The Revenge

13🌸

Seminggu kemudian

Umairah telah sampai di Incheon, International Airport pada jam 8:00 malam lalu Umairah menelefon Tan Sri Akhiruddin untuk memberitahu yang dia sudah selamat sampai di bumi korea ni selepas sahaja dia menelefon Tan Sri Akhiruddin dia mengeluarkan telefon khas untuk dia berhubung dengan ahli keluarganya lalu dia mendail nombor ibunya itu "oh eomma neo eodiya? (oh ibu kat mana?) " kata Umairah " eommaneun geunyang-isseo (ibu baru saja sampai)" kata Puan Park "oh arraseo (oh ok) " kata Umairah lalu mematikan panggilan dia terus berjalan keluar lalu ternampak sebuah kereta milik keluarganya.

"Ahh eomma!! Bogosipeo!! (Rindu) " jerit Umairah lalu memeluk ibunya itu "nado (ibu pun)" kata Puan Park lalu melepaskan pelukan itu "eomma kajja naneun geudeul-ege gidalil su eobseo (ibu jom saya dah tak sabar nak jumpa mereka) " kata Umairah.

.................................................................................

"Wah cantiknya" kata Izzat setelah tiba di korea pada pukul 8:00 malam. Izzat mengeluarkan telefonnya lalu mendail nombot Puan Azira "hello ma. Ijat dah sampai dah" kata Izzat "oh okay sayang jaga diri baik-baik tau kat sana" kata Puan Azira "ye ma ijat tahu la. Okaylah ma ijat letak dulu eh Takut terlepas teksi hehe bye ma" kata izzat lalu mematikan panggilan.

"Annyeonghaseyo ahjussi! Can i go to Lotte Soul? " kata Izzat "oh annyeonghaseyo! Nae!" kata driver teksi tersebut lalu meluncur keluar dari Incheon International Airport.

"Bahagianya tengok keluarga tu. Nampak sangat dah lama tak jumpa. Eh jap. Nampak macam pernah jumpa budak tu. Siapa eh?" kata Izzat sambil melihat Umairah yang sedang berpeluk dengan ibunya itu.

.....................................................................................

" jeo dol-a wasseoyo! (Saya dah balik) " kata Umairah "noona!!" "unnie!!" kata adik-adik Umairah "unnie bogosipeo!!" kata Park Hye Jae adik Umairah "nado Jae-ya" kata Umairah lalu mencubit pipi adiknya itu " naega dasi bad-a chucheug mueoso? (Cuba teka saya bawa balik apa?) " kata Umairah "molla" kata Park Hye Joon abang sulung Umairah "ahh oppa! Bogosipeo! " kata Umairah lalu memeluk abangnya itu.

Jap nak cerita sikit pasal keluarga Umairah ni hehe.... Umairah mempunyai 4 orang adik-beradik 2 lelaki 2 perempuan yang sulung lelaki nama Park Hye joon berumur 24 tahun yang kedua Umairah atau nama sebenar Park Hye Ju yang ketiga perempuan nama Park Hye Jae 18 tahun dan yang bongsu lelaki nama Park Hye Jin berumur 15 tahun nama ayah Umairah ialah Park Ji Hoon berumur 48 tahun dan nama ibu Umairah ialah Kim Hye Kyo 46 tahun. Keluarga Umairah juga dalam kalangan orang yang berada. Umairah berada di Malaysia sebab Encik Park tak nak Umairah jadi famous dekat sini takut nanti dia tak belajar huhu lagipun dekat Malaysia tiada siapa pun yang kenal dia sebagai Park hye ju anak kepada jutawan korea. Umairah jadi anak angkat Tan Sri Akhiruddin sebab tan sri merupakan rakan business Encik Park jadi Encik Park minta bantuan Tan Sri Akhiruddin untuk menjaga anaknya itu. Encik Park tak kisah kalau Umairah nak kahwin dengan orang Malaysia sekalipun sebab keluarga Umairah semua merupakan Korean-muslim. Tu je kot. Okaylah back to the story hehe.

" nan dangsin-i modeun os-eul dasi gajyeo (saya bawa balik baju untuk korang) " kata Umairah "aish noona! Shireo! " kata Park Hye Jin "wae!" jerit Umairah "noona deo gwichanhge hal pil-yoga eobs-seubnida (kakak tak payah susah susah) " kata Park Hye Jin "aigoo uri aegi" kata Umairah lalu menggosok kepala adiknya itu "aish noona!!!" jerit Hye Jin lalu mereka ketawa.

...............................................................................................

Keesokan harinya

"Eomma naneun jilgeob-eulgeoya (ibu saya nak keluar
kejap) " kata Umairah "nae" kata Puan Park lalu Umairah menyalami tangan ibunya itu dan terus memakai kasut converse high cut putih dan menghidupkan kereta milik ibunya "wah dah lama tak naik kereta ni. Nak pergi mane eh? Emmm Namsan Tower jerlah" kata Umairah lalu membawa kereta tersebut ke Namsan Tower.

"Wah dah lama tak datang sini. Banyak betul perubahan dekat sini" kata Umairah sambil jalan-jalan di sekitar Namsan Tower

" appaya eodireul gaya~
dangsinui maeumcheoreom sal su isseulkka~
gajang keun byeori boineun uri dongne~
ttatteushan haessal kkocci pineun bome~
geudael wirohaeyo geudael saranghaeyo~
geudaemanui noraero~
tturuttuttudu dududu~
tturuttuttudu dududu~
tturuttuttudu dududu~
haneulbaragi haneulman meonghani~
gajang keun haneuri issjanha- ahhh auch erh sakit lah" kata Umairah selepas sahaja dia dilanggar "oh sorry miss" kata Izzat lalu tunduk menghadap Umairah 'eh ni perempuan yang aku nampak dekat airport haritu' bisik hati Izzat "oh sokay. Are you a tourist? " tanya Umairah "nae" kata Izzat "oh where are you from? " tanya Umairah lagi "oh Malaysia" kata Izzat "oh jinjja! Kamu orang Malaysia!!" kata Umairah dengan teruja "oh awak orang Malaysia jugak ke?! " kata Izzat.

"tak saya memang orang korea tapi saya belajar dekat Malaysia oh ya nama korea saya Park Hye Ju dan nama melayu saya Umairah Deanna korean muslim" kata Umairah "oh Izzat Syariff. Awak ni Umairah Deanna Tan Sri Akhiruddin eh? " tanya Izzat "oh yes i am. How did you know me? " tanya Umairah "weh Mai kau memang tak ingat aku ke? Sedih lah macam ni" kata Izzat "apa? Siapa awak? Macam mana saya kenal awak? Betul saya cakap saya memang tak kenal awak sorry" kata Umairah "saya Izzat Syariff anak uncle Kamal takkan tak ingat kot" kata Izzat dengan nada sedih "sorry izzat saya memang tak ingat tapi Uncle Kamal saya pernah jumpa masa birthday party saya haritu tapi takpe kita boleh jadi kawan balik kan? Kita buka buku baru okay?" kata Umairah "haish yela-yela" kata Izzat.

"Awak datang sini naik apa?" tanya Umairah sambil makan ais krim yang baru dibeli tadi "naik teksi" kata Izzat "okay takpe kejap lagi awak naik kereta dengan saya. Saya bawa awak jalan jalan satu seoul ni! Nak tak?!" tanya Umairah dengan teruja "betul ni?" kata Izzat "hish betullah"kata Umairah "haha yela yela saya naik dengan awak kejap lagi" kata Izzat "eh awak jom pergi sana jap" kata Unairah lalu berlari kearah satu gerai yang menjual padlock.

"Awak jom beli ni lepastu kita tulis nama kita dekat atas padlock tu. Nak tak?" kata Umairah dengan nada yang manja "aigoo kyeopta haish yela yela eolmaeyo? (Berapa ni?) " kata Izzat "100won (maaflah author tak tahu berapa harga benda tu author tak pernah pergi korea T_T)" kata makcik yang menjual padlock tersebut "nah" kata Izzat lalu menghulurkan satu not 100won kepada makcik tersebut.

"Yeayhh!! Nah awak tulis lah" kata Umairah lalu menghulurkan padlock tersebut kepada Izzat "eh kenapa saya pulak. Awaklah tulis" kata Izzat "takpelah awaklah tulis. Lagipun saya tak ingat awak. Emm awak tulis je apa yang awak nak tulis okay?" kata Umairah "hmm okay" kata Izzat lalu menulis izzat❤umairah dekat padlock tersebut lalu mengunci padlock itu.

"Okay done" kata Izzat "eh mana padlock tu? " tanya Umairah "saya dah letak dah" kata Izzat "hish awak ni kan saya baru nak tengok apa yang awak tulis dekat padlock tu" kata Umairah "takpe nanti kalau saya datang korea lagi dan terjumpa awak lagi saya akan bawa awak datang sini dan tunjuk padlock tu okay? "Kata Izzat "hish yelaa" kata Umairah "jom ambil gambar nak?" kata Izzat "nak!!" kata Umairah lalu Izzat mengeluarkan telefon miliknya "satu dua tiga" kata Izzat lalu menekan butang untuk ambil gambar.

"Oh ya Mai. Boleh tak saya nak nombor awak. Nanti senang kita nak contact bila dekat Malaysia nanti" kata Izzat "boleh je nah 01X-XXXXXXX" kata Umairah "thanks" kata izzat beberapa minit kemudian satu pesanan masuk untuk Umairah lalu Umairah membuka telefonnya dan melihat gambar dia dengan Izzat.
"Haha cepatnya" kata Umairah "biasalah tu ni Ijat lah" kata Izzat "hahaha ikut suka hati awaklah" kata Umairah lalu mereka meneruskan perjalanan mereka.