Gönderen: HIRSIZ
Bölüm Şarkısı: ZHANG YIXING- GOODBYE CHRISMAS
Bahar ile sahildeyiz. Yanımıza gelmek ister misin?
Yanlış mı görüyordum? Furkan beni yanına mı çağırıyordu? Koltuktan kalkıp duvara baktım şaşkın ifadeyle. Günlerdir yazmadığı beni şimdi yanına çağırıyordu.
"Yanlış mı okudum?" deyip telefonuma döndüm tekrar. "Belki de okumayı unuttum ve bu aptal beynim yanlış yanlış sinyaller yolluyor bana."
Kaşlarım çatıkken telefonu cebime atıp merdivenlere doğru yol aldım. "Sıla, babam seni çağırıyor."
Gözlerimi Sümeyra Abla'ya çevirdim. "Sümeyra abla, bir ihtimal harfleri yanlış okuma sendromuna yakalanmış olabilir miyim?"
Merdivenlerden inip yanıma geldi. "Alkolde kokmuyorsun Allah'tan." Sarhoş gibi bir halim mi vardı sanki.
Kıkırdadı ve devam etti. "Öyle bir sendrom mu var?"
"Yok değil mi?"
Gülen yüzüyle yukarıyı işaret etti. "Babanı bekletme, hadi." deyip sırtımdan itekledi beni.
"Peki."
Yukarı çıkıp babamın odasına girdim. Babam masasında oturmuş önündeki bilgisayara bakıyordu.
Kısa bir merhabalaşmanın ardından "Okul nasıl gidiyor?" gibisinden ebeveyn sorularını sordu bana.
Klasik bir muhabbetle devam etmiştik.
"Bu aralar biraz sıkıntıdayız. Geçen davadaki evrakların hiçbirini bulamadım."
Furkan'ın çaldığı evrak mıydı? "Ne evrağı?"
"Odanın kasasına koyduğuma emindim. Ama şu anda hiçbir yerde o evrağı bulamıyorum. Önemli bir duruşma içindi. İşteki pozisyonumu etkileyecek bir duruşma."
"Anlıyorum." deyip boğazımı temizledim. Suçluluk duygusunu hissediyordum.
"Ben artık odama çıkıyorum baba."
Odama girip yatağıma oturdum.
Furkan'a kendi ellerimle verdiğim evraktan bahsediyordu. Babam sıkıntılı görünüyordu. Her ne kadar onu sıkıntıya sokacağını tahmin etsem de, o an hiç aklıma gelmemişti.
Sanki babamı hiç zora sokmayacak, sadece Furkan'ı rahata erdirecek bir evraktı.
O an hiç suçluluk duygusu hissetmemiştim. Şimdi ise ne yapacağımı bilmiyordum.
Gerçeği babama söylemeli miydim?
Daha yeni tanıdığım bir çocuk için babamı geri plana atmıştım. Ne düşünüyordum ki?
"Ben tam bir aptalım." dedim ve yatağa uzandım. "Aferin, Sıla. Şimdi vicdan azabını çek."
Yatağımın yanındaki çekmeceyi açtım ve kutudan Furkan'dan aldığım bilekliği çıkardım.
"Belki de artık herşeyi sonlandırmalıyım. Arkadaşlık, olası bir ilişki. Herşeyi sonlandırmak!"
Bilekliği avucumun içinde sıkıp ayağı kalktım. Beni çağırmıştı, değil mi? Gidip bitirmeliydim.
-_-_-_-_-_-_-_-_-_
"Ağabeyim, söyledi. Sen iyi biriymişsin, abla." dedi Bahar. Ardından yanıma gelip elimi tuttu. "Özür dilerim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİLİT - ZEMHERİ
Humor-WATTYS 2017 KAZANANI- Başrolde ben olan bir film düşledim önce. Kitaplarda olduğundan daha gerçek, filmlerde olduğundan daha hayal! Zaman tüm renkleri silip süpürürken bir çocuk yetiştirdim zihnimin ıssız odalarında. Her yer siyaha özenip cansızl...
