Montereal Bastards 4: To Seduce A Bastard (COMPLETED)

5

Moira was truly pissed. Para sabihin pa  na naging crush niya iyong higanteng Montereal na yun! God, it was all so humiliating. Kapag nalaman ni Geno na naisahan siya ni Ichiro Montereal, na pinaglambitin siya nito sa dalawang matipunong kamay, mga kamay na nakakatuksong hawakan at pisil-pisilin, hindi na siya nito titigilan hangga't hindi na naman siya sumasabog sa galit.

And then, they are going to have their match again.

Ganito kasi yan, ever since they were children, nagbo-boxing-an na talaga sila ni Geno. Nagsimula iyon nung asarin siya nito na batang patpatin, pulubi at maraming bulate. She grew furious and smacked him in the head.

Next thing they knew, Hugo was dispatched to separate the two since both have their lips split open, their eyes shut closed and their mouth spitting blood.

She was deprived of an evening meal at para sa kanya ay malaking kaparusahan na iyon, samantalang si Geno, well, hindi niya alam ang nangyari dito. Basta ilang linggo din niyang hindi nakita ang kaaway niya. Simula noon, kung may 'match' as they use to call their battle, sinisigurado nilang tago at walang nakakaalam, maliban sa ilang malapit at pinagkakatiwalaang tao.

And from their very first fight, until their last, which was about eight weeks ago, siya pa rin ang panalo. Geno, sore loser that he was, palagi siya nitong ginagalit hanggang sa sumabog siya at humamon na naman ng away.

And they both know who the winner will be. But in their last few fights, nararamdaman niya na ang mga suntok ng kinakapatid. Lumakalas na nga talaga si Geno and she's certain that one day, he's gonna defeat her.

But that's one day and not today or any other day. Sisiguraduhin niya na sa one day na iyon, wala na siya sa mundong ibabaw.

"Wrap up boys and girls. Balik sa limo!" sigaw ng kanilang head security.

Moira started walking towards the car together with the other guards. Ang tungo nila ay ang building ng agency na dalawampung minuto ang layo mula sa function hall. From there, she is going to take a ride to her apartment. Her old and run-down pick-up truck is having its weekly visit to the mechanic. Maya't maya kasi ay bigla na lang itong tumitirik ng walang pasabi, at lalong walang pakialam kung may mapeperwisyo siyang tao.

"Grabe, pagod na pagod na ako. Gusto nang pumikit ng mga mata ko kahit naglalakad!" usal ng isa sa mga kasama niyang gwardiya.

Sabay-sabay na ungol ng pagsang-ayon ang narinig niya kaya kahit hindi naman talaga siya pagod, nakisabay na din si Moira.

"Andun na yung boyfie ko sa harap ng building. Kanina pa daw siya, kawawa naman." saad naman nung isa.

Moira closed her eyes as she slid into her place near the driver's back. Her mind automatically blocked the voices from coming as she concentrated once more on what happened with her and Ichiro.

The guy is a lunatic! Yun lang ang tanging paliwanag sa kalokohan ng lalaking iyon! Sino ba naman kasi ang normal na manghihigit ng hindi niya kilalang babae at magdedemand na sabihin kung boyfriend nito ang isang tao? Wala diba!

Damn but she liked it when he did that.

Wala pang gumagawa nun sa kanya. Her life consist mainly of two kinds of men. Number one, those who thinks that she is way beyond their reach. And secondly, those who are foolish enough to think that she can be reached.

Mas tipo niya iyong first group. At least ito, wala silang ginagawa, hinahayaan lang nila si Moira sa kanilang samahan na mabuhay ng mapayapa. Iyong pangalawang grupo ang sadyang kinaiinisan niya. Ito yung mga lalaki na feeling kaya siyang talunin. Yung mga mayabang, mataas ang tingin sa sarili at GGSS. Gwapong-gwapo sa sarili nila.  They would try courting her and then they would fail. At dahil wala naman talaga iyong mga binatbat kundi talas ng bunganga, magsisimula na silang magkalat ng tsismis na frigid si Moira. Na hindi niya kayang makipag-sex sa lalaki. Na may problema siya sa pagkatao niya, kuno tibo daw siya at iba pa.