince onu bulmam zor olmuştu ama bulmuştum üstünde asker yeşili bir kaban vardı şapkası takılı bir şekilde bir taksi durağının önünde beni bekliyordu sonra kendimizi bir pastanede iki çay eşliğinde muhabbet ederken buldum ve kalbim onun ses tonunda can buldu.


Bugün 954. Gün beni hiç sevemedi ama olsun ben ve sevgim var oldukça bunun da üstesinden gelirim diye düşünüyorum elbet bir gün nasip olur inşaallah. 👍👪

Albertin Kayıp  #wattys2019Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin