The Businessman (COMPLETED)

The Businessman: 3

N/N: 

There's so much love in between us but you say you gotta get home..  #Feels.  Pakinggan niyo yung nasa multimedia nakakain-love.  HAHAHA.  Hindi na ako busy pero syempre kailangan ko ring magpahinga.  Thank you nga pala sa mga nagbabasa nitong kwento nito, how are you pips?   Salamat sa mga nag-aabang ng Update ko hihihi! 

Dedicated ang chapter na ito kay  as you wish!  Pasensya na sa iba na nanghihingi ng dedication may mga nakapila pa mga bess!  HAHAHA.    Enjoy reading. :) 

The Businessman: 3

"'Cause if no one knows then it ain't really cheating."

TRISHA:

Three days passed simula noong anniversary ng Dela Fuente & Montecillo Group, kasalukuyan akong nasa office ng Daddy ko dahil pinpunta niya ako rito. Hindi ko na balak ang kausapin pa ulit siya pero walang tigil ang pagtawag niya sa'kin sa cellphone ko at lahat pa ng maari niyang tawagan.

Nakaupo ako sa harap ng lamesa niya ng may lumapit sa akin na isang babae dala ang isang papel na may ribbon pa na kulay blue. Ito na nga ba ang sinasabi ko bulong ko sa sarili ko sabay hinga ng malalim.

"Ma'am Trisha, ito po 'yong pinapaabot ni Sir. Hindi na daw niya po kayo mami-meet dahil nag-extend daw po ng time ang meeting niya." Ani ng sekretarya ni Dad at ibinigay sa akin ang hawak nitong papel.

Nang makalabas siya ay madali kong binuksan ang nasa loob ng sulat. Napapikit ako at huminga ng malalim ng dumilat. Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa at tinawagan si Howard.

Halos limang tawag ang ginawa ko pero nakapatay talaga ang cellphone nito. Why the hell is he doing? Bakit parang wala siyang ginagawa?

I know na hindi na naman kami and I don't to be with Howard again, ayoko lalong mawalan ng independence. Iba mahalin si Howard Dela Fuente, kailangan lagi kang nakikita ng mga mata niya, definitely no talking with boys, and ang higit sa lahat sex.

We broke-up almost 1 ½ years ago and somehow he became a huge influence sa kung anong meron ako ngayon. Howard loves to fight lalo na kung gusto niya ang pinaglalaban niya and akalain mong natiis ko siya ng halos 4 years na nagiging kami.

Tumayo na ako sa upuan at pinunit ko ang ibinigay sa akin ng sekretarya at ibinato ko ito sa lamesa ni Dad. No one can dictate me what to do with my life.

Pagkalabas ko ng opisina ay nakita ako ng maraming tao na sumalubong sa akin. Inirapan ko lang sila lahat at tsaka pumunta sa sakayan ng elevator.

RAIN:

Dahil sa pakiusap ni Hunter, nanatili ako sa hotel kung saan siya tumutuloy. Magkaiba naman kami ng kwarto at komportable naman ako. Hindi kaming makabalik ng States dalawa dahil ayaw kaming paalisin ng Dela Fuente Group. Hindi ko alam kung sadya lang ba o talagang totoo na ayaw kaming paalisin.