Falling in love? It was never in my vocabulary. I mean, who needs a lover when you've got awesome friends who rocks your world? Gumala at sumama sa mga kaibigan lang ang alam kong gawin pero mula nung makilala ko siya, everything changed. He was like a boomerang. Naalala ko pa nga kung paanong pinag krus ni Lord yung landas namin. I was on the way to the office nun. Nga pala, I am Ericka Jung, technical recruiter nang ASFGHK Inc. I was reading a book pauwi. Then I saw this guy. Malungkot yung mukha niya. Nilapitan ko siya pero napaatras ako. Ambaho niya kasi (alcohol). He was crying. Yeah right, visible yon sa mga mata niya. Lumakad na ako paalis kasi naman I hate drunkards for pete's sake! Few steps palang yung nagawa ko nung narinig ko ulit na umiyak siya. Huhubells! Para siyang bakla kung makaiyak eh. Attention seeker na siya masyado. Nilapitan ko ulit siya kahit mabaho siya.
"Err seriously???? Wag ka dito umiyak mister. Your attracting passersby too much." - aniya ko
Pero ang loko-loko mukhang walang narinig. Mas lalong umiyak. Eeks! So gay. Tsk! Iiwan ko na sana talaga yung kumag na yun nang bigla siyang hinimatay! Gosh! What the hell lang diba?? Wala akong choice kundi dalhin siya sa boarding house ko. Urgh! I seriously hate drunkards! Nilapag ko siya sa bed ko. Hinubad ko yung shirt niya (Oy walang malisya to! Lilinisin ko lang siya ambaho niya kaya!) Humalungkat ako nang malinis na Boy shirt ko nung araw at ibinihis yun sa kanya. Few minutes after, kapagod niyang linisan! Pero infairness ampogi niya. Nagluto ako nang sopas at pinagpatuoy yung pagbabasa ko nang The Notebook ni Nicholas Sparks nang bigla siyang sumigaw.
"Manahimik ka nga! Ano bang problema mo?!!" - Ako
"Bakit iba na yung suot ko? Bakit ako andito? Sino ka ba?" - Siya
Kainis! Nakakairita na talaga tong taong to! He's a stranger alright. Bullshit na conscience eh! Hindi ko siya kayang iwan. Papano kung holdapin siya dun? O di kaya rapin siya nang mga bakla sa kanto? Eh di kawawa siya diba?? Tsk!
"Lasing ka PO nung makita kita sa daan. Dinala kita sa boarding house KO para naman malinis kita amoy alak ka PO kasi. Hindi na mahalaga kung sino PO ako. Kung okay ka na PO, PWEDE KA NANG LUMAYAS BAGO PA AKO MAIRITA SAYO." - Ako
"Eh? Hehe nakita mo pala ako sa daan. Hehe sorry ah. I'm Harris Colina. Anong name mo?" - Siya
"Err. Ericka Monteverde. Pwede ka nang umalis." - Ako
"Thank you Ericka. Tatanawin kong utang na loob itong ginawa mo para sa 'kin. Maraming Salamat. Sorry kung na bwisit kita masyado ah?" - Siya
"Ok lang. Hindi kawalan ang gumawa nang mabuting bagay diba? Nga pala yung shirt mo, nasa may sampayan. Kunin mo nalang dun." - Ako
"Salamat ulit Ericka." - SIYA
Tumayo na siya. Babalik na sana ako nang kusina nang..
"Ericka.." - siya
"Oh? Bakit? " - Ako
May dinukot siya sa bulsa niya. Err Calling card.
"Tawagan mo lang ako if you need anything. Employment stuffs, kahit ano. See you around Ericka." - Siya
Tuluyan na siyang umalis. Yeah right, ganyan kami nung una naming pagkikita. Who would have thought that I will fall for this guy? I HATE DRUNKARDS KAYA! Funny nga eh, CEO pala siya nung pinagtatrabahuan ko? Amazing right? Andami ko pang sinabi, sinigawan ko pa. Eh di ako na talaga yung patay sa boss ko! -.- Sira ulo din kasi ako eh. Taklesa masyado. Sino ba namang mag eexpect na siya pala yung CEO namin eh hindi nga yan nagpapakita dun sa kumpanya. Totoo nga yung mga haka-haka. Lasingero siya. Hays. Pinagpatuloy ko na nga lang yung sopas na niluto ko.
-------------------------------
The next day, on duty ako. Mass hiring kasi yung company namin. BPO industry is so mainstream nowadays. Nung umalis na yung applicants ko, pinatawag daw ako nung CEO namin. Shit naman lagot ako. Pinuntahan ko siya sa office niya just as what he instructs. Naka upo lang siya sa swivel chair niya. Damn! He looks so gorgeous.
