Aynı anda yataktan korkuyla sıçradılar Marinette ve Adrian. Marinette hızlı hızlı nefesler alıyordu. Adrian da ondan farklı değildi. Elini kalbinin üzerine getirdi. Kalp atışları hızlanmıştı ama hala o korkuyu üzerinden atamamıştı Marinette. Genç adam ise başını yanında yatan genç kıza çevirdi hızla nefes almaya devam ederken. Yanında oturan ve karşı duvara bakan Marinette'yi görünce rahatlamıştı biraz da olsa. Gördüğü rüya hatta kabus, asla yaşamak istemediği türdendi. Marinin olmadığı bir hayatı tatmıştı çünkü. Onun öldüğünü düşünmek bile acı veriyordu. Kelebeklerin ışık aşkı yüzünden ateşe atlaması gibiydi. Hayatı boyunca o atesin açılacağını bilse bile ateşe atlayıp ölmeyi göze almaktı onun için.
Marinette'nin hızlı hızlı nefesler alıp verdiğini görünce içindeki korkunun büyümesine engel olamıyordu. Genç kız başını yanında ona korku dolu bakışlar atan genç adamı görünce o da şaşırmıştı. Marinette Adrian'ın korktuğunu anlayabilmişti. Çünkü gözleri onu ele veriyordu. Adrian'ın gözlerindeki korkuyu görmek belki isteyeceği son şeydi. Zaten kabusunda o korkuyu bol bol görmüştü. Hayatı boyunca unutamayacagı rüyalardan biri olmuştu belki de. Anlayamıyordu. Ayıramıyordu bazen rüya ve gerçeği. Gördüğü rüya o kadar gercekçi ki ayırt etmesi bile zor oluyordu onun için. Bunun için atamıyordu içindeki korkuyu. Yenemiyordu, hep galip geliyordu ona karşı gelen korkuları. Gökyüzünün kararmasıyla umutlarının sönmesini istemiyordu. Kendini korkuları içine hapis olmak istemiyordu. Yüzüne umutsuzluk rüzgarının vurmasını istemiyordu. Hayallerinin yıkıldığı bu umutsuzluk şehirde mahsur kalmak istemiyordu. Belki de bir el bekliyordu. Onu bu korkularından çıkarabilecek, onu kurtaracak bir el.
Düşüncelerinden hemen kurtulup Adrian'a baktı genç kız.Sâhi, onun burada ne işi vardı ki. Hangi ara gelmişti Marinette'nin yanına. Hangi ara yatıp uyumuştu ki. Marinette Adrian'a soru sorarcasına bakmaya başladı. Adrian ise bu değişen yüz ifadesini çözmeye çalışırcasına dudaklarını büzdü. (hayal etmeye çalıştım da. ALLAHIM BU NE TATLILIK) Marinette bu durumu görünce hemen konuşmaya başladı.
-Sen ne zaman geldin?
-Ş-şey b-ben.....ııı.....
-Şey ne Adrian??
-Sen benim sevgilim degil misin?
dedi daha çok yaklaşmaya başlarken. Adrian Mari'ye yaklaşmaya başlarken bir yandan da sırıtmaya başladı. Marinette onun bu halini görünce o da sırıtmaya başladı. Sonra konuşmaya devam etti Adrian.
-Hem niye senin yanına gelmeyeyim ki. Özledim biricik sevgilimi.
-Hmm demek öyle.
-Evet öyle.
-Peki, öyle olsun o zaman.
-Sen az önce kabus mu gördün? Korkmuş görünüyordun da.
dedi Adrian. Marinin yüzü düştü bir anda. (Aferin Adrian. Romantik ânın içine ettin) Marinin az önce gördüğü rüya aklına geldikçe korkuyordu. Ani bir hareketle Mari Adrian'a sarıldı. Adrian böyle bir hareket beklemediği için şaşırmıştı en başta. Ama sonra o da sarılmasına karsılık verdi. Adrian'ın elleri Mari'nin belinde yer edindikten sonra Mari konuşmaya başladı.
-Kabus gördüm sadece. Korktum. Sonra anlatsam olur mu?
-Tabi. İstediğin zaman anlatabilirsin.
-Evet bu arada sen de kabus gördün galiba. Korkmuş gibi bir halin vardı.
-Şey...evet. Ben de kabus gördüm. Ama sen anlatınca anlatırım sadece.
-Tamam o zaman. Akşam olunca anlatalım tamam mı? dedi Marinette ve gülümsemeye başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Adrianette ( Askıda)
Fanfic"Bu gün güneş yine bir başka parlıyor. Ayrı bir havası vardı bi günün. Ayrı bir güzeldi sanki... " diye düşünüyordu Marinette adindaki genç bayan. Ama başına geleceklerden tamamen habersiz.
