Love You Like Crazy

-Thirteen-

Warm breath brushing through my face. The wind feels cold but why am I feeling warm whenever I'm with him?

He gently caressed my face. Pumikit ako at hinawakan ang kamay niyang nakahawak sa mukha ko. God, anong ginawa mo Ezekiel at nagkaganito ako?

"Love..." even the way he calls me that. Makes me feel so...weird.

The moment I open my eyes and looked at him, his face was so close to mine that almost touch our noses.

Nanlaki ang mga mata ko at agad ko siyang tinulak dahilan upang mapaupo siya sa lupa. Pusa, what the heck am I doing?!

Umayos siya ng pagkakaupo sa lupa. Nag-indian sit pa siya paharap saken habang nakangiti.

"What are you smiling at?!" Asik ko sakanya.

"You're blushing. And I find it very cute."

Blushing? Napatakip ako sa pisngi ko. Oh dog, my cheeks are burning.

"M-mainit dito sa labas." Palusot ko.

"It's night. Walang araw kaya pano naging mainit ang gabi? Diba dapat malamig?"

Great. Magpapalusot na nga palpak pa. "Paki mo ba? Eh sa mainit talaga eh!" Mabilis akong tumayo. "Matutulog nako. Umuwi ka na." Tumalikod ako at nagsimula nang maglakad.

"Hindi mo man lang ba ako tutulungan?" Narinig kong tanong niya.

Tumigil ako sa paglalakad at hinarap siya. Nakaupo pa rin siya sa lupa. "Bakit magpapatulong ka pa saken sa pagtayo? May dalawa ka namang paa. Kaya mo nang tumayo mag-isa."

"Pretty please?" He pout his lips at nag-beautiful eyes pa. Putek, paawa effect ang loko.

At sa totoo lang, effective ang ginagawa niya.

"Bahala ka dyan. Ganyan ka na lang hanggang sa sumikat ang araw." Tuluyan nakong pumasok sa loob ng bahay at sinarado ang pinto.

"I'm not leaving here unless you'll help me." Narinig kong sabi niya pero hindi ko siya pinansin.

Bahala siya dyan. Manigas siya!

Sumandal ako sa pinto. Nag-bilang ako ng 60 seconds bago ko ulit buksan ang pinto. Siguro naman umalis na siya. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto at sumilip sa labas pero laking gulat ko kasi andun pa siya at nakaupo pa rin sa lupa. The heck?!

Nilakihan ko ang pagbukas ko ng pinto. "Andyan ka pa rin?!" Gulat na tanong ko.

"I told you, hindi ako aalis dito hangga't hindi mo ako tinulungan." Sabi niya habang naka-cross ang dalawang braso sa dibdib.

"Pwede ba, Ezekiel. Umalis ka na! Gabi na. Inaabala mo ang mga kapitbahay. Nakakahiya."

"Ayoko." Sabay iling ng ulo niya.

"Ezekieeel!" I narrowed my eyes on him. Ang loko-loko dinedma ako!

"Ayaw."

Ang kuliiiiit!

Inis kong kinamot ang ulo ko at lumapit sakanya. Tutulungan ko na nga ang loko-lokong 'to para makauwi na siya.

Nilahad niya ang kamay niya saken. Kinuha ko yon at hinila siya patayo. Pagkatayo niya, akala ko bibitawan na niya ang kamay ko pero hindi pa pala. Hinila niya ako palapit tsaka niyakap. Pagkatapos ay hinalikan niya ulit ako sa noo.

"Good night, Love. Sweet dreams... I love you..."

---

EZEKIEL

Ang ganda ng umaga ko. Masarap ang naging tulog ko dahil kagabi. I know it's gay but damn kinikilig ako!

I can still remember her blushing face when I told her I love her. It was kinda cute. I know she's still doubting my love for her. But that doesn't mean I will give up. I want to prove to her how much I love her and that I'm sincere of my feelings.