2HEART (girlxgirl)

Bölüm 14

Çatalımı batırdığım son zeytini de ağzıma atıp Pelin'e döndüm. O çoktan kahvaltısını bitirip fotoğraf çekilmeye başlamıştı. Hala yarısında olan çayımı masadan alıp geriye yaslandım. "Kendimi affettirebildim mi?" Bakışları anında bana döndü ve telefonunu kapatıp masaya bıraktı. Neyseki telefonuyla çok içli dışlı olan biri değildi. Kolayca onu gerçek dünyaya döndürebiliyordum. "Eh, beni masada öylece bırakıp gitmeni telafi etmese de artık tripli değilim."

Gözlerimi devirip bardağı yerine koydum. "Affetmen için başka ne yapabilirim?" Dudaklarını büzüp gözlerini yukarıya çevirdi ve bir süre düşündü. Ben hala onun bir karar vermesini beklerken masadaki dağınıklığı toplamaya başlamıştım. "Akşam lunaparka götürürsen ve bu bir haftayı benimle geçirirsen olabilir." İsteklerini söylediğinde küçük çaplı bir kahkaha attım. Çocuk gibi lunaparka mı gideceğiz?

"Cidden mi? Lunaparka mı gideceğiz?" Derin bir nefes alıp kaşlarını kaldırdı ve geriye yaslandı. "Valla sen bilirsin. He Pelin'in beni affetmemesi çokta önemli değil diyorsan eğer," deyip elindeki peçeteyle oynamaya başladığında tek kaşımı kaldırdım. Arada sadece bakışlarını çevirip bana bakıyordu ve hemen önüne dönüyordu. Konuşmayacağını anladığımda pes ettim. "Peki peki, gidelim. Ama orada istemediğim bir şeye zorla bindirmek yok." Anında dikleşip kafasını sallamıştı.

Onun bu haline gülüp eşyalarımı toplamaya başladım. Biraz daha bununla uğraşmaya kalkarsam derse geç kalacağım. "Hemen kalkıyor muyuz ya?" Ona hayretle bakıp telefonunu gösterdim. "Saatin kaç olduğunu biliyor musun? Derse yetişmem lazım. Hadi." Söylene söylene ve beni dersi ekmem için çeşitli yalvarışlarla sonunda kafeden çıkabildiğimizde hızla otobüs durağına yürümeye başladık. Hava o kadar soğuktu ki daha şimdiden parmak uçlarım donmuştu. Pelin hala koluma yapışmış geri çevirmeye çalışıyordu. Onu hiç takmadan gelen otobüse bindim. O da benimle birlikte binmişti. "Sen niye bindin? Yurda dönmeyecek misin?" Yüzünü asmış bir şekilde yanıma oturup çocuk gibi omuzlarını çekti. "Yurt çok sıkıcı. Gidip okuldakilerle takılırım. Hem seni de beklerim, beraber gideriz."

Kafamı sallayıp kolumdaki çantayı kucağıma koydum. Pelin de başını omzuma yasladığında bende kafamı onunkinin üzerine koydum. "Omzun çok rahat." Başımı sallayıp gözlerimi kapattım. "Öyledir," dediğimde bıkkınca bir nefes aldı. "Bu aralar çok egoist olmadın mı sence de?" Kıkırdadım. "Ne alakası var? Hadi susta biraz uyuyayım."

"Öğlene kadar uyuduğun yetmedi mi?" O söylenirken ben çoktan uykuya geçmeye başlamıştım bile. Dediği gibi yeteri kadar uyumuştum ama hala uykum vardı. Ve otobüsün sıcak olması da mayışmamı sağlıyordu. Sonunda Pelin sustuğunda ben uykuya dalmıştım bile.

...

Sersem adımalarla hızlı bir şekilde kendimi otobüsten dışarı attığımda soğuk havanın suratımı yalamasıyla biraz daha kendime gelmiştim. "Düşeceksin, uyan artık." Pelin uyararak koluma girdiğinde yüzümü sıvazladım. Öğlene kadar deliksiz uyusam da yine de buraya gelene kadar gerçekten uyumuştum. Sanırım diğer günlerin acısı çıkıyordu.

Hızlı adımalarla okula ulaştığımızda kafeteryanın önünden geçerken Pelin'in burada duracağını düşünerek kolundan kurtulmuş ve koşarak fakülteye ilerlemeye başlamıştım. Arkama dönüp ona öpücük attığımda o da aynısını yapmıştı. Hemen kapıdan içeri girip merdivenlere yöneldim.

Üçer beşer çıktığım merdivenler bitmek üzereyken birinin önüme dikilmesiyle durdum ve başımı kaldırıp dikilenin kim olduğuna baktım. "Selam, nasılsın?" Dilimle alt dudağımı hızlıca ıslatıp bir basamak daha çıktım ve onunla aynı boya geldim. "İyiyim." Bana beklentiyle bakmaya başladığında soru sorarcasına kaşlarımı kaldırdım. Beni hatrımı sormak için durdurmadığına kesinlikle emindim. "Acelen var sanırım." Boynumdaki atkıyı sıcakladığım için çıkarırken başımı salladım. "Evet, çok." Bir an önce sadede gelmesini sabırsızca beklerken o ise ağırdan almaya devam ediyordu. Şuanda acele etmemin sebebi geç kaldığım ders değil, ondan kurtulmak istememdi. Derin bir nefes alıp tekrar ona bakmaya başladım.