Adrianette ( Askıda)

İstek

Marinin ağzından dökülen kelimeler

-Alya sen hamile misin?

olmuştu. Sesi kısık be güçsüz çıkmıştı.  Adrian da  oldukca şaşırmıştı. Ne de olsa yeni öğrenmişti bu olayı. Ama en büyük endişesi Mariydi. Çünkü kendinden bir şey saklanmasından ve yalan söylenmesinden  nefret eden kişilerdendi Mari. En son ona birisi yalan söylediğinde 2 ay boyunca yüzüne bakmamıştı. O olaydan sonra da Mari insanlara karşı güvenmekte zorlanmaya başlamıştı. Adrian sayesinde bu olayı da atlatmıştı ama o şüpheyi her zaman içinde taşıyordu Marinette. Korkuyordu bazen. Belki de o yükü taşıyamamaktan, yükün altında ezilmekten,  birilerini incitmekten korkuyordu. Nefret ediyordu bazen kendinden. Arkadaşlarına olan ön yargılarından... Ama bu hayatın bir parçası olmaktan çıkmıyordu... Kurtulamıyordu ona söylenen yalanlardan... Hazmedemiyordu, unutamıyordu ona yapılanları... Her gece parlamıyordu o umut yıldızları. Aydınlatamıyordu kalbini. Kalıyordu doğru ve yanlış çizgisinde, sanki bozuk bir pusula gibi... Yoktu onun da bir cevap anahtarı.... Yanında sadece ipuçları...

Düşüncelerinden Alyanin sesiyle sıyrıldı.

-Mari b-ben s-sana söyleyecektim. Hatta sürpriz yapacaktım ama söylemeye fırsat olmadı. Kusura bakma... Sana daha erken söylemem gerekiyordu biliyorum. Gerçekten cok üzgünüm.

dedi Alya. Çünkü istemiyordu Marinin ona karşı şüphe ile bakmasını. Bildiği tek dostunun ona güvenmemesi ona ağır geleceğini o da bikiyordu çünkü. Tek istediği Marinin ona tekrar güvenmesiydi simdilik. Ama Mari onaylamayan bakışlarıyla bu dileği çürütmeye başlamıştı bile. İçine işleyen umutsuzluk, her saniye Marinin bakışlarıyla artarken etraftaki sinir bozucu sessizliği bozan Adrian'ın sesi olmuştu. Ortamdaki gerilimin aksine sanki daha sevinçli ve çocuksu gelen sesiyle konuşuyordu. Odadaki sessizliğe meydan okurcasına çıkan heyecanlı sesi yüzünün gülmesiyle son bulmuştu. Her kelimesinde ortandaki gerilimi azaltıyordu.

-Ben amca mı oluyorum?? Amca oluyoruumm!!

Çocuksu kıkırdamasıyla Marinin yüzüne bir gülümseme yerleşti aniden. Çok geçmeden Marinin yüzündeki gülümseme artmaya başladı. Bu ne kadar Alyaya yeni bir umut zerresi olarak yansısa da içindeki şüpheyi atamıyordu bir türlü. Çok geçmeden Marinin yüzündeki tebessüm, mutlukukla dolu bir kıkırdamaya dönüşmüştü. Onun bu gülümsemesini duyan Alya derin bir nefes verdi üstünden büyük bir yük kalkmış gibi. Hemen ardındanbise Marinette konuşmaya başladı mutlu bir sesle.

- Ben de teyze oluyorum o zaman.

Dedi. Mutlu görünüyordu Mari ama Alya hala tedirgindi. Ona kızmasından korkuyordu. Bir anda Marinin suratının düşmesiyle Alya iyice telaşlanmaya başlamıştı. Korkuyordu bir yandan da olanlar yüzünden. Marinette, Adrian ve Ninonun çıkmasını istedi odadan. Alya daha çok geriliyordu. Adrian bu duruma biraz bozulsa da itiraz etmeden çıktı. Ortamdaki sessizlik bile ağır gelmeye başlamıştı Alya'ya. Ne olacağını bilmiyordu çünkü. Ama sadece 2 seçenek vardı. Ya Marinette Alya'yı affedecekti ya da Alya Marinette'nin yüzünü bile göremeyecekti. 2. seçenek gözünü korkutmaya başlamıştı Alya'nin Marinette Alyaya bakarak konuşmaya başladı.

-Alya be...

-Biliyorum Marinette. Senin bana kızdığını. Özür dilerim. Gerçekten söylemeliydim. Ama marketteki olay, hastane, yangın ve üzerine de senin ölüm olayı gelince söylemeye sıra gelmedi ki. Ben gerçekten çok özür dil...

-Alya!! Beni dinleyecek misin!? Hem niye özür diliyorsun ki. Gerek yok. Çok endişelisin. Bunu anlayabiliyorum ama abartma. Kolay kolay küsmem ama küsersem de barışmam. Şu hareketlerine bakarsan lisedeki olayı unutmamış gibi görünüyorsun. Sen de bikiyirsun yalandan hoşlanmadığımı ama bu yalana girmez. Bu kadar da üzme kendini. dedi Marinette sevgi dolu sesiyle. Alyanın içinde tek bir korku zerresi kalmamıştı. İkisinin de yüzüne tebessüm yayılmaya başlamıştı. Alya ani bir kararla Mariye sarılmaya başlamıştı. Herkesin bildiği Alya'nın orantısız gücü sayesinde Mari konuşmaya başladı.

-A-alya n-nefes.... n-nefes alamıyorum.

-Ha? b-ben çok üzgünüm. Ş-şey çok mutlu oldum. dedi Alya. Sonra a Marinette hemen ciddiyetini yüzüne yerleştirip konuşmaya başladı.

-Neye seviniyorsunuz Bayan Alya. Ben sizi daha affettiğimi söylemedim ki. Marinin bu şözüyke Alya yine korkmaya başlamıştı. Sizli bizli konuşmaya başlamıştı Marinette. Bu ne demek oluyor? diye düşünen Alyanın iç sesini sorgularken konuşmaya başladı Alya.

-N-ne!?? a-ama az önce sen...

-Neyse uzatmayacağım. Sizden tek bir isteğim olacak. Eğer bu isteği geri çevirir veya yapamazsanız benim için sadece tanımadığım bir insan olarak kalırsınız. Ömür boyu. dedi Marinette. Alya'nın gözleri irileşirken Marinette Sadece karşısındaki duvara bakıyordu. Alya bir an için şaka olduğunu düşündü ama Marinin bakışları sayesinde Marinin ciddi olduğunu anlamıştı Alya. Ama Mariyi yeniden kaybetmeyecekti bu sefer. Biricik dostunu kaybetmeyi düşünmek bike istemiyordu. Mari Alyanın kararlı yüz ifadesini görünce sinsi sinsi sırıtmaya başladı. Alya ne olduğunu anlamamıştı. Mari konuşmaya başladı bu olayı daha fazla uzatmamak için.

-Peki kararlı görünüyorsunuz bayan Alya. Sizden istediğim şey .......

ADRIAN

Mari bizim çıkmamızı istediğinde açıkcası biraz bozulmuştum ama yine de karsı çıkmaya da niyetim yoktu. Bir süre, yani 5-6 dakika sonra Alya koşarak merdivenlerden inmeye başladı. Hızla askıdan montunu alıp bize soru sormaya fırsat vermeden çıktı evden. Hemen arkasından cama yapıştığımda sokakta koştuğunu gördüm. Sanki bir yere yetişmeye çalışıyor gibi koşuyordu. Birkaç saniye sonra tamamen gözden kayboldu. Arkamı döndüğümde Ninonun bana soru soran gözlerle baktığını gördüm. Ben de bilmiyorum der gibi başımı sallamaya başladım. Ne karıştırıyordu Marinette anlamıyorum. Ama bu Alyayı fena zorlayacakmış gibi geliyordu.

Bölüm sonu. Bu gün buraya kar yağdı. Ayyy!!😃😃Çok güzel bir şey. Her yer bembeyaz. Bazılarınız diyebilir "niye bu kadar sevindi ki " diye ama burası Akdeniz olduğu için kar çok sık görülen bir şey değil. Neyse. Bu arada 831 kelime olmuş. Bu bölümü yazarken çalan müziğin ismi HURTS LIKE HELL. Güzel müzik aslında. Hoşçakalın sevgili okurlarım. 😊😊