Sıla'nın Bakış Açısı; Rachel Platten Fight Song⬆
Yürüyerek katettiğimiz bir kaç kilometre yolun ardından kocaman bir evin önüne gelmiştik. Ev büyüktü ve tıpkı bilekliğimdeki gibi birbirine uymayan renkler kullanılmıştı.
Ama yine çok hoş görünüyordu.
"Burası kimin evi? Bir şeyler mi çalacağız?" diye sordum gözlerine bakarak.
Tabii ki hırsızlık yapmak iyi bir şey değildi. Ben zaten çalma olaylarını sevmezdim. Ama söz konusu Korhan ve kardeşiydi.
Bir de benim uslanmaz beynim! Aksiyonlu ve sıradışı olaylara olan merakım yüzünden bir gün başıma iş açacaktı.
"Hayır, aptal! Burası benim evim." dedi bana yandan sert bir bakış atarak. Tahmin etmeliydim! Burası onun evi olduğunu tahmin etmeliydim.
"Peki neden burada saklanıyoruz?" diye sordum. Geldiğimizden beri kocaman bir arabanın arkasında evi gözetliyorduk.
Evin dikkat çekmeyen bölümlerini bile ezberlemiştim. Mesela iç kısımları turuncuya boyanmış pencerenin önündeki saksıları! Çiçek yetiştirmeyi seviyor muydu, Korhan?
İlk, ortak yönümüzü keşfettiğim an! Saat kaçtı? Telefonumu elime alıp saate baktım.
16 Şubat 2017 Saat; 14.47
Telefondaki not defterine unutmamak için yazdım. Bunu hatıra defterime yazacaktım.
"Babamın gelmesini bekliyorum. Buraya geleceğini biliyorum. Evde oluşan kavgalarda hep kardeşimi kullanıyor bana karşı. Dışarı da olduğumu söyleyeceğim."
Telefonumdan gözlerimi alıp ona baktım. Bu çok saçmaydı. Babası eve girince Korhan'ı göremeyip kardeşine zarar verme ihtimali vardı. Bunu düşünmemiş miydi yani?
"Sen yokken kardeşin savunmasız. Onu orada mı bırakacağız?" diye sordum. Arabanın hemen ardındaki kaldırım taşına oturup eliyle yüzünü sıvazladı. Koca bir kargaşanın içinde gibiydi.
"Ne yapacağız?" diye sordum. Elini yüzünden çekip dolu gözlerini parmaklarına bastırdı. Kardeşi söz konusu olunca çok hassas oluyordu. Çok değer veriyordu ve bu çok kıskanılasıydı.
"Onun yanında duracak birine ihtiyacım var. Dadıya ve hizmetçilere güvenmiyorum. Onlar babamın tarafında. Am-"
Sözünü kesip konuştum. "Devreye ben giriyorum. Eve gidip senin beni gönderdiğini, yeni hizmetçi olduğumu söyleyeceğim. Baban yaklaşmaması için elimden gelenin fazlasını yapacağım. Sen sadece onu evden çık-"
Aynı şekilde benim sözünü kesti. Benim adrenalin ile büyüyen irislerim onu dolu gözlerinde kaldı. "Senin gibi cılız bir kızın babam yanında ne şansı olabilir ki?"
"Beni tanımadan yargılama, Korhan!" dedim yanındaki taşa oturup. Gözleri önce yüzümde, sonra gözlerimde gezindi. Yapıp yapamayacağımı tartıyordu sanırım kafasında.
"Doğru! Senin çirkef hallerin ve tehditkar sözlerin sayesinde ben bile yenilgiye uğradım." Ayağı kalkıp elimi tuttu ve salisesinde hızla kaldırdı. "Babanlara bile çaktırmadan delilleri yok ettin!"
"Egomu yükseltme, bay rengarenk gökkuşağının arasında kaybolmuş siyah!" dedim. Evet, o rengarenk gökkuşağının arasında kaybolmuş siyahtı. Çünkü o etrafındaki renklerin farkında değildi. Çünkü o siyah olup tüm sorunları kendine saklayıp yardım almıyordu kimseden. Çünkü o renklere uysa ne kadar mutlu olacağını bilmiyordu. Siyahsız renkler tamamlanamazdı. Eksik kalırdı. Bunu bir anda neden dediğimi ise pek bilmiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİLİT - ZEMHERİ
Humor-WATTYS 2017 KAZANANI- Başrolde ben olan bir film düşledim önce. Kitaplarda olduğundan daha gerçek, filmlerde olduğundan daha hayal! Zaman tüm renkleri silip süpürürken bir çocuk yetiştirdim zihnimin ıssız odalarında. Her yer siyaha özenip cansızl...
