I'm crazy about you - Justin

Hoofdstuk 32 morgen zie ik je weer

- drie dagen later -

Vanessa pov

Ik druk nog snel een kus op Nate's lippen. Ik wil me omdraaien maar dan voel ik iemand aan mijn pols trekken. Nate grijpt me vast bij mijn middel en drukt zijn lippen op die van mij. Ik maak me van hem los. "Ik moet gaan" kreun ik. "Ik hou van je" "Ik ook van jou" zeg ik en druk nog snel een laatste kus op Nate's lippen. Dan draai ik me om en loop weg, op naar het vliegtuig. Ik kijk nog een laatste keer om en bijt op mijn lip. Het was rot om hem achter te laten, ik ging hem heel erg missen. 

We lopen naar de gate, waar het vliegtuig al klaar staat om te vertrekken. Ik laat mijn paspoort zien en loop naar binnen. Ik ga zitten op de plek waar ik moet zitten. Bij het raam, gelukkig.

Na 8 uur vliegen zijn we in Nederland. Als mam en ik naar de uitgang lopen zie ik Lars, Sophie en Emma al staan. ''Vanessa!'' roepen ze. Ik ren naar ze toe en knuffel ze allemaal tegelijk. Het was fijn ze weer te zien. Ik had ze een half jaar niet gezien. ''Hey jongens, hoe is het met jullie?'' vraagt mam. Ik kende ze al mijn hele leven, dus mijn moeder ook. "Ja goed!"

Als we aankomen bij opa en oma's huis, waar we weer verbleven, gooi ik alle spullen in een kamer. Ik begroet mijn grootouders met een dikke knuffel. Snel loop ik weer naar buiten, waar Lars, Sophie en Emma op me staan te wachten. We gaan naar een restaurantje om wat te drinken. Eenmaal binnen bestelt iedereen wat te drinken.

"Hoe is het met je?" zegt Sophie. "Vertel me alles over Nate" Ik had hun natuurlijk op de hoogte gehouden van alles. "Hij is heel lief, hij is knap en we hebben het leuk samen." glimlach ik. ''En de seks?" grapt Lars. Ik schud lachend mijn hoofd. "Goed" grijns ik. "En jij dan met Julia?" Ik kijk Lars uitdagend aan. ''Het gaat heel goed tussen ons" de glimlach die op Lars zijn gezicht verschijnt maakt me blij. Hij hield echt van haar. "En jij Soof?" "Die heeft genoeg jongens, laat ik het zo zeggen" lacht Nate. ''Lars, hou op!'' roept ze. Ik lach om haar reactie. Ik had geen idee of ze ooit echt volwassen zou worden. Maar dat maakte haar zo leuk. ''Em?" "Ik heb wel iets met een jongen, maar het is nog niet officieel'' ''Goed bezig" grijns ik. 

Ik neem een slok van mijn thee, die inmiddels bijna koud is van al het gepraat. Uren gingen voorbij. We hadden elkaar zoveel te vertellen. Niemand raakte uitgepraat. 

"Vanessa?" hoor ik Sophie zeggen. ''Hmm?'' "Ik heb kaartjes voor Justin's concert morgen. En deze sukkels hier kunnen niet mee. Dus jij gaat mee. Klaar punt uit" Dit kon ze niet menen. Dan moest ik hem weer zien. Iets wat ik niet wilde. Misschien wou ik het wel, maar ik was bang voor mezelf. Bang voor mijn gevoelens, die ik allang had weggestopt. Maar iets in mij was heel nieuwsgierig naar hem. Ik wou weten hoe het met hem ging. Of hij een ander had. Of hij verder was gegaan met zijn leven.

"Oke, ik ga mee" besluit ik. Mijn nieuwsgierigheid wint het van mijn angst.

Als ik 's avonds in bed lig, kan ik niet slapen. Ik denk steeds aan morgen, ik zou hem weer zien. Ik ben bang voor mezelf, bang voor het gevoel dat ik nu heb. Ik ben zenuwachtig, en heel blij. Ik zou dit niet mogen voelen, ik heb Nate. Het was niet eerlijk tegenover hem. Dat weet ik. Maar ik moest dit uitzoeken. En gelukkig was Sophie bij me.

-----------------

De volgende dag stap ik uit bed. Ik had slecht geslapen, ik had teveel gepiekerd. Ik neem een douche en maak me op. Daarna krul ik mijn haren nog een beetje. Ik doe wat parfum op en poets mijn tanden. Dan hoor ik de deurbel. Ik doe open en zie Sophie staan. "Klaar voor?" roept ze enthousiast. "Nee" mompel ik. "Jawel, je bent prachtig. Kom" zegt ze en trekt me mee. Tegen stribbelen heeft geen zin bij haar. Ik stap naast haar in de auto en we rijden naar het concert terein.

Als de hekken open gaan lopen we snel naar binnen. We staan redelijk vooraan. Zo dichtbij, dat hij mij ook zou kunnen zien.

Als hij opkomt, voel ik mijn hart harder kloppen. Duizenden meisjes schreeuwen, maar ik zie alleen hem. Hij ziet er moe en gebroken uit. Het doet pijn om hem zo te zien. Ik wil hem niet zo zien. Een schuldgevoel overvalt me. Al mijn gevoelens komen weer terug. "Fuck" mompel ik in mezelf.

Sorry korte hoofdstukjes. Maar goed, ze gaan elkaar weer zien!

Omdat ik net geslaagd ben voor mijn rijbewijs een extra hoofdstuk om het te vieren :)