Albertin Kayıp #wattys2019

Albertin Kayıp -13-

Kurtarıldığımı umut etmiyordum çünkü bir yerden sonra umut diye bir şey kalmıyor hayatınız da çünkü umut bağladığınız kişi gitmiştir ve siz bu kalabalık şehirde kalbiniz de tek bir adam ile kalakalmışsınızdır.

Kurtarıldığımı umut etmiyorum çünkü hangi akıllı bir uçurum kenarında olan kızı görüp kurtarmaya gelirdi bırakın kendi halime arkadaşım ben 21 yaşımda çok şey görüp yaşadım bu kadarı yeterli karışmayın beni kurtarmak size mi kaldı diye hayıflanıyordum birden bir hava doldu boğazıma ve yaşamayı beceremediğim gibi ölmeyi de becerememiştim gözlerimi açtım hafiften esmer bir çocuktu beni kurtaran, sana mı kalmıştı arkadaşım beni kurtarmak demek ki yaşamak istemiyorum ki atladım değil mi? Elini uzattı fakat benim yardıma ihtiyacım yoktu teşekkür etmeden bulunduğum yerden kalkıp evimin yolunu tuttum ölmeyi bile becerememiştim..

Evime girdiğim de beni onun beklediğini nerden bilebilirdim ki bu sefer susma sırası ondaydı ve bana dokunmasına izin vermeyecektim tekrar kandırmasına..

Neden buradasın hangi sıfatla hangi yüzle hangi vicdanınla? Sakın konuşma çünkü artık susma sırası sende ben ne yaptım sana Albertin, kalbinin başkasında olduğunu bile bile sevdim ben seni sen ne yaptın her şeye katlanmış bazı şeyleri görmezden gelen beni bırakıp gittin sahi şimdi neden geldin sebep neydi? Gittiğin yerde bu kadar çok sevilmedin mi yoksa değer görmedin mi? Kimse seni olduğun gibi kabul etmedi mi. Ruhuna ruhunu katarak sevmedi mi? Neden geldin

Sesim titremeye başlamış aynı zamanda bir şeyler demesini beklercesine susmuştum yanıma geldi kokusu değişmemişti hele bakışları bir insan böyle huzurlu bakabilir miydi? O bakıyordu işte..

Elimden daha fazlası gelemediği için gittim çünkü mutsuzdun geçici mutluluklara alıştırmıştın kendini ve gidersem mutlu olursun diye düşünmüştüm yanılmışım ömründen vazgeçecek kadar aşık olduğunu görememiştim sana beni affet demeyeceğim Efilya, çünkü gideceğim kalbimde biri varken sana umut veriyormuş gibi davranamam seninle bir geleceğim olacakmış gibi hissettiremem.

O kadar net konuşuyordu ki kelimeler yığın yığın beynime ağrı yapmaktan başka bir işe yaramıyordu ne bekliyordum ki gidecekti tabi zaten seven insan bekler sevmeyenin yeri gitmektir..

Gözlerimden tane tane gözyaşları düşerken elleri yüzümü kavramıştı elimden bu kadarı geliyor daha fazlasını isteyen yoktu be Albertin yanımda ol bu bana yeterdi ama sen anlamadın benim senden bir beklentim zaten yoktu sadece yanımda olmanı istedim. Gözyaşlarınızdan öpen adamları sevin, sebep olanları değil hafifçe eğildi gözyaşlarım bitiş yerinden öptü  sahi ben hem öpen adamı hemde sebep olan adamı seviyordum hemde körü körüne..

Ellerim onun yüzünü kavradı zaten iki avuç kadardı, kirli sakalları, kestane rengi saçları ve kehribar renginde gözleri işte benim dünyam karşımdaydı avuçlarımın arasında hiç bir zaman pişman olacağım bir şey yapmadım ve Albertinin dudaklarına bir buse kondurdum ...