Jestem INNA |Mrs. Joker|

11.

Znajdowaliśmy się na dachu, widok był cudowny. Joker już nie trzymał mnie, lecz podszedł do samej krawędzi dachu, a następnie usiadł machając nogami na przepaści. Nie wiem dlaczego ale postanowiłam do niego dołączyć. Chłodne powietrze pomykało po mojej twarzy, rozwiewając moje już prawie suche włosy. 

- Po co mnie tu przywiozłeś ? - patrzyłam się przed siebie, na co dzień  takiego nie doznaję. 

- Chciałem, a dokładnie chcę Cię przetestować. Czy dałabyś radę zabić ? Nie wiem czy wiesz, ale od pewnego czasu ...

- Obserwujesz mnie. Zauważyłam to, aż taką idiotką nie jestem. 

- Nie lubię gdy ktoś mi przerywa. Iii nie jesteś idiotką. 

- To musisz polubić. Mam to w krwi. Serio ? A wracając do twojego pytania, to nie, definitywnie nie. Może mam w sobie trochę czarnego humoru ale nie jestem, aż tak szalona. 

- Nie boisz się mnie ?

- Nie. 

- Pomożesz mi zniszczyć Batman'a ? - popatrzył na mnie przy czym zaczął machać nie wielkim scyzorykiem nad przepaścią budynku. - Proszę to dla Ciebie. - podał mi mały nóż z wieloma dodatkami, był w kolorze matowym czarnym, a niektóre części były połyskujące. 

Od mojego ostatniego spotkania z Jokerem minęły dwa dni. Ten człowiek mnie zaintrygował. Nie przerażał mnie. Czasami mam wrażenie jakby we mnie siedziały dwie osoby. Czy to normalne ? Nie, z resztą nie wiem. 

Z jednej strony nie boję go, jakby chciał mnie zabić, zrobił by to przy pierwszej lepszej okazji, a nie witał się ze mną, ale kto wie, może to dla niego gra wstępna ?

 Druga strona mnie, czyli ta której rzadko, za bardzo rzadko słucham, bała się go, brzydziła się jego zbrodni.  Nie chciała się do niego zbliżać, ani mieć z nim coś wspólnego.

Jednak coś w tym człowieku było tajemniczego. I to coś mnie z nim łączyło. To coś mnie do niego przyciągało. 

Swój nowy prezent wrzuciłam pod łóżko, z nadzieją, że nikt tego nie odkryje. 

___________________________________________

WESOŁYCH ŚWIĄT I SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU

xoxo Wika.