2HEART (girlxgirl)

Bölüm 7

Odada ki fazla sıcak nedeniyle üstümde ki yorganı açıp derin bir nefes aldım. Yeni yeni uykudan çıkarken kulağıma bir takım sesler ilişmeye başlamıştı. Sanki çıtırdama sesi gibiydi. Ayrıca kış ayında olmamıza ve kaloriferlerinde yeteri kadar açık olmamasına rağmen odada bunaltıcı bir hava vardı. Tekrar derin bir nefes aldığımda burnumu yakıp geçen dumanla gözlerimi araladım. Gözlerimi yavaşça açıp kapatırken tavana vuran kızıllıkla kanım çekilmişti sanki.

Anında fırlayıp kalktığımda gördüğüm manzara ile elimi ağzıma götürdüm. Rüyadayım değil mi? Bunun bir rüya olmasını istiyorum. 

Tüm oda gözlerimin önünde cayır cayır yanarken ne yapacağımı bilemez şekilde saçlarımı çekiştirdim. Şuanda neyin içinde olduğumu beynim henüz idrak edememişti. Bir kaç dakika titreyen çenemle etrafa bakındıktan sonra korkudan kısılan sesimle bağırdım. Yardım çağırmalıydım. Nefes alışverişlerimin düzeni bozulmaya başladığında çaresiz bir şekilde bağırmaya devam ettim. "Ne oluyor? Pelin!" Etrafımı saran alevler gözlerimde uzayıp dururken bir yandan da birisinin sesini duymak istiyordum. "Ne yapacağım Allah'ım yardım et. Pelin neredesin? Yardım et Pelin!" Boğazım parçalanacak şekilde bağırsam da o cevap vermiyordu. Yoksa...

Onun yatağı ile benimkinin arasında yükselen alevler yüzünden hiç bir şey göremiyordum. Şakağımdan akan bir damla ter aşağıya doğru süzülürken neredeyse bayılacak hale gelmiştim. Pelin'e bir şey mi oldu? Tamamen yatağa çıkıp yürüyecek yer var mı diye bakınmıştım ama hiç bir yerden geçmeyi gözüm kestirmiyordu. Allah'ım ne yapacağım? 

Yanarak ölme fikri beynimde büyürken kendimi tutamayıp ağlamaya başladım. Bu şekilde olmaz! Böyle ölmek istemiyorum. "Pelin ne olur cevap ver!" Bir yandan onu merak ederken bir yandan tüm oda yanmadan buradan nasıl çıkacağımı düşünüyordum ama aklıma hiçbir şey gelmiyordu. Odada ki duman ciğerlerimi yakarken öksürmeye başladım. Hiç kimse mi fark etmiyordu yangını? "Kimse yok mu? Yardım edin!" Ben bağırabildiğim kadar bağırırken en sonunda kapıdan içeriye süzülen ışığı gördüm. Ölmüyorum değil mi? "Kimse var mı odada?" Bağıran kişinin beni görmesi için alevlerin arasında ellerimi sallayıp bağırmaya başladım. 

"Buradayım! Yardım edin!" 

Boğazım iyice yanmaya başlarken bir yandan başım dönüyordu. Yinede yapabildiğim kadar ayık kalmaya çalıştım. "Sakin ol şimdi çıkaracağız seni!" Bunu dediğini duyduğumda daha çok ağlamaya başladım. Bir an önce bu kabus bitsin istiyordum. Bir yandan onlar beni çıkarmaya, bir yandan ben çıkmaya çalışıyordum ama ne alçım yüzünden yürüyebiliyordum ne de alevler buna izin veriyordu. Yavaş yavaş gözlerim kapanırken olabildiğince uyanık kalmaya çalışıyordum ama bu gittikçe zorlaşıyordu. Ucu tutuşan yorganı gördüğümde zar zor onu yataktan uzaklaştırdım. Az sonra görüş alanımı beyaz bir toz bulutu kapladı.

Birisinin beni tuttuğunu hissettiğimde gözümden bir damla yaş daha aktı. "Tamam, sakın uyuma. Çıkacağız şimdi." O benim yürümeme yardımcı olurken sonunda temiz havaya kavuşmuştum. Dayanamayıp kendimi yere attım. Ciğerlerime dolan oksijen ile bir yandan derin nefesler alıyor, bunun etkisiyle de içim çıkacakmışım gibi öksürüyordum. "Eylül!" Kafamı bile kaldıracak gücüm yoktu. Son bir güçle yanıma çöken Dilek'i çekiştirdim. "Pelin, Pelin'i de çıkarın." Çatık kaşlarıyla bana bakarken temiz hava solumanın etkisiyle dikleştim. 

Dilek ayakta durmama yardımcı olurken bağırmaya başladım. "Pelin! Pelin içeride. Pelin!" Beni fark etsinler diye bağırabildiğim kadar bağırıyor bir yandan da çırpınıyordum. Herkes arasında fısıldaşırken öne atılıp içeriye girmeye çalıştım. "Dur sakin ol Eylül!" En sonunda elinde yangın tüpüyle çıkan adama yapıştım. "Arkadaşım nerede? O da içerideydi! Nerede?" Elindekini yere bıraktıktan sonra beni kollarımdan tuttu.